In Madrid ontmoeten de gedemoraliseerde sociaaldemocraten van Europa elkaar gedurende twee dagen in een partijcongres met de Spaanse premier Sanchez èn de redder van het Europese Socialisme, “Herr Spitzenkandidat Timmermans”.
Kort nadat in het artikel “NIBUD rekent Regering Rijk” werd neergepend dat het gezegde “wiens brood men eet, diens woord men spreekt” van toepassing was op de manier waarop het NIBUD vaststelt of en hoe goed het gaat met de firma Nederland, blijkt die vlieger ook op te gaan voor een ander neutrale rekeninstantie: het Planbureau voor de Leefomgeving of PBL. Gelet op de stuitende vertoning in de Tweede Kamer wekt ook deze instantie sterk de indruk dat rekenresultaten naar de wens van regering en klimaatactivisten gecorrigeerd wordt.
Het kabinet, in het bijzonder Minister Wiebes (VVD) en Staatssecretaris Keijzer (CDA) van Economische Zaken & Klimaat, moest onlangs bakzeil halen over de energieprijzen voor de Nederlandse burgers in 2019. Deze blijken wel degelijk dramatisch te stijgen door de belastingdruk daarop. Ook op andere manieren wordt de hardwerkende Nederlandse burger keihard in de portemonnee getroffen door de overheid, die zich daarbij beroept op nogal dubieuze en onbewezen (!) klimaatproblematiek.
Het klimaat bedrog van de IPCC – de ‘miskraam’ van de zelfbenoemde socialistische biljonair Maurice Strong – is een machtig wapen geworden om de westerse wereld te ondermijnen. Een tweede mensenhater genaamd George Soros is daar actief bij betrokken, evenals bij de migratie problematiek, culminerend in “Marrakesh”. De U.N. blijkt één der grootste vijanden van de vrije wereld in een proces van door linkse élites gedreven polarisatie.
Nederland kent nog steeds goedgelovige burgers die menen dat democratie in de westerse wereld nog steeds bestaat. Het verhaal van John Perkins zou voor iedere volwassen wereldburger verplichte kost moeten zijn[1]. Als de Europese kiezer zijn verhaal heeft gehoord en/of gelezen dan zal hij en zij nooit meer met dezelfde ogen naar de informatie kijken en luisteren die de staatsmedia uitbraken.
Op 21 februari verscheen het boek ‘Islamisme en Islam’, van de internationaal zeer gewaardeerde islamgeleerde Bassam Tibi. Ter gelegenheid daarvan organiseerde Universiteit Leiden een Tibi-symposium. Naast de auteur die als eregast en spreker aanwezig was, werden er bijdragen geleverd door prof. Paul Cliteur, prof. Afhin Ellian en dr. Sid Lukkassen, maar ook door islamkenners als Simon Admiraal en David Suurland.
Geweld tegen vrouwen “en public” is sinds mensenheugenis niet aan de orde geweest in West-Europa, maar sinds de beruchte kerstnacht in Keulen hebben vrouwen “alle hoeken gezien ”dankzij de komst der Islamitische hordes, aldus de Neue Zürcher Zeitung: aanrandingen, verkrachtingen en moorden in een evolutie van geweld die recentelijk met name in Oostenrijk speelt.
De vierdelige documentaireserie ‘Missie F-16: onze strijd tegen terrorisme’ beleeft zondagavond om 21.00 uur zijn tv-première op National Geographic. In de serie volgt een cameraploeg van National Geographic en het AD een groep Nederlandse F-16-vliegers op een luchtmachtbasis in Jordanië.…
Onder Jeremy Corbyn is notoir anti-semitisme hèt kenmerk van de Labour partij geworden, zozeer dat deze daardoor in de afgelopen week zeven prominente parlementariërs heeft verloren die daarmee van hun anti-Brexit geloof vallen omdat zij daarmee de deur voor Brexit openen.
Nederland staat volgende maand voor verkiezingen waarvan Rutte suggereert dat “die slechts een gebeuren in de provincie zijn”, terwijl hij zijn hart vasthoudt omdat dit feitelijk een plaatsvervangend referendum wordt over Rutte III. Het gaat erom of de vaderlandse kiezer nu zijn voortschrijdende ondermijning van onze democratie met Ollongren en haar élitaire linkse kliek een halt toeroept.
Hoe vaak hoor je pedante politici in Brussel zeggen dat zij zich inspannen om historische misstappen te vermijden. Als dat inderdaad het geval zou zijn dan zouden zij de stappen die de Europese Unie nu onderneemt, uit de weg gaan. Misschien toch even bestuderen hoe het Romeinse Rijk aan zijn zelf veroorzaakte einde is gekomen. De parallellen zijn herkenbaar.
In 2018 heb ik in een tweetal artikelen aandacht gewijd aan de Franse slag en Air France (A.F.); op 7 mei in “ Het failliet van Air France en de corrupte Franse politiek” en op 8 mei in “ Air France in de fatale wurggreep van de Franse staat”. Het huidige conflict is een typische confrontatie van het potverterende Franse staatssocialisme versus het ondernemersmodel van de K.L.M., waarvan de succesvolle C.E.O. Elbers de inzet is geworden.
