Pulp friction

Is er nog iemand die de termen neutraal, accuraat en actueel durft te verbinden met berichten waarin Trump c.s. hoofdrollen spelen? Natuurlijk zullen never-Trumpers bij hoog en laag blijven beweren dat informatie over de huidige president die de traditionele media over de samenleving uitstrooit, evenwichtig, en juist is. Ook al wordt bevestigd dat 8 van de 10 Trump berichten in de categorie nepnieuws geplaatst dienen te worden. Die categorie is daarom amper serieus te nemen.

Linkse lobbyisten

Sommigen beweren dat de manier waarop Trump mediatechnisch wordt behandeld, een erfenis is uit de Obama periode en je Amerikaanse nieuwsorganen die opstelling niet eens kwalijk kunt nemen. Een vreemd argument maar helaas niet helemaal onjuist. In zijn achtjarige regeerperiode slaagde Obama er in om de “lieveling van de pers in binnen – en buitenland te worden”. Gedreven door narcisme heeft hij geen enkele moeite gedaan om media organen en vertegenwoordigers op het pad van de echte journalistiek te houden. In tegendeel, hij wentelde zich tevreden in de hysterische verheerlijking van zijn persoon en bleef blind voor de negatieve effecten op zijn beleid. De media masseerden en forceerden zijn politieke boodschap zonder enige gene, bepaalden in feite wat wel of niet nieuws was en veegden schandalen en misstappen van Obama onder het tapijt. Dat doen ze gezien de media ontwikkelingen rond de niet-bestaande Trump-Moskou verbinding overigens nog steeds.

Lara Logan, een voormalige topfunctionaris van CBS, erkende begin 2019 dat Westerse zenders en verslaggevers hun objectiviteit tijdens de Obama periode zijn kwijtgeraakt; ze zijn in feite politieke activisten geworden. Net als in Europa is 85% van de Amerikaanse journalisten links, waardoor de massamedia vrijwel uitsluitend nog linkse propaganda verspreiden. Het gevolg is dat professionele journalisten van vandaag lobbyisten voor linkse belangen zijn geworden. Kenmerkend is dat in hun streven om Trump en zijn beleid onderuit te halen, persoonlijk te besmeuren, steeds meer media organen hun berichten en verslagen baseren op uitspraken van anonieme bronnen en/of off the record uitspraken van overheidsfunctionarissen. Volgens Logan: “geen journalistiek, maar bagger.’

Hoe sterk het medialandschap in de Obama periode veranderd is, blijkt uit de berichtgeving in de laatste twee en een half jaar. Twee serieuze onderzoekers die duizenden artikelen, columns en video´s bestudeerd, geanalyseerd en geëvalueerd hebben, zijn tot de conclusie gekomen dat het percentage de anti-Trump berichtgeving afhankelijk van bron en vertegenwoordiger, tussen de 80 en 95 schommelt. Daar droegen Obama loyalisten en niet in de laatste plaats Obama zelf een stevig steentje, zeg maar een rotsblok aan bij. Media organen zijn zo van het padje geraakt dat vooral het liberale deel, ernstig besmet door het Obama syndroom, voortdurend probeert om de persoon, zakenman, politicus en president Trump te besmeuren, te framen[1], unmasken[2], doxxen[3], opzettelijk verkeerd te citeren of uitspraken uit de context te halen om munitie aan te dragen voor het starten van een afzettingsprocedure. Lee Smith, verbonden aan het Hudson Instituut, bracht het in februari 2018 zo onder woorden: “The purpose was to delegitimize the political choice that American voters made in electing the person that they wanted to be president. It’s an absolutely obscene campaign that the press waged. First, it was against Trump. Then, it was against the American public”. Die extreme partijdigheid heeft de mogelijkheden van kijker, luisteraar en lezer om te kunnen onderscheiden wat wel en wat niet de waarheid is, sterk beperkt.

