Na W.O.II werden Pakistan en India zelfstandige staten, waarbij de Islam in beide landen een verwaarloosbare factor was, terwijl Pakistan vandaag een gifspuitend Sharia nest is waar hysterische meutes binnen enkele minuten door de moellahs georganiseerd kunnen worden om hun terreur in de praktijk te brengen tegen alles wat de Sharia niet bevalt.
“Sommige mensen hebben, evenals vleermuizen of uilen, betere ogen voor de duisternis dan voor het licht en ze geloven dat ze zien”(Charles Dickens) De inkt van het artikel “Activistische Propaganda” was nog niet volledig opgedroogd of 30 geleerde koppen publiceerden een pro-Europa manifest[1] met de titel “Europa valt uiteen door populisme” dat door Sietske Bergsma[2] van een aantal scherpe kanttekeningen werd voorzien. Een beter voorbeeld van een tekst die aanzet tot het demoniseren van tegenstanders en politici wil dwingen een activistische kompasrichting te volgen, bestaat niet.
In Brussel wordt door het duo Timmermans/Sargentini te pas en vooral te onpas misbaar gemaakt over vermeende misstanden in de rechterlijke macht in Polen en Hongarije, terwijl in Spanje als sinds ruim anderhalf jaar volstrekt Kafkaëske toestanden heersen die iedere beschrijving tarten.
In feite is asielpardon een wetsovertreding waarbij het oordeel van de rechter(s) gewoon terzijde wordt geschoven. Politieke partijen staan erom bekend vaak nauwelijks op de hoogte te zijn van de inhoud van belangrijke dossiers en blijken dan verbijsterd en geschokt als ze met de gevolgen daarvan worden geconfronteerd.
Uitspraken met cijfers die gepapegaaid worden door politici blijken in de ‘Informatie Tijd’ voldoende te zijn om gelijk te krijgen. Als dat cijfermatige vanuit diverse invalshoeken en op geregelde tijdstippen met nadruk wordt herhaald, blijkt het uitermate effectief te zijn om hele volksstammen gelovigen te kunnen verzamelen. Onder het motto “kwantiteit doet geloven” heeft de westerse wereld zich in de achterliggende decennia regelmatig om de tuin laten leiden en beslissingen genomen resp. uitspraken gedaan die achteraf pijnlijk verkeerd waren. In het artikel “de 97% consensus” is kort belicht dat het herhaaldelijk benadrukken van die 97% voldoende was om personen die zich niet wensen te conformeren met de klimaatreligie, weg te zetten als klimaat ontkenners. Als personen die komende generaties geen betere wereld zouden gunnen.
In het artikel “Het is een klein stapje van halfzacht idealisme naar keihard fascisme” (d.d. 11.02) refereerde ik aan de intolerante, fascistische trekjes van de Social Justice cult. Het hedendaagse concept van “tolerantie” is afkomstig uit de originele Amerikaanse-Christelijke hoek, beginnend bij de Puriteinen en vandaar naar de Protestanten, Katholieken en vervolgens liberale Christenen om uiteindelijk ook het Joodse bevolkingsdeel te omvatten.
In het artikel “NIBUD rekent Regering Rijk” werd gesteld dat het gezegde “wiens brood men eet, diens woord men spreekt” van toepassing leek te zijn op de manier waarop het NIBUD vaststelt of en hoe goed het gaat met de firma Nederland. De burger wel beter weet. Die kijkt naar het bedrag wat op de bank of giro rekening is gestort en toetst dat aan het bedrag wat hij of zij aan aangegane verplichtingen kwijt is. Wat overblijft, is voor hem en haar het besteedbare inkomen. Geld dat hij of zij kan gebruiken voor mooie dingen van het leven. “Het gaat goed met Nederland” is een kreet die alleen van toepassing is voor de hogere segmenten van de Nederlandse bevolking. Voor de elitocratie die meent dat zij Nederland is.
Creativiteit en individualiteit gedijen in een klimaat van grondwettelijke garanties voor onze individuele vrijheid, de antithese van de collectiviteit der Social Justice kuddedieren. Hun maniakale streven naar “gelijkheid” probeert typisch menselijke ongelijkheid op schier axiomatische wijze te ontkennen en illusoire “gelijkheid” via inperking van onze wettelijke vrijheden af te dwingen in een communistisch dwangbuis.
De beelden van de klimaatdemonstratie voerden mij ruim 60 jaar terug in de tijd. Naar de tijden van Provo, RaRa, krakerbeweging, bezetting van Paradiso, Aktie Tomaat, alle kruisraketten de wereld uit, demonstraties tijdens de huwelijksvoltrekking van Prinses Beatrix. Borden met prikkelende teksten, agressieve spreekkoren, rookbommen, molotov cocktails, onrust en vernielingen. Een generatie die de samenleving van ouders en grootouders wilde veranderen en de machthebbers wilde dwingen naar hun eisen te luisteren. Jonge mensen die zich door slimme wereldverbeteraars voor hun karretje lieten spannen en feitelijk niet wisten waarvoor ze de straat op gingen.
“Mutually assured destruction”, de mythe van de afschrikwekkende werking van de dreiging met de wederzijdse totale vernietigingsoorlog. De stand van zaken is dat er negen, wellicht tien, landen zijn met een kernwapen arsenaal, waarvan de USA en Rusland voor 95% tekenen. Rond het eind der tachtiger jaren spraken Reagan en Gorbachev over totale afschaffing der nucleaire arsenalen, maar dat heeft niet goed uitgepakt en in de “logica” van deze wederzijdse afschrikking wordt Europa het toneel van een nieuwe nucleaire bewapeningswedloop.
De ‘klimaatverdragen’ van Kopenhagen, Rio de Janeiro, Kyoto, Parijs, enzovoorts, hebben alle tot doel gehad om door middel van dure vergaderingen (belastinggeld) door mensen met fikse salarissen (belastinggeld) de temperatuur van de Aarde onder menselijke controle te brengen met de opbrengst van nog meer belastinggeld. Er wordt kortom, een rechtstreeks verband verondersteld tussen de hoogte van de belastingen en de staat van het klimaat. Duizenden scholieren zijn inmiddels aangestoken door het virus en togen gisteren naar Den Haag voor een demonstratie. Spontaan? Nou nee: niet helemaal. Of liever, helemaal niet.
Het verschil tussen de moloch van een socialistische overheid en de lichtvoetige souplesse der vrije markten maakt discussie over voor- en nadelen overbodig voor ieder rationeel denkend mens, maar wat als logica niet gegeven is?
