De babbeltruuk

Door privé omstandigheden  heb ik maandenlang onregelmatig naar babbelende zelf benoemde kenners van de Oekraïense crisis geluisterd en gekeken.

Als ik bij het zoeken naar een documentaire toevallig zo’n babbelaar op het scherm kreeg, schakelde ik na een minuut of twee maar weer door. Veel van die teksten waren uitingen van wensdenken en niet gebaseerd op een doorwrochte kennis van de materie. Maandenlang heeft de doorsnee kijker, luisteraar en lezer moeten ervaren dat zo’n zelfverklaarde kenner een nieuw verdienmodel had gevonden: veel woorden, geleerd erbij kijken, angst opwekken. Hoe vaak kreeg de doorsnee Nederlander niet teksten als “de volgende stap van Poetin is een opmars naar het westen…we krijgen atoomwapens op ons dak, …we moeten hem stoppen…, nu” om de oren geslagen. Laten we wel zijn, het streelt je ego als je regelmatig op het scherm verschijnt en er ook nog een beetje geld voor krijgt. Dat de kenner herhaaldelijk de plank misslaat, kunnen alleen voormalige collegae ontdekken. Tenminste als die zich niet laten leiden door kopieer gedrag en alibi denken.

Ook ik

Eerlijk is eerlijk, in mijn 2022 artikelen over de Oekraïne crisis heb ik hier en daar ook de plank flink missgeslagen, maar nooit heb ik geloofd dat Kiev met een Amerikaans/NAVO marionet in de bestuurderstoel het pleit ooit op een gewapende manier in zijn voordeel zou kunnen beslechten. Dat ongeloof kan men lezen in de artikelen  “Verdwaalde onnozelaars”…Russsiche Einkreisungsparanoia…Het dedain van de kenner…Hoezo oliedom…het verhaal van een biolab…de gewone man en vrouw zijn de dupe…De Brusselse Fata Morgana…” Om te voorkomen dat criticasters mij een Poetin knuffelaar denken te moeten noemen, die kenners verwijs ik naar de talloze artikelen die ik met mijn helaas te vroeg overleden jaargenoot over de man in het Kremlin en zijn aanhangers heb geschreven. Artikelen uit de periode 2014-2020 waarin al werd gewaarschuwd voor het Moskouse streven naar Novarossyia op Oekraïens grondgebied, naar warm water zee havens, een verbinding van het Russische moederland met de Krim en zijn greep naar hybridische instrumenten. Gepubliceerd In een periode waarin die zelfbenoemde kenners zich nog terecht concentreerden op gezin en familie en het verschijnen op het beeldscherm vermoedelijk nog een soort verborgen wens was.  

Maar zij

In verklaringen van de ontwikkelingen in de gevechtsruimte kwam het wensdenken  “Poetin moet uit het Kremlin gejaagd worden en liefst gisteren” sterk aangesneden regelmatig uit de monden van militaire babbelaars. Met die woorden werd het overheidsnarratief onderstreept en op een militaire manier onderbouwd. Herhaaldelijk werd de vergelijking in getallen en niet in gevechtskracht verwoord en gevolgen van die vergissing zijn dagelijks op de Oekraïense gevechtsvelden te zien: twee generaties economisch actieve mannen en vrouwen, kinderen en bejaarden liggen levenloos in de met bloed overgoten ruines van Oekraïense steden en omgewoelde, vervuilde, besmette gronden. 

Regelmatig wordt  in de media verzwegen dat het vermogen om oorlogen te winnen niet alleen maar ligt in hoogontwikkelde militaire technologie, in door de media verheerlijkte hypermoderne wapens of in de productie van blockbusterfilms waarin “onze” held keer op keer glorieus zegeviert over schurken en buitenaardse wezens. Doorslaggevend voor het vermogen om in de gevechtsruimte successen te boeken, zijn naast visionair en moedig leiderschap door commandanten met klei aan de laarzen(niet door managers in strakke uniformen), sterke en gemotiveerde militairen samengebundeld in eenheden wier slagkracht de pijlers vormen van de gevechtskracht. Geweldsmiddelen (eenheden) met commandanten en militairen die het vermogen bezitten om nieuwe kennis op te pakken en toe te passen in de gevechtsruimte ondersteund door een anticiperende logistiek met een industriële basis die kan opschalen en afschalen en een ruime personele goed voorbereide voortzettingcapaciteit.

