Nog niet in zicht

In 1966 publiceerde Anthony Lane zijn boek “Rush to Judgement” waarin hij “Rush to Judgment opened the floodgate for conspiracy theories” onderstreepte. In zijn boek beweerde hij dat in 1963 Oswalt nooit alleen Kennedy met een paar schoten van honderden meters ver had kunnen vermoorden.  Na drie jaar onderzoek concludeerde hij dat de moord op Kennedy het product moest zijn geweest van een uitgebreide samenzwering, met meerdere schutters vermoedelijk ook ontplooid op de helling waar de auto met Kennedy langs reed op het moment dat de schoten vielen. Lane´s visie op de moord opende de deur voor talrijke complottheorieën en in het verlengde aanklachten tegen diverse veronderstelde betrokkenen bij de veronderstelde samenzwering. Onschuldige levens werden vernield op basis van niet bestaande feiten.   

Afb: wikipedia

Waarom deze inleiding? Omdat de Trump-Moskou complottheorie veel overeenkomsten vertoont met Lane´s benadering van de moord op Kennedy. Zoals in het artikel “Closing In” is benadrukt heeft het Eindrapport van Müller´s Special Counsel de Democratische hoop de grond in geboord om het resultaat van de 2016 presidentsverkiezing te kunnen corrigeren met de vondsten van Müller en co. Het is na 2.5 jaar duidelijk dat de Amerikaanse en in zijn spoor de Europese samenleving door de Democratische Partij en de liberale media stevig bij de neus zijn genomen. Het is nu ook duidelijk dat de liberale media in de USA en (West) Europa met hun feitenvrije artikelen bewust hebben aangestuurd op het beschadigen van de Amerikaanse president, zijn entourage en de geloofwaardigheid van de USA. Levens zijn voorgoed beschadigd, families moeten leven met de bijkomende schade van Democratische en liberale inspanningen om Trump het Witte Huis uit te kunnen jagen.

Wanneer een weldenkend mens de ontwikkelingen en gebeurtenissen van de laatste twee en half jaar de revue laat passeren dan ontdekt hij dat die maffia-achtige kenmerken vertonen en naadloos passen in lastercampagnes van STASI en KGB. Het wordt ook duidelijk dat het onbegrip voor de verkiezingsnederlaag het liberale deel van de westerse samenleving rijp heeft gemaakt voor hersenspoelingen die zich bedienen van feitenvrije complot theorieën met een langdurend effect. Dat die stelling ook in Nederland opgeld doet, hebben de politieke moorden van Fortuyn en van Gogh en de lastercampagnes tegen Wilders en Baudet bevestigd. Wat benauwt is het feit dat serieuze en weldenkende politici de ruimte hebben gecreëerd voor verbale, fysieke en virtuele bedreigingen van personen en partijen die zich niet achter hun visie wensen te scharen. Door hun op onderbuikgevoelens gebaseerde beschuldigingen, het eenzijdig gedogen van verbaal en geschreven geweld en het leggen van een cordon sanitaire rond partijen die volgens de gevestigde politieke orde het verkeerde populisme zouden uitdragen, hebben ze de randvoorwaarden geschapen voor verwarde individuen om emotionele bedreigingen om te zetten in daadwerkelijke daden.

Wat Lane en Müller ook hebben bevestigd is het feit dat een groot deel van de gevestigde media onbetrouwbaar is en voorlopig blijft. De hondstrouwe Obama loyalisten verblind door het verlies van hun gewenste kandidaat, hebben zich al die jaren geconcentreerd op nepnieuws om het grote publiek te laten geloven dat de nieuwe man in het Witte Huis een boef was die met illegale middelen het presidentschap had gewonnen. De duidelijk herkenbare ongewenste relaties Clinton-Moskou werden net als de vele misstappen van Obama genegeerd, onder de mat geschoven. Door de eenzijdige op Trump geconcentreerde negatieve berichtgeving konden Obama loyalisten vrij hun gang gaan en stap voor stap werden de contouren van een Deep State-achtige organisatie herkenbaar. Het gewenste beeld van een Trump die in handboeien uit het Witte Huis afgevoerd wordt, maakte van de media en hun vertegenwoordigers slaven van hun bronnen. Bronnen die in de meeste gevallen uitermate onbetrouwbaar waren.

