Collaboratie

Collaboratie kan politieke, militaire of economische vormen aannemen, maar ook verklikken en verraad behoren ertoe. Het gaat in essentie om samenwerking met en steun aan (al dan niet buitenlandse) vijandige groeperingen, waarmee men zich in feite tegen de eigen bevolking en overheid keert.

In de inmiddels islamitische enclaves Amsterdam, Den Haag, Rotterdam, Utrecht en Arnhem weigeren de burgemeesters gemeentelijke steun aan Israël tot uitdrukking te brengen middels het tonen van de Israëlische vlag. (Update: Amsterdam is inmiddels tot inkeer gekomen) Dat zou volgens de burgemeesters van die steden “niet opportuun” zijn. De werkelijke reden is dat in die steden veel islamieten wonen, die religieus-traditioneel uit zijn op de ondergang van het Joodse volk, zonodig door moord. In het geval van Rotterdam en Arnhem overigens, zijn de burgemeesters van moslimse kunne. Daar kunnen we dus (helaas) niet raar van opkijken.

Terreurorganisaties

De aanvallen op Israël hebben een ongekend wreed karakter zoals wij dat in Europa hebben leren kennen van de nazi’s, in het bijzonder hun SS-eenheden. Het betreft hier puur terrorisme van de ergste soort, gericht tegen vrijwel weerloze burgers. Hamas en Hezbollah, de groeperingen die hierachter zitten, zijn dan ook niet voor niets door de Nederlandse overheid als terreurorganisaties aangemerkt. Beiden zijn criminele moordbendes die knettergek worden gemaakt en gehouden door hun religieuze en politieke leiders.

De burgemeesters van de genoemde steden kunnen met hun impliciete steun aan terroristische organisaties als Hamas en Hezbollah niet anders benoemd worden als collaborateurs. Zij hebben zich niet als dienaren van de Nederlandse kroon gedragen, integendeel. Wanneer de Oekraïense president Zelensky een klimaat verscheurende wind door zijn broek laat gaan, dan hangen de vlaggen van Oekraïne gereed en speuren de burgervaders en -vrouwen naarstig naar de fotografen. ‘Sustainable Goals’ vlaggen hangen te pas en te onpas op de meest onlogische plekken en de homo-banieren zijn ook al niet weg te slaan. Als de met achterstallig onderhoud kampende Turkse steden in elkaar storten door een aardbeving is de Turkse vlag niet uit het straatbeeld weg te slaan.

Maar de vlag van een land wat door terroristen massaal wordt aangevallen als steunbetuiging ophangen: tja, “niet opportuun”. En daar trekken ze dan nog een gezicht bij alsof ze wat zinvols hebben gezegd.

Het is collaboratie van het zuiverste water en absoluut geen vorm van de-escalatie. Juist in deze gevallen, wanneer terroristische groeperingen onschuldige burgers van een bevriende natie proberen uit te roeien, moet er juist ‘escalerend’ opgetreden worden. Zodat duidelijk wordt wat wij hier de afgelopen decennia hebben binnengelaten en wat er op termijn ook weer uit zal moeten.

En weer Kaag!

In het eindrapport over de subsidieverstrekking aan UAWC dat begin 2022 verscheen, werd gesteld dat de signalen van nauwe banden tussen landbouworganisatie UAWC en Palestijnse terreurbeweging PFLP te lang door het ministerie van Buitenlandse Zaken en haar bewindspersonen  niet serieus zijn genomen. Mede door dat wegkijken werd het Joodse meisje Rina Shnerb van 17 jaar op weerzinwekkende wijze vermoord door Palestijnse terroristen. Onze huidige minister van Financiën Kaag, was in het vorige kabinet de minister van Buitenlandse Zaken die deze (en andere) zaken op z’n beloop liet.

Mevrouw Kaag is dan ook gehuwd met een voormalig minister uit het schaduwkabinet van nota bene Yasser Arafat; de verpersoonlijking van Palestijnse moord- en doodslag, uitvinder van dat zootje ongeregeld die er in 1964 een vlag bij verzon onder de noemer ‘verzetsbeweging’. Zelf was Arafat de volmaakte onschuld. Hij deed niets, behalve de miljarden aan steun in eigen zak steken en verdelen over zijn Zwitserse bankrekeningen.

Pim Fortuyn waarschuwde er al voor: “er is hier godverdomme een vijfde colonne die dit land naar de bliksem wil helpen”.

En inmiddels zijn ze burgemeester of minister. In ons land.