In antwoord op Kamervragen gesteld door de Tweede Kamerleden Wilders, De Graaf en Beertema (PVV) heeft minister Slob van Onderwijs (CU) geantwoord dat hij geen taak ziet voor de overheid om stelselmatige onjuistheden in schoolboeken te weren. Dat geldt dus ook voor grove fouten en valse voorstellingen in schoolboeken. Deze Kamervragen waren namelijk gebaseerd op een persbericht van Likoed Nederland: ‘Opnieuw geschiedvervalsing in Nederlands schoolboek.’
Een opvallend, wereldwijd, fenomeen is de brutale discriminatie tegen en vervolging van Christenen, niet alleen door van nature intolerante moslims in het midden oosten, maar ook in de westerse wereld door uiterst intolerante politiek-correcte intriganten. Opvallend is dat uit die hoek bijvoorbeeld een Obama en Clinton n.a.v. de massamoord in Sri Lanka summier repten van ‘paasvierders’, terwijl zij het woord ‘Christen’ niet door de strot kregen. Wèl, uiteraard, het woord ‘moslim’, na de aanslag in Nieuw Zeeland, en dat niet één maar tientallen keren. In hun Marxistische kijk op de wereld is het christendom een potentiële vijand, en dat zullen de Christenen weten, stuk voor stuk!
Sinds vijf jaar is IS-leider Abu Bakr al-Bagdadi terug met een video vol van terroristische propaganda. De zelfbenoemde kalief schetst de toekomst van de IS na zijn nederlaag in Syrië. En noemt daarbij expliciet de nieuwe doelen van terreur. Op het oog zit de leider van IS er ontspannen bij, maar de 47-jarige terroristenleider oogt wel degelijk zichtbaar aangeslagen in de nieuwe video, die het al-Furqan netwerk van IS op maandag verspreidde. Wel is hij inmiddels veel dikker dan in zijn eerste video uit 2014, toen hij het zogenaamde kalifaat in de Mosul-moskee uitriep.
Hoe herkenbaar is Schopenhauers visie in het huidige debat in Nederland! Schopenhauer voelde weerzin voor ‘s mensen eigenwijsheid, ijdelheid en oneerlijkheid. Dan zou hij in Nederland aan het juiste adres zijn. Hij was een wijs mens. Jammer dat hij niet meer onder ons is. Zijn filosofie is nog steeds actueel en hij had wellicht een goede bijdrage kunnen leveren aan ons huidige gepolariseerde debat over klimaatverandering en immigratie.
BDS (Boycot, Desinvestering en Sancties – exclusief tegen Israël gericht) is een tot op het bot subversieve beweging om Israël van de kaart te vegen. BDS is o.g.v. hun verbinding met terroristen van Hamas in de USA al bij wet verboden, terwijl alle steun aan BDS in Engeland en Spanje door de overheid verboden is.
Niemand zit op de terugkeer van duizenden jihadisten en hun geïndoctrineerde vrouwen en kinderen te wachten, maar de Koerden zitten ermee in hun maag. Nu heeft Iraq aangeboden om alle gevangen genomen buitenlandse jihadisten – ook in Syrië – ter plekke voor de rechter te brengen, hetgeen logisch is omdat zij ook daar ter plekke hun wandaden hebben gepleegd en alle bewijslast daar voor het oprapen ligt terwijl de landen van herkomst geen idee hebben.
Europa loopt sinds een aantal jaren aan het handje van twee democratieën die zichzelf tot de sterkste van de westerse wereld beschouwen. Helaas hebben Berlijn en Parijs door hun verfoeilijke minachting niet eens meer in de gaten dat het met die sterkte nog al mee valt. Beter gesteld zwaar tegenvalt. Volgens beide politieke zwaargewichten bepaalt m.n. de economische kracht van een land de waarde in het internationale politieke verkeer. Daarin vergissen de twee zich, omdat naast de stabiliteit van de nationale samenleving de kracht van een geloofwaardige krijgsmacht een waarborg is voor het behoud van democratische beginselen en de groei van de economische kracht.
Hoe moeten we spreken over de beweegredenen achter terrorisme? Het is een vraag die regelmatig terugkeert in nieuws, politiek en wetenschap. Na de bedreiging van een Deense cartoonist, en de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo, stonden overheden en burgers pal voor het recht van vrije meningsuiting. Maar de oordelen over godsdienst en ideologie werden niet altijd verdedigd. Hoe ver mogen zulke uitspraken gaan? En andersom: moeten we religieuze beweegredenen onderzoeken en bespreken? En kan dat zonder overmatige aandacht aan de linker- of rechterkant van de politiek te ontlokken?
Van de 57 miljoen Turkse kiezers leven 6 miljoen personen met een Turkse identiteit buiten Turkije; de helft is gerechtigd om een stem uit te brengen bij Turkse verkiezingen. Naast een dubbele nationaliteit, ook een dubbele electorale identiteit die in de meeste gevallen gebruikt wordt om op Erdogan in Turkije en personen en politieke partijen in het vestigingsland te stemmen die warme gevoelens voor Erdogan hebben. Het kan voor Erdogan opmerkelijk genoeg resulteren in een dubbele electorale winst. Kortom, het Turkse electoraat kan een doorslaggevende factor zijn geweest bij de verkiezingen van 31 maart 2019.
Het was een tijdje stil rond Erdogan, maar onlangs heeft hij zich weer in de publiciteit gepivoteerd. “Erdogan wil de Aya Sofia weer in een moskee veranderen” lijkt een berichtje in de marge, maar heeft een diepere betekenis. Het reflecteert een beeld dat de Islam sterker is dan het christendom en christenen als een aan de Islam onderworpen volk beschouwd moeten worden.