In het boek “Unmasked, Big Media´s War against Trump” (juni 2019) geschreven door Brent Bozell van FoxNews en Graham van het Media Research Center, staan over de anti-Trump berichtgeving de volgende teksten: “the media tried to destroy President Trump but destroyed themselves in stead”…..never in the history of the republic have we seen such an assault on free speech…how radicalized have they (the press) become in the last two years…what is their goal?” De serieuze volger van ontwikkelingen in het Amerikaanse medialand kan die vragen zonder enige moeite beantwoorden, omdat het tweeledige mediadoel hem en haar helder voor de geest staat: “primair voorkomen dat Trump in het Witte Huis zou komen” en vervolgens om “Trump uit het ambt te zetten”. Om dat doel zo snel mogelijk te bereiken heeft het loyale Obama deel van de media al in 2015 zijn pijlen op de toentertijd kandidaat Trump gericht en die schaamde zich er niet voor een grote dosis riool journalistiek in hun berichtgeving in te bouwen.

Geradicaliseerd

Volgens Bozell en Graham zijn er drie redenen waarom eens gerespecteerde journalisten en reporters zichzelf tot propagandisten en lobbyisten hebben getransformeerd:

• De wil en het streven om de nalatenschap van de media lieveling Obama te beschermen en in stand te houden;
• Sterke anti-Trump gevoelens;
• Zakelijke overwegingen om een bepaald segment van de Amerikaanse samenleving binnen boord te halen en te houden.

Het derde is een logisch gevolg van de eerste twee en dat wordt het duidelijkste herkenbaar in de berichtgeving van CNN en MSNBC. Die twee media organisaties concentreren zich op extreem links en spannen zich in om diens doelstellingen te ondersteunen. Hoewel CNN vertegenwoordigers van mening zijn dat zij de enigen zijn die volgens Bozell in staat zijn om de USA te redden, heeft hun sterk anti-Trump gekleurde berichtgeving weinig effect op de publieke opinie. Ze hebben zich door die gekleurde berichtgeving juist met een structureel probleem opgezadeld: de kijker vertrouwt CNN niet meer en dat is merkbaar en herkenbaar in waarderingscijfers en kijkdichtheid. In mei 2019 nam hun best bekeken programma “Cuomo Prime Time” plaats 25 in na 14 Fox en 10 MSNBC programma´s.

De grootste anti-Trumper onder journalisten en reporters is Jim Acosta van CNN. Hij staat met afstand op plaats 1. Niemand binnen de (inter) nationale journalistiek heeft van het journalistieke beroep een groter lachertje gemaakt dan hij. Een CNN medewerker stelt “It’s disgraceful on two levels. First, [Acosta] insists on making himself the center of the story, the antithesis of good journalism. His ego knows no bounds. Second, he actually admits he’s a pundit[4]. He’d be a good one, articulate and persuasive guy, but stop pretending to be a reporter,” Op de tweede plaats staan de presentatoren van  het MSNBC programma “Morning Joe” nl. Joe Scarborough en Mika Brzezinski. Blijkbaar zijn ze er bij CNN trots op om als de bad boy van het media circus aangesproken te worden. Hun sterreporter bij het Witte Huis verklaarde onlangs dat “neutrality doesn’t really serve CNN when covering President Trump”.

De dagen van CNN als serieuze informatie bron lijken geteld en blijkbaar is dat sentiment ook binnen de CNN burelen binnengesijpeld. Ruim honderd ervaren CNN medewerkers waaronder sleutelfunctionarissen, hebben het instortende imperium inmiddels vrijwillig of gedwongen verlaten en de verwachting is dat het daarbij niet zal blijven. CNN is zoals verwacht niet de enige organisatie die door zijn links gekleurde berichtgeving in zwaar weer terecht is gekomen. Ook NYT en WaPo ondergaan een soortgelijk lot als CNN. Ook zij komen er achter dat door hun agressieve benadering van het conservatieve deel van de samenleving in het algemeen en Trump in het bijzonder, massa´s lezers hen de rug hebben toegekeerd. In een poging om het tij (tijdelijk) te kunnen keren, heeft de leiding van de NYT journalisten en reporters verboden om op liberaal georiënteerde programma´s te verschijnen omdat die te partijdig zijn. Don Gainor van het Media Research Center vindt die maatregel hypocriet:  “the nation’s most liberal paper is suddenly concerned that the wacky network filled on air with its employees might be too far left….the Times is liberal on the opinion and news pages on every major issue facing the nation — from abortion to taxes. Yet, MSNBC is even further left? Does anyone at The Times read their own paper?” Ook bij Google, Facebook en Twitter werken mensen die liever zien dat die sociale media podia instorten dan dat zij aan conservatieven een podium geven.

