In Nederland leidt het ondoordachte “energiebeleid” tot paniek bij de VVD en ontstaan er breuklijnen in de coalitie die zich kritiekloos liet meeslepen door D’66/GL’s ‘drammers’. In Frankrijk zit Macron zo ontzettend klem dankzij de volkswoede over zijn “energiebeleid” dat hij nu doorzichtige afleidingsmanoeuvres bedenkt om daaraan te ontsnappen.
Klimaatjunks verdienen kapitalen. De Groene Industrie die zich in leven houdt m.b.v. subsidies die door de belastingbetaler opgebracht moeten worden, is miljarden business. In de klimaatindustrie werd drie jaar geleden een geld volume rondgepompt van rond de $1500 miljard en dat volume is door de klimaat overeenkomsten van Parijs (2016) en Katowici (2018) procentueel gegroeid. De manier waarop die Groene Industrie te werk gaat, is vergelijkbaar met de handelwijze van de Zieligheid Industrie. Geldgraaiers aan de top, manipuleren van informatie, lobbyen bij naïeve politici, veel beloven en criticasters die hun klimaat Utopia bestrijden, worden keihard buiten spel gezet.
Nadat de klimaattafels waren gesloten en de VVD haar handtekening onder het akkoord had gezet, duurde het niet lang of de fractievoorzitter van diezelfde VVD veegde de vloer aan met het akkoord. Het afgekomen resultaat van de ‘onderhandelingen’ was te duur en bovendien sloeg het door, terwijl de milieuwinst ernstig moest worden betwijfeld, aldus de fractievoorzitter van regeringspartij VVD. “Bedankt voor het advies en het harde werk, maar de kans dat ik het akkoord letterlijk ga uitvoeren is nihil”.
Net als in Nederland proberen Merkel c.s. (waaronder haar opvolger als partijvoorzitter van de CDU) wanhopig de juistheid van het Duitse migratiebeleid aan de bevolking te verkopen. Daarvoor gebruiken ze sinds decennia de links en liberaal georiënteerde hondstrouwe media. Die informatiebronnen spiegelen de doorsnee burger al een jaar of 10 voor dat het beleid van de huidige Bondskanselier goed is voor Duitsland en dus goed voor de doorsnee Duitser.
Hij is weer terug op de bühne. De man met de puddingbuks die ferm op het in het duistergehulde publiek zijn losse flodders loslaat. De spruitjesgeur van de komende verkiezingen is zijn neusgaten binnengekropen en uitspraken die het electoraat, het plebs, het ondergeschoven hiërarchisch segment van de Nederlandse samenleving, leuk in de oren moet klinken, rollen als eerste storingsreacties uit zijn mond.
Inmiddels heeft VVD fractievoorzitter Dijkhoff zich tegenstander verklaard van het bereikte ‘klimaatakkoord’. ChristenUnie-leider Segers benadrukt daarentegen dat de VVD de afspraken over het klimaatbeleid moet nakomen. “Ik gun collega Dijkhoff zijn oneliner in De Telegraaf, maar we kunnen een gemaakte afspraak niet breken”.
Het ‘kartel’ verspreidt het fabeltje dat elektrische auto’s zo ‘schoon’ zouden zijn dat binnen enkele decennia verbrandingsmotoren verboden kunnen worden. Klinkklare onzin!
De nieuwe klimaatwet en de gasuitstap voornemens leiden naar een catastrofe, die ook nog bijkans onafwendbaar is. Het is een treinkaartje zonder recht op terugbetaling, bestemming kou en ellende; gevolgd door een volksopstand als het te laat is. Nederland is graag gidsland. Wanneer de rest van de wereld doet als wij, moet aan de narigheid nog massasterfte worden toegevoegd.
Op 26 december jl. schreef ik in ‘De afkoeling van de atmosfeer, zonder dat het een cent kost….’ over het liederlijke bedrog geleid door de UN’s IPCC, de ‘miskraam’ van Maurice Strong, de zelfbenoemde socialistische biljonair, die aan de wieg ervan stond.
Om een onwelgevallig discussieverloop kort te sluiten, wordt vaak, wellicht te vaak het veronderstelde succes van de Duitse Energiewende op tafel gegooid. Wonend in Duitsland heb ik me evenzo vaak afgevraagd wat de gebruikers van dat argument onder het woord succes verstaan? Minder kosten voor de consument, minder kosten voor de industrie, meer windturbines en zonnepanelen? De doorsnee Duitser wordt het laatste decennium in ieder geval geconfronteerd met een groeiend aantal landschap vervuilende en fauna dodende windturbines. Dat wel.