Het vinden van een patroon, het kraken van een code blijft vermoedelijk een uitdaging van het liberale media en politieke brein.  Zij zullen de jacht op een ‘eerste pagina artikel’ niet stoppen. Anti-Trump informatie, hoe onbetrouwbaar ook zullen ze tegen beter weten in blijven verkopen als een feit of bewijs. Iedere geheimzinnige ontwikkeling wordt opgeblazen om het publiek de indruk te geven dat zich een nieuw Watergate schandaal aan het ontwikkelen is. De nepnieuws triade die in de achterliggende twee jaar van de grond is gekomen, zal voorlopig niet worden opgeheven.  Journalisten en reporters zullen Trump blijven haten, vanuit die invalshoek hechten ze teveel waarde aan informatie uit vaak onbetrouwbare bronnen en tenslotte hebben ze het gevoel dat ze als gedupeerden deel uit maken van een complot. In de afgelopen twee jaar zijn er diverse voorbeelden geweest die deze stelling onderbouwen.

Liberale politici en media beraden zich op vervolgstappen en die zullen geen mea culpa karakter bezitten. Zij zullen zich blijven inspannen om hun gelijk te bewijzen, n.l. dat Trump op illegale wijze het presidentschap heeft gestolen. De eerste reacties van onbetrouwbare Democraten als Schiff en Nader en artikelen in de NYT wijzen in die richting. Omdat er nog heel wat losse einden te vinden zijn waar Democraten en ondersteunende media een discutabele rol spelen, lijkt voorzichtigheid op zijn plaats. Losse einden zoals de familie Clinton, maar ook de veronderstelde vertegenwoordigers van een Deep State-achtig netwerk zoals Comey, Brennan, McCabe, Ohr, Strzok, Lisa Page, David Kramer, Bruce en Nellie Ohr, Victoria Nuland, Susan Rice, Jonathan Winer, Sidney Blumenthal, Mark Warner etc. De lijst kan achteloos verdrievoudigd worden.

Niet vergeten mag worden dat het hele anti-Trump circus is gestart met het Steele dossier dat is opgebouwd uit verhalen van onbetrouwbare niet bij name en functie genoemde Russische bronnen en informatie uit de boezem van de Clinton campagne. Een dossier waarvan de kosten zijn betaald door de Clinton Campagne en DNC, dat als vertrekpunt is gebruikt voor Müllers Special Counsel. Een dossier dat door Comey in zijn functie als Directeur FBI bestempeld werd als “salacious and unverified”. Dat dossier is de basis geworden voor het aanvragen van een FISA verzoek en drie verlengingen daarvan; het vertrekpunt van een onderzoek dat 2,5 jaar omspande met 2800 dagvaardingen, 500 huiszoekingsbevelen, 500 getuigenverhoren en tientallen miljoenen dollar heeft gekost.

Het einde is nog steeds niet in zicht. Democraten en liberale media strekken de rug en gaan er met een gestrekt been in. Overigens lijkt het me een goed idee wanneer de NPO charlatans die zich als Amerika kenners presenteren, definitief van het scherm verbant en de kijker en luisteraar verlost van nepnieuws verspreiders als de van Rossems, de Groenhuijsens en liberale kopieermachines in New York en Washington. 


.

Deel dit:
0 0 stemmen
Artikel waardering
Abonneer
Laat het weten als er

1 Reactie
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
SouthernComfort
4 jaren geleden

Oswalt? Je hebt recent echt teveel Schwarzwalter taart naar binnen gekregen, Brantz. 😉