Niemand zit op de terugkeer van duizenden jihadisten en hun geïndoctrineerde vrouwen en kinderen te wachten, maar de Koerden zitten ermee in hun maag. Nu heeft Iraq aangeboden om alle gevangen genomen buitenlandse jihadisten – ook in Syrië – ter plekke voor de rechter te brengen, hetgeen logisch is omdat zij ook daar ter plekke hun wandaden hebben gepleegd en alle bewijslast daar voor het oprapen ligt terwijl de landen van herkomst geen idee hebben.
Europa loopt sinds een aantal jaren aan het handje van twee democratieën die zichzelf tot de sterkste van de westerse wereld beschouwen. Helaas hebben Berlijn en Parijs door hun verfoeilijke minachting niet eens meer in de gaten dat het met die sterkte nog al mee valt. Beter gesteld zwaar tegenvalt. Volgens beide politieke zwaargewichten bepaalt m.n. de economische kracht van een land de waarde in het internationale politieke verkeer. Daarin vergissen de twee zich, omdat naast de stabiliteit van de nationale samenleving de kracht van een geloofwaardige krijgsmacht een waarborg is voor het behoud van democratische beginselen en de groei van de economische kracht.
Hoe moeten we spreken over de beweegredenen achter terrorisme? Het is een vraag die regelmatig terugkeert in nieuws, politiek en wetenschap. Na de bedreiging van een Deense cartoonist, en de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo, stonden overheden en burgers pal voor het recht van vrije meningsuiting. Maar de oordelen over godsdienst en ideologie werden niet altijd verdedigd. Hoe ver mogen zulke uitspraken gaan? En andersom: moeten we religieuze beweegredenen onderzoeken en bespreken? En kan dat zonder overmatige aandacht aan de linker- of rechterkant van de politiek te ontlokken?
Van de 57 miljoen Turkse kiezers leven 6 miljoen personen met een Turkse identiteit buiten Turkije; de helft is gerechtigd om een stem uit te brengen bij Turkse verkiezingen. Naast een dubbele nationaliteit, ook een dubbele electorale identiteit die in de meeste gevallen gebruikt wordt om op Erdogan in Turkije en personen en politieke partijen in het vestigingsland te stemmen die warme gevoelens voor Erdogan hebben. Het kan voor Erdogan opmerkelijk genoeg resulteren in een dubbele electorale winst. Kortom, het Turkse electoraat kan een doorslaggevende factor zijn geweest bij de verkiezingen van 31 maart 2019.
Het was een tijdje stil rond Erdogan, maar onlangs heeft hij zich weer in de publiciteit gepivoteerd. “Erdogan wil de Aya Sofia weer in een moskee veranderen” lijkt een berichtje in de marge, maar heeft een diepere betekenis. Het reflecteert een beeld dat de Islam sterker is dan het christendom en christenen als een aan de Islam onderworpen volk beschouwd moeten worden.
Hamas treedt keihard op tegen de eigen bevolking die het waagt te protesteren tegen hun binnen- en buitenlandse terreur. Dat meldt onze linkse pers niet maar de Neue Zürcher Zeitung doet deze week verslag van onlusten in Gaza, van protesterende mensen die steeds vaker in opstand komen tegen het schrikbewind van Hamas tegen de eigen bevolking. Hamas heeft kennelijk zijn beste tijd gehad, maar wil vasthouden aan hun uiterst lucratieve positie zolang Kaag & Co. hun zakken blijven vullen met gulle gaven namens de Nederlandse belastingbetaler.
De reactie op de aanslag in Christchurch, Nieuw Zeeland, bewijst opnieuw hoe diep de hypocrisie zich in het culturele fundament van de Westerse Wereld heeft ingevreten. Huilende Westerse mensen bij moskeeën, woorden van medeleven door politici en beroemdheden, kaarsen, verwijten en beschuldigingen. Het kon allemaal niet op. Het opmerkelijkste was dat het vaak personen zijn die anderen uitmaken voor racist, fascist, discriminant etc. maar door hun gepreek van de moreel verheven kansel zelf niet meer inzien dat ze anderen uitschelden voor zaken en dingen die ze zelf achteloos routinematig doen.
De aanslag in het Nieuw-Zeelandse Christchurch op twee moskeeën heeft de moslimgemeenschap wereldwijd op de been gebracht, ook in ons land. Zulks overigens in tegenstelling tot de situatie na jarenlange en immense hoeveelheden aanslagen door moslims in Europa en elders. Ook de georganiseerde genocide op b.v. Christenen en Joden in islamitische landen, brengt geen moslims op de been, in geen enkel land. Aanslagen door moslims blijken volgens onze overheden te worden gepleegd door ‘verwarde mannen’, terwijl aanslagen zoals in Christchurch telkens worden toegedicht aan ‘rechts-radicalen’. Daarbij moet het er kennelijk op lijken alsof Anders Breivik opnieuw heeft toegeslagen, met steun van Wierd Duk, Ruud Koopmans en Sid Lukkassen et. al.
‘Christenen voor Israël’ organiseerden dinsdag 12 maart j.l. een demonstratie voor het kantoor van GroenLinks tegen hun anti-Israël boycot. De toespraak van opperrabbijn Binyomin Jacobs willen wij onze lezers niet onthouden en is hieronder integraal weergegeven, zoals die ons werd toegezonden door Likoed Nederland.
Ralph Brinkhaus is de fractieleider van de CDU in de Bundestag en maakt furore onder moslims in Duitsland met zijn uitspraak dat in 2030 de Bundeskanzler een moslim zal zijn, met daaraan de obligate toevoeging: ‘waarom niet? Als zij goede politici zijn en onze waarden en politieke inzichten vertegenwoordigen’. Wat een gotspe! Vandaag zijn moslims seculier en morgen zijn zij weer gelovig.
