Vorige week pakte de Telegraaf uit met een synopsis van het boek van Reinout Sterk die als juridisch adviseur naar Mali was gestuurd en gefrustreerd terugkwam. Die frustratie heeft hij uitgebreider op papier gezet in zijn boek “De Missie in Mali”.
Eén van de kenmerken van het huidige sociale stelsel in Nederland, dat steeds zwaarder als een molensteen om de nek van de Nederlandse belastingplichtigen hangt, is het in toenemende mate zinloos rondpompen van al even zinloze geldstromen, die steeds kleiner worden omdat er uit die geldstromen ook personeel betaald moet worden dat zich daarmee bezighoudt.
De nieuwe klimaatwet en de gasuitstap voornemens leiden naar een catastrofe, die ook nog bijkans onafwendbaar is. Het is een treinkaartje zonder recht op terugbetaling, bestemming kou en ellende; gevolgd door een volksopstand als het te laat is. Nederland is graag gidsland. Wanneer de rest van de wereld doet als wij, moet aan de narigheid nog massasterfte worden toegevoegd.
Op 26 december jl. schreef ik in ‘De afkoeling van de atmosfeer, zonder dat het een cent kost….’ over het liederlijke bedrog geleid door de UN’s IPCC, de ‘miskraam’ van Maurice Strong, de zelfbenoemde socialistische biljonair, die aan de wieg ervan stond.
Om een onwelgevallig discussieverloop kort te sluiten, wordt vaak, wellicht te vaak het veronderstelde succes van de Duitse Energiewende op tafel gegooid. Wonend in Duitsland heb ik me evenzo vaak afgevraagd wat de gebruikers van dat argument onder het woord succes verstaan? Minder kosten voor de consument, minder kosten voor de industrie, meer windturbines en zonnepanelen? De doorsnee Duitser wordt het laatste decennium in ieder geval geconfronteerd met een groeiend aantal landschap vervuilende en fauna dodende windturbines. Dat wel.
Wanneer er nog mensen zijn die denken dat het wel meevalt met het nepnieuws volume die de trollenfabriek van Moskou de ether in stuurt, moet de manier waarop de Syrian Civil Defense (SCD) beter bekend als de witte helmen, verbonden wordt met de chemische aanval in Idlib in Syrië eens goed bestuderen.
‘En het geschiedde, toen zij daar waren, dat de dagen vervuld werden, dat zij baren zou, en zij baarde haar eerstgeboren zoon en wikkelde Hem in doeken en legde Hem in een kribbe, omdat voor hen geen plaats was in de herberg’. (Lucas 2:6 en 2:7)
In het artikel “FSB filiaal Washington” is de onconstitutionele handel en wandel van FBI en DOJ notabelen aan de kaak gesteld. In dat artikel werd o.m. benadrukt dat inlichtingen functionarissen die de autoriteit van de POTUS ondergraven, zich schuldig maken aan schending van de Hatch Act uit 1939 (geamendeerd in 2012). Die verbiedt dat overheidsfunctionarissen en door hen aangewezen functionarissen geen politieke activiteiten resp. politiek georiënteerde activiteiten mogen ondernemen of een rol daarin spelen. POTUS en SPOTUS zijn de enige uitzonderingen. Door in mail accounts en telefoonaansluitingen in te breken ontvangen en verzamelen deze overheidsfunctionarissen gevoelige vaak persoonlijke informatie en met die informatie kunnen ze veel ellende veroorzaken.
Na het onbeschaamde episteltje van Rutte kan Nederland de hoop laten varen dat het met de inzichten van de Minister-president nog eens goed komt. Een groot aantal columnisten en artikelbedenkers heeft inmiddels zijn gal gespuwd over de inhoud van het broze vaasje briefje en gelet op zijn laatste optreden bij Pauw hebben die kritische commentaren en kanttekeningen geen enkel effect op zijn denken en doen gehad[1].
‘Authentieke liberalen’ zijn individualistisch, bewaren afstand van de kudde-instincten van de staat maar respecteren, als goede conservatieven, het positieve in de maatschappij en nemen daar verantwoordelijkheid voor. Daartegenover ontspoort de ‘decadent-liberale’ ideologie in collectivistische wensdroompjes van hun totalitaire staat. Zij noemen zich ‘progressief’ in hun ideologische keurslijf maar zijn uiterst ‘regressief’ in hun Marxistische éénrichting straat.
