Geen draagvlak

Vier maanden voor de Statenverkiezingen blijkt dat de coalitie totaal enkel draagvlak meer heeft. Voor de stroom asielzoekers is nergens nog plaats in ons overvolle land. De woningnood loopt de spuigaten uit en de ene crisis volgt de andere op.

Nederland zucht en steunt onder het regime wat zich voor de verkiezingen nog met fraaie plannen presenteerde, maar waar dankzij ‘onderhandelingen’ niets meer van overbleef. Onze ministers en staatssecretarissen zijn zeer gewild bij het WEF maar vragen kunnen daarover kunnen niet beantwoord worden ‘omdat het WEF daarvoor geen toestemming heeft gegeven‘. Iedereen ziet dat dit zo illegaal is als de neten, maar de Tweede Kamer doet er verder het zwijgen toe onder leiding van een dwaas; “ons-kent-ons”. Voedselbanken kunnen de druk niet meer aan en ruim 40.000 burgers slapen van armoe onder bruggen en onder kartonnen dozen; ook geen plek meer voor, zie maar hoe je het redt. We kunnen het weer voor volgende week niet voorspellen, maar het KNMI weet al precies hoe warm het op 1 september 2095 zal worden…

“Het is gemakkelijk om verschillen uit te vergroten tot harde tegenstellingen. Maar je kunt je ook realiseren dat dit land juist zo mooi is geworden omdat we altijd hebben geprobeerd om dat tere bezit, dat mooie Nederland, zo goed mogelijk te beschermen. Door met elkaar compromissen te sluiten waarbij we ook lastige problemen op een verstandige manier oplossen.” Dat schreef een plotseling bevlogen premier Rutte in december 2018 aan alle Nederlanders. “Problemen op een verstandige manier oplossen”. Wat al bekend was op dat moment, waren onverantwoordelijke bezuinigingen op de zorg en de jeugdzorg, de schadelijke gevolgen van de verhuurdersheffing, de problemen met het onder Rutte ingevoerde studie-leenstelsel, de opheffing van de sociale werkplaatsen en de versnelde verhoging van de AOW-leeftijd. “Veel van deze zaken waren ‘prestaties’ van Rutte 2” schreef Maaike van Charante op de website van OpinieZ.

En toen volgde het geschutter met het vermeend levensgevaarlijke Chinese laboratoriumvirus, de plotselinge heisa over het milieu, gevolgd door krankzinnige stikstof-eisen. “De ene na de andere crisis wordt misbruikt of zelfs gecreëerd om de bevolking bang en dus manipuleerbaar te maken. Die bange mensen geloven dat we daadwerkelijk worden bedreigd door een zogenaamd heel groot gevaar, waar alleen de overheid ons tegen kan beschermen. Of dat nu CO2, stikstof, corona of Rusland is: die bange mensen zijn graag bereid om vrijheden en rechten in te leveren voor bescherming tegen dat gevaar” zei Gideon van Meijeren in de Tweede Kamer. De staat is een vijand geworden van het eigen volk, concludeerde hij.

Terwijl de burgers met argusogen naar hun energieverbruik kijken en zich de grootst mogelijke zorgen maken of het allemaal nog een beetje betaalbaar blijft, kent de Brusselse elite zich salarissen toe die de verbeelding bijkans voorbij gaan. Niemand mag nog met het vliegtuig, maar zelf vliegt men wel: “tja, het vliegtuig vliegt toch”. Misselijke argumenten van misselijkmakende mensen. Wie vraagtekens zet bij de verschillende ‘crises’ wordt onmiddellijk en massaal beticht van ‘complottheorieën’ of wordt benoemd tot staatsgevaarlijk; rijp voor een verbod en noodzakelijke beperking. Je hoeft allang geen ‘klokkenluider‘ meer te zijn om naar de sodemieter te worden geholpen door een wild om zich heen slaande overheid. Ook gewone burgers worden vermalen als dat op een zeker moment even wat beter uitkomt.

Hoe nu verder? Want zo kan het niet meer; daar hoef je absoluut niet voor doorgeleerd te hebben. Er moet tenminste een herstelplan komen en dan vooral een waarbij de overheid zich strikt beperkt tot de terreinen waarvoor zij oorspronkelijk is ingesteld:

-Interne (politie) en externe (krijgsmacht) veiligheid;
-Infrastructuur en vervoer;
-Gelijk economisch speelveld;
-Goede en grondige scholing;
-Volksgezondheid.

En dat alles tegen aanvaardbare kosten (overheidsfinanciën) waarbij enige soberheid mag worden verwacht.

Het verweer van de coalitiepartijen zal zijn; ‘ja maar wij zijn gekózen’. Klopt. Hitler en zijn trawanten werden ook gekozen, maar voor het programma zoals hij dat uitvoerde zou hij zijn opgehangen als hij zichzelf al niet van het leven had beroofd. Burgers stemmen (als het goed is) niet op mensen, maar op ideeën, op vooruitzichten, op verbetering van de situatie waarin zij – gewild of ongewild – terecht zijn gekomen.

Laten we maar eens beginnen met de gedachte dat we niet normaal moeten gaan vinden wat compleet abnormaal is. En met wat er nu gebeurt, met ophanden zijn de verboden voor ‘bepaalde’ politieke groeperingen en een zekere omroep, kunnen we niet veel vertrouwen hebben. Daarnaast is het ook de vraag of we hier met verkiezingen nog vanaf komen.

En toch is dat nodig, als we tenminste nog een leefbaar land willen overhouden.