Volgens Bozell en Graham is het duidelijk dat de instelling van reporters, journalisten en nieuwszenders op de antiTrump lijst zich verder uitstrekt dan partijdigheid; ze zijn geradicaliseerd en mogen  niet meer als journalisten bestempeld worden. Ze informeren niet meer neutraal, accuraat, controleren ontvangen informatie niet op juistheid en actualiteit. Ze zijn: “……..an utter betrayal of their profession, but it’s also bringing into question a real challenge to democracy, where they don’t accept the will of the people and, through a campaign that includes absolute dishonesty, they are trying to create an atmosphere where the public will throw a duly elected president out of office. It’s dangerous stuff “. 

Linkse papegaaien

De geschetste situatie kan moeiteloos geprojecteerd worden op een deel van het Nederlandse journaille. Bij Pauw schetste een zich zelf overschattende journalist (bleek achteraf de schoonzoon van de Democratische House Speaker Pellosi te zijn, dus echt neutraal) het trieste beeld van een (inter) nationale samenleving die wacht op een of meerdere Trump fouten tijdens zijn staatsbezoek aan de UK. Hij vond Trump´s twitter reactie op de tweet van de burgemeester van Londen wel heel onpresidentieel. Dat de burgemeester van Londen al jaren weinig chique tweets over Trump (Trump is a modern fascist) de wereld in stuurt en hem voortdurend als de eerste de beste barbaar afschildert, vindt deze TV loser blijkbaar wel ontzettend op zijn plaats. Vermoedelijk vindt de man het ook geweldig dat Labour leider Jeremy Corbyn terroristische organisaties als Hamas en Hezbollah vrienden noemt en herhaaldelijk van anti-semitisme beticht wordt. Het tekent de anti-Trump atmosfeer die NPO programma´s uitstralen. Herhaaldelijk verschijnen daar Amerika kenners die voortdurend de berichten van de NYT, WaPo, CNN of andere liberale media organisaties zitten te papegaaien.    

De echte journalist is tegenwoordig moeilijk te vinden. Veel van de berichtgeving wordt gekleurd door kastijding van de blanke mens en feitenvrije strekkingen. Het voormalige blank is het tegenwoordige zwart en het voormalige zwart is het hedendaagse blank. Besmeuren van de conservatieve mens en zijn ideeën d.m.v. framen, doxxing, unmasken en het bewust verdraaien van uitspraken en weglaten van feiten is eerder regel dan uitzondering. Wat voorheen als riooljournalistiek bestempeld werd, blijkt tegenwoordig beschouwd te worden als onderzoeksjournalistiek.

De berichtgeving over de conservatieve mens, zijn ideeën en voorstellen bezit een ongebreidelde hoeveelheid pulp friction: negatief georiënteerd, op onderbuikgevoelens gebaseerd, uit de context getrokken en persoonlijk gericht. 

[1] Het gebruik van verzonnen bewijzen om een ​​onschuldige man schuldig te laten lijken.

[2] Namen van personen die door de inlichtingendienst en veiligheidsinstanties  gevolgd werden, openbaar maken

[3] Op internet speuren naar en openbaar maken van privé informatie die de identiteit van een persoon herkenbaar maken met het doel om die persoon te besmeuren.. .

[4] Wijsneus, betweter.

.