Learning by doing

Een aantal kenners en denktanks is tot de verbazende conclusie gekomen dat de Russische krijgsmacht (RF) geleerd heeft van zijn operationele fouten in 2022.

Opmerkelijk? Ja, want iedere militair met een lenig denkvermogen weet dat een krijgsmacht zich operationeel alleen kan verbeteren door fouten te maken en inspanningen te doen om niet in herhaling te vallen als zij in een soortgelijke operationele situatie verzeild raakt. Dat hebben de militaire leiders van de RF goed in hun oren geknoopt. Ook de verbazing van westerse politici dat antiMoskou sancties contraproductief werken en een vervelend boemerang effect op het nationale politiek beleid hebben. Verbazing dat de kleine tsaar de lenigheid heeft om een andere route te kiezen om grote segmenten van de Russische samenleving tevreden te houden.

Onderschatting

De opmerkingen en uitspraken van erkende militairen als Sir Richard Barons, Mark Miley en denktanks als CEPA bevestigen hun onderschatting van de operationele lenigheid van Russische commandanten en eenheden, motivatie en moreel van de enkelvoudige militair en eenheid,  effectiviteit en efficiency van de bewapening, het aanpassingsvermogen van het logistieke vermogen inb. het vermogen om essentiële segmenten van de wapenindustrie snel te kunnen verbeteren en opschalen,

Die onderschatting werkte door in de westerse manier van opleiding, oefening en training van AFU sleutelfunctionarissen en eenheden en door NAVO militairen opgewerkte brigades, de befaamde negen BCT’n. Er werd tijdens het lang verwachte AFU tegenoffensief wekenlang op strategisch niveau geen merkbaar resultaat behaald en het operationele gedreutel bleef beperkt tot pogingen om een inbraak in de dekkingszone, de zwakste Russische verdedigingslinie, te realiseren. Daarom besloot de AFU leiding om tegen het advies van hun NAVO adviseurs in die westerse manier van optreden te verlaten en over te gaan op de aloude Russische/Sovjet tactiek: vuurwalsen door artillerie vuurmonden en raket lanceer installaties om de tegenstander zodanig te slijten dat een inbraak en vervolgens een doorbraak gerealiseerd zou kunnen worden. Dat betekent een ernstig beslag op schaarse artillerie en drone munitie voorraden, die niet snel in de juiste kwaliteit en kwantiteit met resp. door beschikbare westerse voorraden en wapenindustrie gecompenseerd kunnen worden.

Vandaar dat de VS een greep heeft gedaan naar cluster munitie om de gewenste slijtage toch te kunnen realiseren. Die beslissing heeft het voor Moskou eenvoudiger gemaakt om ook zijn voorraden cluster munitie vrij te geven voor de strijd op Oekraïense bodem. Op dit moment wordt het westen wat de aanmaak en toelevering van artillerie en drone munitie betreft, ver overtroffen (verhouding 1 op 100 of zelfs meer) door de Russische wapenindustrie. Bovendien verbruikt de RF minder munitie om zijn doelen uit te schakelen dan de AFU: ze zijn effectiever en hebben een groter afstandsbereik.

De mens: sleutel voor succes of verlies

De belangrijkste component van de gevechtskracht is niet de combinatie wapensysteem-munitie-logistieke ondersteuning, maar het personele volume in termen van aantallen, kennis, kunde, ervaring en  ondersteunende opleidingscapaciteit (vooral kwaliteit en kwantiteit opleiders, opleidingscentra, opleidingsinstrumenten en –middelen en oefeningsterreinen). Ook op dat gebied overtreft Rusland het gecombineerde westers/Oekraïense personeelsvolume en opleidingsvermogen. Personeel is de sleutel voor winst of verlies. Zoals in het verleden een visionair als Shinseki al memoreerde:

“People are central to everything we do in the Army. Institutions do not transform; people do. Platforms and organizations do not defend the Nation; people do. And finally, units do not train; they do not stay ready; they do not grow and develop leadership; they do not sacrifice and they do not take risks on behalf of the nation; people do. Without people in the equation, readiness and transformation are little more than academic exercises.”

