In Nederland leidt het ondoordachte “energiebeleid” tot paniek bij de VVD en ontstaan er breuklijnen in de coalitie die zich kritiekloos liet meeslepen door D’66/GL’s ‘drammers’. In Frankrijk zit Macron zo ontzettend klem dankzij de volkswoede over zijn “energiebeleid” dat hij nu doorzichtige afleidingsmanoeuvres bedenkt om daaraan te ontsnappen.
Klimaatjunks verdienen kapitalen. De Groene Industrie die zich in leven houdt m.b.v. subsidies die door de belastingbetaler opgebracht moeten worden, is miljarden business. In de klimaatindustrie werd drie jaar geleden een geld volume rondgepompt van rond de $1500 miljard en dat volume is door de klimaat overeenkomsten van Parijs (2016) en Katowici (2018) procentueel gegroeid. De manier waarop die Groene Industrie te werk gaat, is vergelijkbaar met de handelwijze van de Zieligheid Industrie. Geldgraaiers aan de top, manipuleren van informatie, lobbyen bij naïeve politici, veel beloven en criticasters die hun klimaat Utopia bestrijden, worden keihard buiten spel gezet.
In 2013 overleed Hugo Chavez, de communistische diehard die in 15 jaar van een corrupt bewind het land met de grootste bekende oliereserves als een verpauperde vuilnisbelt achterliet voor de voormalige buschauffeur Maduro, die zijn schrikbewind naadloos voortzette. De communist Chavez verkondigde graag dat ‘rijk zijn’ intens slecht en verdorven was, dus het feit dat de in Miami gebaseerde ‘Diario de las Americas’ kort na zijn dood publiceerde dat zijn dochter Maria Gabriela meerdere bankrekeningen in de USA en Andorra aanhield waarop, destijds al, ruim US $ 4,2 Miljard stond zal wel en vergissing geweest zijn.
De tegenstanders van de huidige president gebruiken regelmatig zijn veronderstelde seksistische gedrag tegen vrouwen als belangrijkste argument om hem het Witte Huis uit te jagen. In dat argument heeft de onderzoeksjournalist John Solomon onlangs een paar gaten geschoten. Hij onthulde dat Lisa Bloom probeerde vrouwen om te kopen om bij de politie klachten wegens seksuele intimidatie tegen de president neer te leggen. Opnieuw een poging om het aanzien van de zittende president ernstig te besmeuren en een afzettingsprocedure hard te maken.
Wat communisten en islamieten gemeen hebben is hun streven naar de ‘Untergang des Abendlandes’, die hoog op Angela Merkel’s agenda figureert. Hoe desperaat zij daarin is schetste Charlef Brantz al op 19 jl.in ‘Volks verlakkerij’. Wat als zij – en haar blinde discipel Rutte – nog meer incompatibele, subversieve hordes gaan binnenloodsen?
In het artikel “De Klusser van Brussel” staat uitgebreid beschreven waar de talenten van Juncker 2.0 daadwerkelijk liggen. Het kunnen schatten van toekomstige ontwikkelingen is daar niet een van. Vanzelfsprekend is deze leuke Limburger het daar niet mee eens; de visionair in Brussel vindt heel wat en dat is zonder te (onder) zoeken al een hele prestatie. Dat mag, maar is natuurlijk niet zo slim.
Wijlen John Kenneth Galbraith, de in 2006 overleden econoom cum diplomaat heeft ooit de wijze woorden gesproken : “ Marx profoundly affected those who did not accept his system. His influence extended to those who least supposed they were subject to it.”
Nadat de klimaattafels waren gesloten en de VVD haar handtekening onder het akkoord had gezet, duurde het niet lang of de fractievoorzitter van diezelfde VVD veegde de vloer aan met het akkoord. Het afgekomen resultaat van de ‘onderhandelingen’ was te duur en bovendien sloeg het door, terwijl de milieuwinst ernstig moest worden betwijfeld, aldus de fractievoorzitter van regeringspartij VVD. “Bedankt voor het advies en het harde werk, maar de kans dat ik het akkoord letterlijk ga uitvoeren is nihil”.
Communistisch China kampt met een economie die dreigt om krakend vast te lopen en in drie decennia niet zo’n moeite heeft gehad om de groei te realiseren die de bevolkingstoename vereist.
Onlangs publiceerde ik op “Wijsheidsweb” een eerste hoofdstuk van een boek in wording: “Moederschap als wetenschap”. Daarin geef ik een terugblik op de perikelen die gepaard gingen met de publicatie van het boek De Commune van Rotterdam in november 2016. En ik leg daar ook het verband tussen de ideeën uit de commune in de 80-er jaren hoe dat cultuurmarxisme in de praktijk uitwerkte.
