Paus Franciscus leek vijf jaren geleden een veelbelovende vernieuwer die de bezem door het corrupte Vaticaanse ‘kartel’ ging halen, maar jaar na jaar valt hij meer door de mand als een verkapte salonsocialist die het liefst zowel bij de Islam als Juncker en Timmermans in bed gaat liggen. Een gruwelijke gedachte, maar er is nog hoop zoals onlangs bleek in ‘Valeurs Actuelles’!
Veel beschavingen zijn aan de onze vooraf en ten onder gegaan, van Hammurabi enkele duizenden jaren voor onze jaartelling tot de Inca’s, maar geen enkele is zozeer onderhevig geweest aan pogingen tot uitholling van binnenuit en toch zo taai gebleken als de onze, van de Griekse oudheid tot 2019.
“Het is 6 mei 2002. Pim Fortuyn verlaat de radiostudio in Hilversum waar hij te gast was in de show van DJ Ruud de Wild. (—) Op het parkeerterrein loopt een onbekende man op hem af Een handtekeningenjager? Maar plotseling trekt de man een pistool en schiet. Als de ambulance arriveert, is het te laat: Pim Fortuyn is overleden”.
Een paar dagen geleden kon wakker Nederland weer genieten van een hoogstaande discussie tijdens het programma van Jinek. Een discussie tussen een democratische links-liberaal en een verkeerde populist met 30 jaar kennis en ervaring in het onderwerp. De discussie zou moeten gaan over de veronderstelde links liberale indoctrinatie pogingen in het onderwijs en de gewenste rol van de docent. Daar is weinig van terecht gekomen.
Het debat in de Tweede Kamer met Minister Sander Dekker (Rechtsbescherming namens de VVD) is voorbij. Onder de hamer was het onvermogen van onze regering om de samenleving te vrijwaren van idioten als Michel Panhuis, die eerder de tiener Anne Faber om het leven bracht vanuit de TBS-kliniek in Den Dolder. Het kostte Justitie de nodige moeite destijds om Panhuis te laten doorslaan over zijn misdaad. Anne Faber was toen allang gestorven onder de handen van deze psychopaat.
In de loop van de twintigste eeuw vormde het onderwijs een middel bij uitstek om de bevolking via goed gerichte scholing uit de armoede te halen. Nederland was eind negentiende en begin twintigste eeuw immers een land wat nogal wat armoede kende. Door een aantal economische ontwikkelingen en de leerplicht, plus goed georganiseerd onderwijs wist ook ons land zich in de loop der jaren internationaal op de kaart te zetten. Deze positieve ontwikkeling lijkt de laatste jaren hard achteruit te gaan. Het onderwijs slaagt er niet meer in om de sociale onderlaag voldoende te mobiliseren en te emanciperen en wordt een bolwerk van middelmatigheid.
De klimaat-lobby verstopt zich wereldwijd achter ‘groene’ kindsoldaatjes, die terloops de boodschap meekrijgen dat de wereld alleen nog te redden is als ook het kapitalisme wordt afgeschaft. Dwaze dromen van Utopia blijken al meer dan een eeuw illusoir en zijn daarom ontaard in de Nationaal Socialistische en Communistische genocides, economische destructie en diepe armoede.
Nederland bezit gelukkig nog steeds een aantal puntige denkers dat de vinger op de zere Nederlandse samenlevingsplek kan en wilt leggen. Sietske Bergsma is daar een van. Op haar eigen website thefireonline.com kan de vrije denker een aantal pareltjes vinden waarmee hij en zij zich kan wapenen tegen de linkse onlogica in woord en geluid. Een onlogica, die door zijn repeterend karakter bedoeld is om de Nederlandse samenleving te hersenspoelen in een ongewenste denk en doen richting. Zoals Bergsma terecht stelt op haar website “we moeten zorgen voor het broodnodige tegengeluid” tegen de feitenvrije, op basis van onderbuikgevoelens, zich moreel verheven voelende denkende en doende intriganten.
Koud was mijn eerste artikel over dit onderwerp op deze site gepubliceerd, of de Universiteitskrant van Groningen wist de aangekaarte probleemstelling te bevestigen met de vraagtekens die geplaatst worden bij de komst van prof. dr. Paul Cliteur naar de Nacht van de Filosofie.[i] Cliteur is hoogleraar aan de Universiteit Leiden, rechtsgeleerde en filosoof, en wordt als als voorzitter van het wetenschappelijk bureau van Forum voor Democratie klaarblijkelijk als controversieel beschouwd.
In 1966 publiceerde Anthony Lane zijn boek “Rush to Judgement” waarin hij “Rush to Judgment opened the floodgate for conspiracy theories” onderstreepte. In zijn boek beweerde hij dat in 1963 Oswalt nooit alleen Kennedy met een paar schoten van honderden meters ver had kunnen vermoorden. Na drie jaar onderzoek concludeerde hij dat de moord op Kennedy het product moest zijn geweest van een uitgebreide samenzwering, met meerdere schutters vermoedelijk ook ontplooid op de helling waar de auto met Kennedy langs reed op het moment dat de schoten vielen. Lane´s visie op de moord opende de deur voor talrijke complottheorieën en in het verlengde aanklachten tegen diverse veronderstelde betrokkenen bij de veronderstelde samenzwering. Onschuldige levens werden vernield op basis van niet bestaande feiten.
