“De politie maakte een einde aan de demonstratie van Pegida in Eindhoven, omdat ze de veiligheid van de betogers en de omwonenden niet meer kon garanderen. Een grote groep tegendemonstranten, bestaande uit honderden allochtone jongeren, gooit met stenen en andere voorwerpen”. Aldus de massamedia onder de kop ‘Politie beëindigd Pegida demonstratie’.
Dat de soevereiniteit van ons land – en ook van andere landen in Europa – in hoog tempo wordt afgebroken, valt veel mensen kennelijk niet op. Het electoraat blijft geloven dat pro-EU politici brave mensen zijn die het democratische hart op de goede plaats dragen. Helaas: les 1 in het boek bestuurskunde gaat slechts over de manieren waarop de politicus op zijn plek kan blijven zitten. In het gunstigste geval om het verkregen mandaat voor diens standpunten in praktijk om te zetten. In het andere geval voor eigen gewin.
YorienvdH typeerde het vandaag (21 mei 2019) op de website opiniez.com treffend: “GroenLinks is een versmelting van groene en rode radicalen, linkse pacifisten, fanatieke socialisten, diehard communisten en een handjevol gelovigen. Allemaal links van de PvdA in het politieke spectrum”. Partijleden en hun sympathisanten zijn weliswaar behept met een radicaal, antidemocratisch en antioverheid syndroom, maar ze schromen niet om vanuit een Marxistische invalshoek anderen voor te schrijven hoe ze zich wanneer, waar en hoelang zouden moeten gedragen. De wijsvinger van de doorsnee Groen Linkser staat altijd rechtop, beweegt voortdurend van rechts naar links en hij en zij opereren doorlopend onder het motto “wetten en (geschreven en ongeschreven) regels gelden voor anderen en niet voor ons”.
Valt er een les te leren uit het feit dat anno 2019 het wereldwijde socialisme faalt op twee fronten? In Venezuela heeft ‘pur sang’ crimineel socialisme als een sprinkhanenplaag in 20 jaar het potentieel rijke land volledig ‘uitgewoond’ en leeft de bevolking in abjecte armoede. In Australië hebben, meer ideologisch georiënteerde, salonsocialisten jaar in jaar uit geprobeerd de mensheid wijs te maken dat de wereld – weer eens – vergaat, maar zij zijn door de Australische kiezers, die deze ‘climate & science’ drammers spuugzat zijn, met bebloede koppen naar huis gestuurd. Hun winst leek een ‘safe bet’ (net als die van ten onrechte euforische Clinton in 2016) en Australische bookmakers zijn daar miljoenen Dollars aan kwijt.
Het meest opvallende nut van religie voor een mens is dat godsdienstig gedrag bij medegelovigen aanzien en prestige oplevert. Het maakt voor carrièrebeslissingen dus nogal wat uit of een religie onvoorwaardelijke naastenliefde of juist strijd voorschrijft. In het eerste geval ligt een carrière als pleegzuster Bloedwijn in het verschiet en in het andere geval een loopbaan bij de grondtroepen van de Heere. Of Allah; wie weet.
Het electoraat wordt herhaaldelijk gewaarschuwd voor het geboefte dat een van de grootste gebouwen in Brussel bevolkt. Geboefte? Ja, geboefte is het juiste woord. Geen syllabe die uit de mond van een van de leiders van dat geboefte rolt kan worden vertrouwd. Vandaag (19 mei 2019) werd de regelmatige bezoeker van de website www.dagelijksestandaard geïnformeerd over de strekking van een onderzoek van de firma´s Ramboll Consulting en EurAsylum die in 2009 in opdracht van een instantie van de Europese Unie moesten onderzoeken hoeveel migranten Europa (met een bevolkingsvolume van 500 miljoen) zou kunnen huisvesten.
In december 2018 kondigde een andere overheidsfunctionaris een campagne tegen het verspreiden van nepnieuws aan. Want, zo verkondigde Minister Ollongren de verspreiding van desinformatie is een reële dreiging. Natuurlijk heeft die overheidsstrijd tegen desinformatie te maken met informatie die wijst…
Hij verscheen weer op de voorpagina´s van kranten en op serieuze websites. Mark had weer eens een te grote broek aangetrokken en fulmineerde in de camera´s. Voor het armpjes drukken met zijn virtuele tegenstander had hij de mouwen opgerold en het bovenste knoopje losgemaakt. Want zijn gespierde torso en armen als telefoonkabels moesten wel even getoond worden om die tegenstander eens op zijn plaats te zetten. Majestueuze teksten rolden pathetisch uit zijn mond.
Helaas, wellicht op een enkeling na, géén bal. Wat is het gevolg van hun onwetendheid? De hen onbekende hippie generatie der ’60-er jaren wist – als ‘patres intellectuales’ van het hedendaagse ‘millennial’ fenomeen – de gevolgen van hun grenzeloze lamlendigheid tijdig af te wentelen op hun medeburgers onder het motto ‘leve de democratie’. Geen wonder dat het voor hen beladen begrip ‘verantwoordelijkheid’ niet in hun vocabulaire staat, noch in die van hun ideologische nazaten.
Dat is de vaststelling van een onderzoek door drie vooraanstaande economen. Een vaststelling van drie vooraanstaande wetenschappers die niet als onwetende en opportunistische pannenkoeken bestempeld kunnen worden. Alberto Alesina geeft les aan de Amerikaanse elite-universiteit van Harvard, Elie Murard werkt voor het Institute of Labour Economics in Duitsland en Hillel Rapoport doceert aan de Parijse School of Economics.
