Dat Poetin een criminele geest heeft zal niemand willen betwisten. Door het voeren van een economisch beleid dat is gecorrumpeerd door nepotisme en favoritisme heeft Poetin, als onaantastbaar geachte machthebber, zichzelf stevig verrijkt.
Momenteel geldt Poetin als een van de rijkste mensen ter wereld en die rijkdom heeft hij enkel kunnen vergaren in de periode dat hij de onbetwistbare alleenheerser in Rusland is, namelijk sinds maart 2000. Op 26 maart 2000 won hij de presidentsverkiezingen en op 16 maart 2004 werd hij herkozen. Hij wordt dan, officieel partijloos, gesteund door de politieke partij Verenigd Rusland die op dat moment een meerderheid had in de Staatsdoema. In september 2007 werd hij gekozen tot lijsttrekker van deze partij. Hij gaf aan de functie van premier te willen vervullen, mits Verenigd Rusland een grote overwinning boekte bij de Russische parlementsverkiezingen van december 2007 en er een president kwam met wie hij goed zou kunnen samenwerken.
Omdat Poetin, ingevolge de grondwet, niet drie keer achtereen president kon worden, schoof hij Dmitri Medvedev naar voren als zijn opvolger. Die benoemde hem op 8 mei 2008 als zijn eerste minister, een functie die Poetin vervolgens vier jaar bekleedde. In 2012 kon hij zich weer verkiesbaar stellen voor het presidentschap, waarvan de wettelijke ambtstermijn ondertussen verlengd was naar zes jaar. Op 4 maart 2012 zou Poetin de presidentsverkiezingen hebben ‘gewonnen’ en wisselde hij weer van rol met die van zijn politieke vriend Medvedev. Zodoende zit dit gajes al meer dan twintig jaar aan de knoppen van atoomwapens.
Weinig legaal
En dat is precies wat wordt vergeten door de tegenstanders van het EU-beleid met betrekking tot het toelaten van Oekraïne als lidstaat van diezelfde EU. Zij menen soms zelfs dat Poetin een best wel brave man is die het gelijk in deze kwestie volledig aan zijn zijde heeft. Dat is niet het geval, maar dat neemt niet weg dat de EU al evenmin op legale wijze opereert; niemand is hopelijk de verschillende genegeerde referenda-uitslagen vergeten.
Laat ik vooropstellen dat ik, evenals Prosper Ego in 2014, geen voorstander ben van het opheffen van bufferstaten tussen de EU en Rusland. Zolang Poetin aan het roer van de Russische Federatie en de atoomknop zit, is dat levensgevaarlijk; letterlijk. Het gevaar namelijk dat Poetin in de pers, radio- en televisie-uitzendingen in die direct aangrenzende buurlanden wordt ontmaskerd als de dictator en crimineel die hij in werkelijkheid is, maakt dat hij zich in eigen land tot het uiterste moet en ook kan verdedigen. Als de kliek van criminelen waarin hij zich bevindt, hem laat vallen dan is zijn leven niet meer zeker. Zijn verdediging en de manier waarop hij daar vorm aan geeft, kan vervolgens een groot gevaar voor de regionale en wereldvrede betekenen.
Communistenclub GroenLinks
Afgelopen maandag bleek dat een groot gedeelte van de Nederlandse politici “met verbijstering” kennis nam van de wat mildere opvattingen van PVV en FvD jegens Poetin. Die – al of niet gespeelde – verbijstering is onterecht en het voorstel van GroenLinks-leider Klaver (in werkelijkheid de deel-Marokkaan Feras) om beide partijen uit de ‘commissie stiekem’ te zetten ronduit belachelijk. GroenLinks is namelijk zelf in onze straten actief met grondtroepen als BLM, Extinction Rebellion en de Anti Fascistische Axie, die een terroristisch karakter hebben. Ook GroenLinkser Wijnand Duyvendak was indertijd overtuigd Onkruit-activist/terrorist: “Wij vonden dat wij ons eigen recht mochten maken”. Verder zijn aan GroenLinks gelinkte actiegroepen bekend van terroristische activiteiten rond Shell, Makro (RaRa 1985), SHV, inbraken op Ministeries (partijprominent Duyvendak) en militaire complexen, de aanslag in Kedichem èn is de partij leverancier van het gedachtegoed wat de moord op Fortuyn opleverde. Daarnaast bestaat er nog steeds het vermoeden dat voormalig GroenLinks partijleider Van Ojik lekte uit de commissie stiekem. Op het kantoor van de jongeren organisatie DWARS van GroenLinks, waarvan huidig partijleider Feras, duo-voorzitter, secretaris en voorzitter was, werd destijds een bom gevonden. Als er al één partij is die omwille van loyaliteit aan de democratie dringend uit de commissie stiekem moet worden gezet, dan is het wel communistenclub GroenLinks.
Dat partijen als PVV en FvD momenteel moeite hebben om de Russische activiteiten zonder voorbehoud te veroordelen, heeft alles te maken met hun terechte wantrouwen jegens de EU.
**********
Ton Nijhof (1956) is zelfstandig dwarsdenker, politiek voslagen incorrect en auteur van o.m. ‘De Afrekening – Kroniek van een getergd volk‘ en redacteur van ‘Tegen de Tribalisering – De terugkeer van de stammencultuur in de moderne wereld‘. Daarnaast publiceert hij regelmatig op diverse websites, in het bijzonder op Sta-Pal / OSL-StaVast.
.