Alwéér een nieuw boek?

In het publieke debat wordt de polarisering van kwaad tot erger: toen het Kamerlid Zihni Özdil van GroenLinks een breed lachende ‘selfie’ postte op sociale media van ons tweeën, waren de reacties extreem. Dit vind ik veel te ver gaan! Daarom wil nu een briefwisseling aangaan met progressieve denkers en het eindresultaat presenteren in een boek. Aan dat boek kunt u ook meewerken, namelijk door mij te steunen via DEZE link waarin ik kort uitleg waarom dit zo belangrijk is.

Briefwisselingen met Maarten Boudry. Afb: dr. Sid Lukkassen.

Met wie?

Onder meer Maarten Boudry, Arno Wellens, Ancilla van de Leest en Jan Cornillie gaven aan te willen meedoen. Nog andere kleurrijke ‘mystery guests’ zullen worden onthuld in de loop van het project.

Waarom?

Vanwaar een briefwisseling? Op het moment dat we elkaar ‘geen podium willen geven’, om die uitdrukking te gebruiken, niet meer in gesprek willen ‘want anders legitimeer ik zijn of haar standpunt’ – dan is het einde zoek. Het gaat vandaag meer om het demoniseren en taboe verklaren van personen dan om inhoudelijke discussie over ideeën. Dit wil ik veranderen!

Vaak merkte ik dat zodra ik eenmaal in gesprek ging met iemand waarmee ik het dan ‘zo ongelooflijk oneens zou moeten zijn’, dat het allemaal wel meeviel. Dikwijls blijken er vooroordelen te spelen die totaal niet kloppen! Juist ‘geïnstitutionaliseerde disconfirmatie’ kan veel verhelderen.

Werkwijze

Hierom wil ik brieven uitwisselen met andere denkers. Zij beschrijven hun meest verheven idealen en grootste schrikbeelden, en hoe zij de nabije toekomst zien. In politiek-economisch dan wel sociaal-maatschappelijk opzicht. Daarop reageer ik zo inhoudelijk en fair mogelijk met eigen brieven: ik omschrijf in hoeverre ik die visies deel. Waar dit niet het geval is leg ik ook uit waarom niet.

Doelstellingen

Mijn doel hiermee is niet zozeer om het meer eens te worden, maar wél om elkaar beter te begrijpen en adequater geïnformeerd te zijn over elkaars standpunten. Ik denk dat er minstens zoveel is dat ons kan verbinden als dat ons verdeelt.

Ook denk ik dat media er dikwijls een belang bij hebben om clicks te genereren met verontwaardiging: met het oog op het scheppen van sensatie worden tegenstellingen vaak overdreven scherp neerzet, leidend tot de eerder genoemde negatieve gevolgen voor het publiek debat. Polarisering kan veel verhelderen – er is minstens zo veel te leren van het zoeken naar overlap en nuances.

To sum it up…

Kortom, de rel rond de foto met Zihni Özdil heeft echt duidelijk gemaakt dat we beter moeten luisteren naar wat we elkaar te zeggen hebben.

Begroting:

Het bedrag zal worden gebruikt voor het schrijfwerk en onderzoek van de gesprekspartners en dat van mijzelf. Ook zijn er kosten rond het gebruik van VoordeKunst, het drukken van het boek en het organiseren van een evenement waarop het eindwerk zal worden gepresenteerd.

Het debat met Zihni Özdil dat aan de foto voorafging:
https://www.youtube.com/watch?v=Uw83BqW2XE0

Volg mij op sociale media!
facebook.com/sidlukkassen
linkedin.com/in/sidlukkassen
vk.com/sidlukkassen


.

Deel dit:
0 0 stemmen
Artikel waardering
Abonneer
Laat het weten als er

1 Reactie
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
r dunki
4 jaren geleden

Sid verbaast zich kennelijk over de primitieve reacties van G.L.leden op een ‘selfie’ van Zihni Özdil met hem, reden waarom hij ‘ in discussie wil gaan in een briefwisseling met progressieve denkers. Dat zullen ongetwijfeld weldenkende lieden zijn, maar dàt is juist het probleem! De typerende reactie van het G.L.executie-peleton was geen incident maar is symptomatisch. Zij volgen slaafs hun lichtende voorbeelden, de Amerikaanse ‘Democratische Socialisten’ die zelfs iedere eigen partijgenoot die het bestaat om nog ergens zelfstandig over na te denken – laat staan genuanceerd na te denken – volledig afslachten in hun collectieve razernij.