Het kan alleen niet  beperkt blijven tot de kwaliteit en volume van geweldsinstrumenten (wapensystemen) en geweldsmiddelen die het gevecht moeten voeren in de gevechtsruimte. In het thuisland  moet de meerderheid van de bevolking een sterke ideologische basis hebben geïnformeerd door een media die zijn journalistieke taak nauwgezet en niet gemanipuleerd door politiek en commerciële belangen uitvoert en overbrengt; een efficiënte economie waarin de ondersteuning van de krijgsmacht een speerpunt is en een bestuursmodel waarin eigenbelang, nepotisme en zelfverrijking non items zijn gevuld met politieke, commerciële en militaire leiders die welvaart, welzijn en veiligheid van de bevolking als belangrijkste taak zien, op die manier invullen; in staat zijn om te leren van gemaakte fouten en zich kunnen aanpassen aan eisen van een veranderende omgeving.

Dromen zijn bedrog

Die bovenstaande teksten lezend hoor ik de woorden uit het lied dat inhoud geeft aan mijn jeugd in Moerwijk: “Achach, wat leg ik toch te draume… want die kwalitète vind ik toch nie in wes euâhropa”. Nee, die vind je inderdaad niet in het Westen met zijn cancel cultuur, streven naar inclusiviteit en diversiteit dat exclusiviteit als doelstelling heeft en een samenleving die 100 plus genders adverteert en bestuurd wordt door liegende en bedriegende politici, die de hand boven het hoofd wordt gehouden door een selectief optredend politie en justitieel apparaat. Het Westen dat anderen, in dit geval Oekraïne, met mooie beloftes (wordt lid van EU en NAVO) dwingt de kastanjes uit het vuur te halen en het wel prima lijkt te vinden dat bodem en lucht van en boven de Oekraïne rood gekleurd wordt door het bloed van die twee economisch actieve generaties onder het motto ”liever hullie dan sullie” .

Desastreus

Waar zijn die Nederlandse oorlogspromotors? Op reces? Te bang om te zien wat ze met hun kreet “hun oorlog is ook onze oorlog”op duizenden kilometers van hun honk hebben aangericht? De voortdurende steun aan de strijdende Oekraïense medemens (niet die graaiende elitocratie, vakantievierende rijken en gevluchte rijkeren) heeft zijn/haar bestaan systematisch vernietigd. In menselijk opzicht, door de voortdurende emigratie en het verlies op het slagveld en in het achterland van een groot deel van ten minste twee generaties economisch actieve mannen en vrouwen en kinderen en bejaarden. In economisch, financieel opzicht, door de ongedekte verkoop van enorme hoeveelheden wapens, munitie, grond, infrastructuur en de ongewenste westerse infiltratie in instituten waardoor de corruptie is geïntensiveerd. Door enorme leningen die de resterende bevolking nog decennia in de schulden steekt. Door  de vernietiging van enorme stukken landbouwgrond, inheemse flora en fauna. Door de vervuiling van de levensruimte door zware metalen en zeer giftige stoffen die vrijkomen wanneer munitie en munitiedepots ontploffen. Door raketten met verarmd uranium; branden van vernield gevechtsmaterieel en uitstoot van de honderdduizenden liters diesel en benzine bij het gebruik van operationeel materieel.

Onze “hulp” heeft een negatieve invloed op hun en onze levenskwaliteit zonder dat het Oekraïense leger noemenswaardige successen boekt.

Vernielgedrag

Wat heeft het “collectieve Westen” hierover te zeggen? Defaitisme, uitdragen van “groene waanzin”, pleidooien voor een suïcidaal multiculturalisme, promoten van ongebreidelde mensenrechten, streven naar herstelbetalingen, discriminatie van het Kaukasische ras. Individualisme, mentale en fysieke luiheid van politici zonder ideeën en visie voor de toekomst; verouderde, inefficiënte en hooggespecialiseerde industrie. Krijgsmachten die al dertig jaar of langer prat gaan op “moderne” gevechtstechnologie met politiek faciliterende militaire autoriteiten die de zich in slaap hebben laten sussen door een schijnbare superioriteit in informatietechnologie en gesteund worden in die gedachte door gemanipuleerde babbelaars die propaganda voeren voor die papieren overmacht en een oorlog verheerlijken (want verdienmodel) waar ze zelf niet aan deel hoeven te nemen.

Dat zijn de belangrijkste redenen voor een naderende nederlaag van de NAVO en het Westen in de proxy-oorlog van het Oekraïense volk tegen de Russische Federatie.