Nepnieuws. Ongewenste berichtgeving die op gespannen voet staat met klimaat, migratie en veiligheidsbeleid van liberale politici en diens activistische achterban wordt meestal betiteld als nepnieuws. Hoe lang en hoe vaak nemen mediavertegenwoordigers en politici dat woord in de mond als met data te onderbouwen informatie de indrukken van de man en vrouw in de straat bevestigen.
Paus Franciscus leek vijf jaren geleden een veelbelovende vernieuwer die de bezem door het corrupte Vaticaanse ‘kartel’ ging halen, maar jaar na jaar valt hij meer door de mand als een verkapte salonsocialist die het liefst zowel bij de Islam als Juncker en Timmermans in bed gaat liggen. Een gruwelijke gedachte, maar er is nog hoop zoals onlangs bleek in ‘Valeurs Actuelles’!
Nederland is het enige land ter wereld dat een gasverbod kent, want elders wordt aardgas als een oplossing gezien, niet als een probleem.
Europa loopt sinds een aantal jaren aan het handje van twee democratieën die zichzelf tot de sterkste van de westerse wereld beschouwen. Helaas hebben Berlijn en Parijs door hun verfoeilijke minachting niet eens meer in de gaten dat het met die sterkte nog al mee valt. Beter gesteld zwaar tegenvalt. Volgens beide politieke zwaargewichten bepaalt m.n. de economische kracht van een land de waarde in het internationale politieke verkeer. Daarin vergissen de twee zich, omdat naast de stabiliteit van de nationale samenleving de kracht van een geloofwaardige krijgsmacht een waarborg is voor het behoud van democratische beginselen en de groei van de economische kracht.
Veel beschavingen zijn aan de onze vooraf en ten onder gegaan, van Hammurabi enkele duizenden jaren voor onze jaartelling tot de Inca’s, maar geen enkele is zozeer onderhevig geweest aan pogingen tot uitholling van binnenuit en toch zo taai gebleken als de onze, van de Griekse oudheid tot 2019.
“Het is 6 mei 2002. Pim Fortuyn verlaat de radiostudio in Hilversum waar hij te gast was in de show van DJ Ruud de Wild. (—) Op het parkeerterrein loopt een onbekende man op hem af Een handtekeningenjager? Maar plotseling trekt de man een pistool en schiet. Als de ambulance arriveert, is het te laat: Pim Fortuyn is overleden”.
Een paar dagen geleden kon wakker Nederland weer genieten van een hoogstaande discussie tijdens het programma van Jinek. Een discussie tussen een democratische links-liberaal en een verkeerde populist met 30 jaar kennis en ervaring in het onderwerp. De discussie zou moeten gaan over de veronderstelde links liberale indoctrinatie pogingen in het onderwijs en de gewenste rol van de docent. Daar is weinig van terecht gekomen.
De eufemistisch betitelde ‘terugname’ van de Krim door de ’groene mannetjes’ doet Rusland pijn. Héél erg veel pijn, vooral voor de ‘gewone man’. Vijf jaren na Poetin’s egotrip loopt hij daar een pijnlijke bloedneus op, precies vijftig jaren nadat Moskou het onderspit moest delven in een bittere grensoorlog met China aan de Ussuri rivier.
Het debat in de Tweede Kamer met Minister Sander Dekker (Rechtsbescherming namens de VVD) is voorbij. Onder de hamer was het onvermogen van onze regering om de samenleving te vrijwaren van idioten als Michel Panhuis, die eerder de tiener Anne Faber om het leven bracht vanuit de TBS-kliniek in Den Dolder. Het kostte Justitie de nodige moeite destijds om Panhuis te laten doorslaan over zijn misdaad. Anne Faber was toen allang gestorven onder de handen van deze psychopaat.
De bom is gevallen en het démasqué der linkse activisten in Washington is compleet: Special Counsel Robert Mueller concludeert dat er geen ‘samenspanning’ van Trump met de Russen was maar hij ontweek de hoofdvraag of er sprake zou zijn geweest van ‘obstructie’.
Hoe moeten we spreken over de beweegredenen achter terrorisme? Het is een vraag die regelmatig terugkeert in nieuws, politiek en wetenschap. Na de bedreiging van een Deense cartoonist, en de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo, stonden overheden en burgers pal voor het recht van vrije meningsuiting. Maar de oordelen over godsdienst en ideologie werden niet altijd verdedigd. Hoe ver mogen zulke uitspraken gaan? En andersom: moeten we religieuze beweegredenen onderzoeken en bespreken? En kan dat zonder overmatige aandacht aan de linker- of rechterkant van de politiek te ontlokken?
Van de 57 miljoen Turkse kiezers leven 6 miljoen personen met een Turkse identiteit buiten Turkije; de helft is gerechtigd om een stem uit te brengen bij Turkse verkiezingen. Naast een dubbele nationaliteit, ook een dubbele electorale identiteit die in de meeste gevallen gebruikt wordt om op Erdogan in Turkije en personen en politieke partijen in het vestigingsland te stemmen die warme gevoelens voor Erdogan hebben. Het kan voor Erdogan opmerkelijk genoeg resulteren in een dubbele electorale winst. Kortom, het Turkse electoraat kan een doorslaggevende factor zijn geweest bij de verkiezingen van 31 maart 2019.
