
Op 19 mei 2017 publiceerde deze onvolprezen website mijn eerste kritiek op het hedendaagse gebruik en dito betekenisverandering van het woord ‘duurzaam’.[i] Sinds die tijd is deze betekenisverandering, die – dat moge duidelijk zijn – werkelijk nergens op slaat, alleen maar in hevigheid toegenomen. Het wordt dus de hoogste tijd voor een tweede kritiek. Want dat hele duurzaamheidsgeleuter hangt me werkelijk mijlenver de keel uit en is, zoals ik al eerder schreef dat de Brabanders het wellicht zouden noemen, één grote brij van ‘slappe kwats’ – en de ellende ervan is dat het maar niet over gaat. Het wordt juist hoe langer hoe erger.