Auteur: Ronald Dunki

Arrogant atheïsme, progressieve snobs

Islam

Wie ooit de immense, bijna wit oplichtende sterrenhemel heeft mogen aanschouwen boven een woestijn of hoog in de bergen, zal bevroeden dat er een of andere ‘scheppende kracht’ moet zijn die niet alleen dat gigantische universum maar ook ons planeetje met alles wat groeit en bloeit, heeft geschapen en ons, als verdwaasde primaten, daarna moederziel alleen heeft achtergelaten in dat gigantische universum. Onze voorouders moeten zich instinctief hebben afgevraagd wat hen nog te wachten stond en daarmee was de kiem gelegd voor onze conditionering om religie te vinden.

Wordt Rusland de ‘junior partner van China?

Rusland en China hebben in 2016 beiden een verkeerde inschatting gemaakt van de ontwikkelingen in de USA, waarvan zij gedurende acht jaren van zelfdestructief wanbeleid van Obama niets te vrezen hadden. Trump aarzelde niet zijn goede bedoelingen naar Poetin uit te spreken, maar kreeg slechts stank voor dank terug terwijl Xi over de ruggen der Amerikaanse belastingbetalers een politieke en militaire greep naar de globale hegemonie inzette.

Nucleaire energie is onze enige hoop

Totdat alle geitenharen sokken in de wereld kernenergie omhelzen zullen wij hen nooit serieus kunnen nemen met hun gedram over een illusoire ‘klimaatverandering’. Ten eerste omdat er geen ‘antropogene klimaat verandering’ bestaat, ten tweede omdat de gemiddelde temperatuur in 140…

Met zijn allen tegen Boris

Zondag begon de race voor de opvolging van Theresa May, die in medio juli beslist wordt. Theresa May kon drie jaar geleden in feite slechts prime-minister worden omdat Boris een enorm mes in zijn rug gestoken kreeg van Michael Gove, die zich tot kort daarvoor voor een vriend van Boris uitgaf. Wat wil het toeval? Boris is nu opnieuw de grote favoriet en wie schemert hier als één der andere kandidaten op de achtergrond? Inderdaad, Gove stelt zich wederom kandidaat, maar is daarbij een underdog voor het voorzitterschap van de Tory partij èn de prime-minister positie.

Niets dan frustratie en teleurstelling

Opkomst voor de EP verkiezing varieerde van 8% tot boven de 50% maar de kiezersopkomst in Nederland bleef kennelijk onder het gemiddelde. Die toegenomen interesse duidt erop dat de EU burger meer verwachtte van de Europese politiek gezien de ellende die de EU de laatste decennia veroorzaakt, dus de teleurstelling zal gauw inzetten want de ware vragen voor de toekomst van de EU bleven wederom onbeantwoord van de zijde van de pluchezitters, ondanks hun collectieve verlies. Dat ook hun tegenstrevers niet aan de verwachtingen voldeden is veelzeggend, want kennelijk wisten zij hun potentiële achterban maar matig te enthousiasmeren, zoals wij ook in Nederland moesten ervaren.

C’est le ton qui fait la musique

Surprise! De op sterven na overleden PvdA lijkt te herrijzen maar dat is schone schijn dankzij het ‘Timmermans effect’. Dat zou doen vermoeden dat Timmermans over speciale gaven beschikt, maar als wij bezien wat Franske in enkele jaren in Brussel voor elkaar heeft gekregen, zit daar weinig indrukwekkends bij, eigenlijk heeft hij helemaal niets uit zijn handjes gekregen. Wèl heeft hij elke dag keurig zijn bordje leeg gegeten, zelfs meer dan dat, dat is goed te zien hoewel, nu hij een korset lijkt te dragen worden al die lobsters goed gecamoufleerd.