In december 2018 kondigde een andere overheidsfunctionaris een campagne tegen het verspreiden van nepnieuws aan. Want, zo verkondigde Minister Ollongren de verspreiding van desinformatie is een reële dreiging. Natuurlijk heeft die overheidsstrijd tegen desinformatie te maken met informatie die wijst…
In 1966 publiceerde Anthony Lane zijn boek “Rush to Judgement” waarin hij “Rush to Judgment opened the floodgate for conspiracy theories” onderstreepte. In zijn boek beweerde hij dat in 1963 Oswalt nooit alleen Kennedy met een paar schoten van honderden meters ver had kunnen vermoorden. Na drie jaar onderzoek concludeerde hij dat de moord op Kennedy het product moest zijn geweest van een uitgebreide samenzwering, met meerdere schutters vermoedelijk ook ontplooid op de helling waar de auto met Kennedy langs reed op het moment dat de schoten vielen. Lane´s visie op de moord opende de deur voor talrijke complottheorieën en in het verlengde aanklachten tegen diverse veronderstelde betrokkenen bij de veronderstelde samenzwering. Onschuldige levens werden vernield op basis van niet bestaande feiten.
De aanslag in het Nieuw-Zeelandse Christchurch op twee moskeeën heeft de moslimgemeenschap wereldwijd op de been gebracht, ook in ons land. Zulks overigens in tegenstelling tot de situatie na jarenlange en immense hoeveelheden aanslagen door moslims in Europa en elders. Ook de georganiseerde genocide op b.v. Christenen en Joden in islamitische landen, brengt geen moslims op de been, in geen enkel land. Aanslagen door moslims blijken volgens onze overheden te worden gepleegd door ‘verwarde mannen’, terwijl aanslagen zoals in Christchurch telkens worden toegedicht aan ‘rechts-radicalen’. Daarbij moet het er kennelijk op lijken alsof Anders Breivik opnieuw heeft toegeslagen, met steun van Wierd Duk, Ruud Koopmans en Sid Lukkassen et. al.
Omdat Sietske Bergsma zelden haar doel mist, laat ik me regelmatig inspireren door de gedachten die zij op haar website openbaart. Haar ontspannen en toegankelijke manier om de problematiek kruidig neer te zetten, stimuleert mij blijkbaar tot creatieve inspanningen.
Op 19 mei 2017 publiceerde deze onvolprezen website mijn eerste kritiek op het hedendaagse gebruik en dito betekenisverandering van het woord ‘duurzaam’.[i] Sinds die tijd is deze betekenisverandering, die – dat moge duidelijk zijn – werkelijk nergens op slaat, alleen maar in hevigheid toegenomen. Het wordt dus de hoogste tijd voor een tweede kritiek. Want dat hele duurzaamheidsgeleuter hangt me werkelijk mijlenver de keel uit en is, zoals ik al eerder schreef dat de Brabanders het wellicht zouden noemen, één grote brij van ‘slappe kwats’ – en de ellende ervan is dat het maar niet over gaat. Het wordt juist hoe langer hoe erger.
Wanneer er sprake van een hittegolf is, dan moeten volgens het KNMI vijf aaneengesloten dagen een temperatuur van boven de 25,0 graden hebben en drie van die dagen moeten ook nog tropisch zijn. Dat wil zeggen, drie dagen van tenminste 30,0 graden. Het hoeft er maar een tiende van een graad onder te zitten op een van die dagen en Hiemstra kan het shaken: geen hittegolf.
Gisteren ook zo zitten genieten van minuten Trump bashen door een liberale media kopieer machine en een hijgerige anti-Trumpster? Waar ging het in Jinek over? Natuurlijk over de uitspraak van Cohen dat Trump een bedrieger, oplichter en racist is en vanzelfsprekend is dat koren op de molen van de gespreksleidster. De USA heeft een liegende, bedriegende president in het Witte Huis. Het was dus weer zover, het spelletje “ik haal even voor U de lekkerste krenten uit de pap…. althans wat ik de lekkerste vind” werd weer gespeeld tijdens een van die NPO babbelprogramma´s. Met een zelfgenoegzaam gezicht lepelde de zoveelste Amerika kenner ze er uit. Was dat even lachen.
Uitspraken met cijfers die gepapegaaid worden door politici blijken in de ‘Informatie Tijd’ voldoende te zijn om gelijk te krijgen. Als dat cijfermatige vanuit diverse invalshoeken en op geregelde tijdstippen met nadruk wordt herhaald, blijkt het uitermate effectief te zijn om hele volksstammen gelovigen te kunnen verzamelen. Onder het motto “kwantiteit doet geloven” heeft de westerse wereld zich in de achterliggende decennia regelmatig om de tuin laten leiden en beslissingen genomen resp. uitspraken gedaan die achteraf pijnlijk verkeerd waren. In het artikel “de 97% consensus” is kort belicht dat het herhaaldelijk benadrukken van die 97% voldoende was om personen die zich niet wensen te conformeren met de klimaatreligie, weg te zetten als klimaat ontkenners. Als personen die komende generaties geen betere wereld zouden gunnen.
Creativiteit en individualiteit gedijen in een klimaat van grondwettelijke garanties voor onze individuele vrijheid, de antithese van de collectiviteit der Social Justice kuddedieren. Hun maniakale streven naar “gelijkheid” probeert typisch menselijke ongelijkheid op schier axiomatische wijze te ontkennen en illusoire “gelijkheid” via inperking van onze wettelijke vrijheden af te dwingen in een communistisch dwangbuis.
De beelden van de klimaatdemonstratie voerden mij ruim 60 jaar terug in de tijd. Naar de tijden van Provo, RaRa, krakerbeweging, bezetting van Paradiso, Aktie Tomaat, alle kruisraketten de wereld uit, demonstraties tijdens de huwelijksvoltrekking van Prinses Beatrix. Borden met prikkelende teksten, agressieve spreekkoren, rookbommen, molotov cocktails, onrust en vernielingen. Een generatie die de samenleving van ouders en grootouders wilde veranderen en de machthebbers wilde dwingen naar hun eisen te luisteren. Jonge mensen die zich door slimme wereldverbeteraars voor hun karretje lieten spannen en feitelijk niet wisten waarvoor ze de straat op gingen.
