Na de lancering van ruim 600 raketten door Iran’s medeplichtigen in Gaza – Hamas en Islamitische Jihad – horen wij niets van de antisemitische linkerzijde van ons politieke spectrum, behalve hun obligate litanie dat de IDF ‘buitenproportioneel’ terugslaat.
In antwoord op Kamervragen gesteld door de Tweede Kamerleden Wilders, De Graaf en Beertema (PVV) heeft minister Slob van Onderwijs (CU) geantwoord dat hij geen taak ziet voor de overheid om stelselmatige onjuistheden in schoolboeken te weren. Dat geldt dus ook voor grove fouten en valse voorstellingen in schoolboeken. Deze Kamervragen waren namelijk gebaseerd op een persbericht van Likoed Nederland: ‘Opnieuw geschiedvervalsing in Nederlands schoolboek.’
In de contemporaine veiligheidsomgeving gebruiken extremistische bewegingen het terrorisme resp. terroristische instrumenten om tegenstanders te ontwrichten, dominantie te realiseren en eigen overlevingskansen te vergroten.
Een opvallend, wereldwijd, fenomeen is de brutale discriminatie tegen en vervolging van Christenen, niet alleen door van nature intolerante moslims in het midden oosten, maar ook in de westerse wereld door uiterst intolerante politiek-correcte intriganten. Opvallend is dat uit die hoek bijvoorbeeld een Obama en Clinton n.a.v. de massamoord in Sri Lanka summier repten van ‘paasvierders’, terwijl zij het woord ‘Christen’ niet door de strot kregen. Wèl, uiteraard, het woord ‘moslim’, na de aanslag in Nieuw Zeeland, en dat niet één maar tientallen keren. In hun Marxistische kijk op de wereld is het christendom een potentiële vijand, en dat zullen de Christenen weten, stuk voor stuk!
Sinds vijf jaar is IS-leider Abu Bakr al-Bagdadi terug met een video vol van terroristische propaganda. De zelfbenoemde kalief schetst de toekomst van de IS na zijn nederlaag in Syrië. En noemt daarbij expliciet de nieuwe doelen van terreur. Op het oog zit de leider van IS er ontspannen bij, maar de 47-jarige terroristenleider oogt wel degelijk zichtbaar aangeslagen in de nieuwe video, die het al-Furqan netwerk van IS op maandag verspreidde. Wel is hij inmiddels veel dikker dan in zijn eerste video uit 2014, toen hij het zogenaamde kalifaat in de Mosul-moskee uitriep.
Na twee en half jaar zwijgend modderen, hebben de onderzoekresultaten van de Special Counsel (SC) vorige week eindelijk het licht gezien. De Democratische Partij die er alles aan doet om Trump aan de schandpaal te nagelen en alle hoop had gevestigd op die met hoofdzakelijk aanhangers van de Democratische Partij en Obama loyalisten gevulde Special Counsel, is opnieuw bedrogen uitgekomen.
De avond van 15 april 2019 werd gekleurd door twee gebeurtenissen. Natuurlijk de brand in de Notre-Dame die volgens de eerste inzichten van experts zou zijn ontstaan door iets in de renovatie werkzaamheden, waarbij in het midden werd gelaten wat dat iets dan wel zou zijn. Door die vaagheid konden gebruikers van sociale podia zich vanzelfsprekend weer eens uitbundig laven aan diverse complot theorieën. Niemand wordt daar wijzer van, maar je kunt je frustraties de vrije hand geven en het bekt ook weer lekker. Gezichtloos losgaan op het christelijke geloof.
Niemand zit op de terugkeer van duizenden jihadisten en hun geïndoctrineerde vrouwen en kinderen te wachten, maar de Koerden zitten ermee in hun maag. Nu heeft Iraq aangeboden om alle gevangen genomen buitenlandse jihadisten – ook in Syrië – ter plekke voor de rechter te brengen, hetgeen logisch is omdat zij ook daar ter plekke hun wandaden hebben gepleegd en alle bewijslast daar voor het oprapen ligt terwijl de landen van herkomst geen idee hebben.
Nepnieuws. Ongewenste berichtgeving die op gespannen voet staat met klimaat, migratie en veiligheidsbeleid van liberale politici en diens activistische achterban wordt meestal betiteld als nepnieuws. Hoe lang en hoe vaak nemen mediavertegenwoordigers en politici dat woord in de mond als met data te onderbouwen informatie de indrukken van de man en vrouw in de straat bevestigen.
Europa loopt sinds een aantal jaren aan het handje van twee democratieën die zichzelf tot de sterkste van de westerse wereld beschouwen. Helaas hebben Berlijn en Parijs door hun verfoeilijke minachting niet eens meer in de gaten dat het met die sterkte nog al mee valt. Beter gesteld zwaar tegenvalt. Volgens beide politieke zwaargewichten bepaalt m.n. de economische kracht van een land de waarde in het internationale politieke verkeer. Daarin vergissen de twee zich, omdat naast de stabiliteit van de nationale samenleving de kracht van een geloofwaardige krijgsmacht een waarborg is voor het behoud van democratische beginselen en de groei van de economische kracht.
