Hoe vaak hoor je pedante politici in Brussel zeggen dat zij zich inspannen om historische misstappen te vermijden. Als dat inderdaad het geval zou zijn dan zouden zij de stappen die de Europese Unie nu onderneemt, uit de weg gaan. Misschien toch even bestuderen hoe het Romeinse Rijk aan zijn zelf veroorzaakte einde is gekomen. De parallellen zijn herkenbaar.
In 2018 heb ik in een tweetal artikelen aandacht gewijd aan de Franse slag en Air France (A.F.); op 7 mei in “ Het failliet van Air France en de corrupte Franse politiek” en op 8 mei in “ Air France in de fatale wurggreep van de Franse staat”. Het huidige conflict is een typische confrontatie van het potverterende Franse staatssocialisme versus het ondernemersmodel van de K.L.M., waarvan de succesvolle C.E.O. Elbers de inzet is geworden.
Turkse weekendscholen in Nederland om de Turkse cultuur, normen en waarden te waarborgen. Uitgeverij Noordhoff negeert Israëlische geschiedenis van Jeruzalem in nieuw schoolboek. Op de Dam tegen Israël demonstrerend antisemitisch Bij1 wil onderzoek naar “extreem-rechts” Forum voor Democratie.
Na W.O.II werden Pakistan en India zelfstandige staten, waarbij de Islam in beide landen een verwaarloosbare factor was, terwijl Pakistan vandaag een gifspuitend Sharia nest is waar hysterische meutes binnen enkele minuten door de moellahs georganiseerd kunnen worden om hun terreur in de praktijk te brengen tegen alles wat de Sharia niet bevalt.
“Sommige mensen hebben, evenals vleermuizen of uilen, betere ogen voor de duisternis dan voor het licht en ze geloven dat ze zien”(Charles Dickens) De inkt van het artikel “Activistische Propaganda” was nog niet volledig opgedroogd of 30 geleerde koppen publiceerden een pro-Europa manifest[1] met de titel “Europa valt uiteen door populisme” dat door Sietske Bergsma[2] van een aantal scherpe kanttekeningen werd voorzien. Een beter voorbeeld van een tekst die aanzet tot het demoniseren van tegenstanders en politici wil dwingen een activistische kompasrichting te volgen, bestaat niet.
In Brussel wordt door het duo Timmermans/Sargentini te pas en vooral te onpas misbaar gemaakt over vermeende misstanden in de rechterlijke macht in Polen en Hongarije, terwijl in Spanje als sinds ruim anderhalf jaar volstrekt Kafkaëske toestanden heersen die iedere beschrijving tarten.
In feite is asielpardon een wetsovertreding waarbij het oordeel van de rechter(s) gewoon terzijde wordt geschoven. Politieke partijen staan erom bekend vaak nauwelijks op de hoogte te zijn van de inhoud van belangrijke dossiers en blijken dan verbijsterd en geschokt als ze met de gevolgen daarvan worden geconfronteerd.
Uitspraken met cijfers die gepapegaaid worden door politici blijken in de ‘Informatie Tijd’ voldoende te zijn om gelijk te krijgen. Als dat cijfermatige vanuit diverse invalshoeken en op geregelde tijdstippen met nadruk wordt herhaald, blijkt het uitermate effectief te zijn om hele volksstammen gelovigen te kunnen verzamelen. Onder het motto “kwantiteit doet geloven” heeft de westerse wereld zich in de achterliggende decennia regelmatig om de tuin laten leiden en beslissingen genomen resp. uitspraken gedaan die achteraf pijnlijk verkeerd waren. In het artikel “de 97% consensus” is kort belicht dat het herhaaldelijk benadrukken van die 97% voldoende was om personen die zich niet wensen te conformeren met de klimaatreligie, weg te zetten als klimaat ontkenners. Als personen die komende generaties geen betere wereld zouden gunnen.
In het artikel “Het is een klein stapje van halfzacht idealisme naar keihard fascisme” (d.d. 11.02) refereerde ik aan de intolerante, fascistische trekjes van de Social Justice cult. Het hedendaagse concept van “tolerantie” is afkomstig uit de originele Amerikaanse-Christelijke hoek, beginnend bij de Puriteinen en vandaar naar de Protestanten, Katholieken en vervolgens liberale Christenen om uiteindelijk ook het Joodse bevolkingsdeel te omvatten.
In het artikel “NIBUD rekent Regering Rijk” werd gesteld dat het gezegde “wiens brood men eet, diens woord men spreekt” van toepassing leek te zijn op de manier waarop het NIBUD vaststelt of en hoe goed het gaat met de firma Nederland. De burger wel beter weet. Die kijkt naar het bedrag wat op de bank of giro rekening is gestort en toetst dat aan het bedrag wat hij of zij aan aangegane verplichtingen kwijt is. Wat overblijft, is voor hem en haar het besteedbare inkomen. Geld dat hij of zij kan gebruiken voor mooie dingen van het leven. “Het gaat goed met Nederland” is een kreet die alleen van toepassing is voor de hogere segmenten van de Nederlandse bevolking. Voor de elitocratie die meent dat zij Nederland is.