Wat Sid overkwam is hooguit een ander couplet van altijd maar dezelfde Marxistische hymne, in dit geval de vrijheid van meningsuiting waarvan Özdil zo terloops ontdaan wordt. Een ander illustratief couplet in die eeuwige hymne der SJW is ‘schadevergoeding voor de slavernij’, waarover nu weer zowel in Washington als in Den Haag ophef wordt gemaakt. In feite beleeft de Identiteits Politiek hiermee een identiteits crisis want in de originele context waarin dit zinloze onderwerp al meermaals werd aangesneden waren het altijd de ex-slavendrijvers van de Democratische partij die hiermee probeerden punten te scoren. Ook waren zij degenen die de rassenscheiding in het zuiden van de USA met hand en tand verdedigden, denk aan hun Ku Klux Clan. In deze laatste hype is evident dat niemand der betrokkenen in leven is, laat staan dat er iemand zich schuldig zou kunnen voelen danwel ‘slachtoffer’ is, maar dat begrip is nog steeds onweerstaanbaar voor de linkse drammers, want ‘identiteits-politiek’heeft altijd geprobeerd om hun haat jegens de ‘andersdenkende’ te sublimeren in schijnheilige moralistische prietpraat, zie de gifspuiterij der G.L.leden.

Die gehate andersdenkende heet tegenwoordig ‘de blanke man’, die alles op zijn geweten heeft, o.a. de stichting van de United States of America waar nog niet zo lang geleden in Virginia – historisch met naam en toenaam aantoonbaar – zelfs zwarte slavenhouders opereerden! Gezien deze sinistere voorgeschiedenis der Democraten is het wel erg cynisch dat zij dagelijks blijven proberen om de waarheid te slachtofferen ten gunste van hun eigen vooroordelen en racisme. Daarmee worden de ‘slachtoffers’ niet bevrijd van vooroordelen, want zij hebben zèlf véél te veel boter op hun hoofd om nog met hun morele arrogantie en gechicaneer met de waarheid te kunnen overtuigen. Als Sid Lukkassen een discussie met hen ambiëert, vecht hij niet met één maar twee handen op de rug gebonden.

Door nu de historische negerbevolking als ‘slachtoffers’ neer te zetten van de blanke bevolking, dit zonder enige uitzondering, proberen deze communisten de gedachtensprong te maken naar een hedendaagse zwarte bevolking die, nolens volens’ eveneens tot slachtoffers wordt gebombardeerd. Het is bekend dat het overgrote deel der zwarte bevolking in de USA totaal geen weet heeft van dit ideologische gedram van de blanke SJW-politiek, terwijl ruim een derde deel van die zwarte bevolking zelfs totaal geen trek heeft in deze ‘polonaise’. Zwarte Amerikanen hebben lang genoeg geknokt om nu uit puur zelfrespect de vloer aan te vegen met deze Democratic Socialists maar nu doet zich het fenomeen voor dat jonge, meer genuanceerde en erudiete zwarte Democraten, die zich tegen deze identiteits-waanzin uitspreken in de media massaal worden afgemaakt door hun Marxistische partijgenoten.

Het lijkt erop dat het veeleer de Democraten zijn die ‘reparatie’ aan de zwarte bevolking schuldig zijn voor hun decennia lange manipulatie die heeft geleid tot de ‘inner-cities’ met buitensporige criminaliteit, ‘gezinnen’ van alleenstaande moeders die de vaders van hun diverse kinderen vaak niet eens kennen, onderwijs beneden ieder pijl en analfabetisme.
In Nederland zien wij in GL, D’66 en PvdA een wat slap aftreksel van die ideologisch doorgeslagen hysterie, maar veel snuggerder zijn zij zeker niet!
Kan Sid daar nog wel mee in discussie gaan?