Ik schrijf niet veel columns of artikelen meer, omdat Ik heb vastgesteld voortdurend in herhaling te vallen als ik mijn irritatie op papier zou vast leggen. Vandaag maak ik voor de bebrilde politicus een uitzondering.
Een kort verhaal
Auteur: Charlef Brantz
Mijn naam is Pieter
Pieter is uit de formatiegesprekken gestapt. Pieter voelt zich niet serieus genomen door de informateur, want die heeft informatie over de status van de overheidsfinanciën achtergehouden. Een afglijdende status die Pieter in de Rutte-perioden heeft zien gebeuren en – gelet…
“Hun oorlog is ook onze oorlog“
Het Russische antwoord op de verklaring van 16 januari door de Franse President, dat Parijs 40 langeafstands-scalp-raketten en honderden bommen aan Kiev zal leveren, was snel een uitermate effectief.
Crimineel gedrag
Gevestigde mediabronnen lijken te draaien in hun berichtgeving over de Oekraïne. „Eindelijk“ zou je bijna verzuchten.
De Democratie in de VS is dood
Het Westen is vernietigd, niet door communistische spionnen of terroristen, maar door zijn eigen intellectuelen en onderwijzers, filmmakers en historici. Universitair onderwijs en nu ook basisonderwijs leggen de westerse beschaving uit als een racistische entiteit die “gekleurde mensen” uitbuit. Zie…
Belogen en bedonderd
De procureur-generaal van Texas, Ken Paxton, heeft een aanklacht tegen Pfizer ingediend opdat die Farma-gigant verantwoording aflegt voor de fraude die heeft geleid tot recordwinsten voor deze farmaceutische industriële gigant.
Rutte-land (vervolg)
In het eerste artikel met de bovengenoemde titel werd vastgesteld dat het Rutte- beleid de oorzaak was van de financiële bende in Den Haag. De lachende joker vond het gewenst om een compleet incompetente persoon aan de financiële knoppen te…
Rutte-land: het land van dorst en honger
Hoe is het mogelijk dat een man die de bijl heeft gezet aan welvaart en welzijn van de Nederlandse samenleving en er uiteindelijk in geslaagd is om meer dan een miljoen huishoudens aan de bedelstaf te brengen , decennialang op…
De antidemocratische democraat
In 1974, het jaar waarin ik samen met de Nederlandse goden van de groene mat successen had kunnen vieren in het toenmalige West-Duitsland, riep Herman Kuiphof aan het einde van de finale wedstrijd ontgoocheld: “zijn we er toch ingetuind”.
Ut stadsje achtâh de dùine (Het stadje achter de duinen)
Ik las vandaag een column van Job van Amerongen waarin hij zijn eigen partij, waar hij 42 jaar actief lid van was, grondig de maat neemt. Job is verpleegkundige in de ouderenzorg en politicoloog en vooral door zijn zorgactiviteiten goed…