Een regering kan zoveel mogelijk wapens, munitie, reservedelen en directe ruilcomponenten, transportmiddelen aanschaffen, zonder  het noodzakelijke volume en de kwaliteit personeel zijn het niet meer dan aantallen opgelegd in arsenalen, voorraad schuren, warenhuizen en parkeerruimtes. Een getallen vergelijking. Aan RF kant worden ruw geschat tegen de 50,000 slachtoffers en tienduizenden zwaar en lichtgewonden betreurd; aan Oekraïense kant wordt het aantal slachtoffers geraamd op een volume tussen de 350.000 en 500,000 en een even groot aantal zwaargewonden die  geen opbouwende rol meer zullen spelen in de Oekraïense samenleving.

Rusland heeft een krijgsmacht van 1,15 miljoen wat in de nabije toekomst naar 1,5 miljoen opgeschaald gaat worden. Een voortzettingcapaciteit van 300.000 reservisten, die versterkt kunnen worden met 230.000 die zich dit jaar als vrijwilliger hebben aangemeld. Dan zijn er nog Russische militairen actief in andere delen van de wereld zoals in het Midden Oosten en Afrika.  Oekraïne: ? Het is veelbetekenend dat jongeren onder de 18 jaar en ouderen boven de 50 jaar van huis, haard en straat geplukt moeten worden om in de vleesmolens aan het front vermalen te worden; duizenden veel geld aan rekruteringspersonen betalen om niet naar het front gestuurd te worden en tussen de bijna 15 miljoen vluchtelingen nog eens honderdduizenden het land zijn ontvlucht.

Het is duidelijk wie in het voordeel is.

Het politieke speelveld

Voor verschuivingen op het politieke speelveld zijn vooral de steeds scherpere anti Moskou sancties debet. Het doel was om de negatieve effecten voor Moskou groter te laten zijn dan voor Europa en VS. Dat doel is bij lange na niet gerealiseerd en de genomen maatregelen zijn contraproductief: isolatie van VS en Europa en politieke en economische verruiming van de Russische Federatie. Het Amerikaanse streven naar een uniepolaire wereld met Europa als bijwagen versus uitbreiding van de BRICS structuur. Dedollarisering versus meervaluta betalingen. Niet echt in het voordeel van het Westen.

Ook voor de Oekraïne is sinds februari veel veranderd of beter gesteld de Amerikaanse inspanningen om sinds 2014 in (vooral financiële en economische) instituties te infiltreren, zijn helder aan de oppervlakte gekomen. Amerikaanse banken en investeringsfondsen lijken de economie van Kiev te hebben overgenomen. Terwijl niemand oplette, verkocht de Kiev-bende de Oekraïne voor $ 8,5 miljard aan BlackRock. De deal werd bezegeld tussen de regering van Oekraïne en BlackRock’s VP. De twee partijen hebben een Oekraïens Ontwikkelingsfonds (UDF) opgericht voor de “wederopbouw”, afgestemd op energie, infrastructuur, landbouw, industrie en IT. Alle resterende waardevolle activa in wat een achtergebleven Oekraïne zal zijn, zullen worden opgeslokt door BlackRock: van Metinvest, DTEK (energie) en MJP (landbouw) tot Naftogaz, Oekraïense Spoorwegen, Ukravtodor en Ukrenergo.

Het ziet er steeds sterker naar uit dat de Oekraïne als staat niet meer bestaat, maar danst naar de pijpen van de Amerikaanse Deep State gevuld met neocons, neolibs, wapenindustrie, banken etc. en door die structuur gestuurde financieringsorganisaties/structuren. Waarvan acte.

Learning?

Westerse  militaire kenners en denktanks hadden de operationele mogelijkheden van de Russische Beer met minder dedain moeten benaderen en operationele ontwikkelingen op Oekraïense territoir niet herhaaldelijk turend door een westers gekleurd dun rietje willen beschouwen. Dan was hun verbazing niet zo groot en expressief geweest als nu naar buiten is gekomen.

Wat  westerse politieke leiders betreft? Daar pas alleen maar zwijgen. Zwijgen over zoveel politieke en intellectuele geborneerdheid. Zwijgen over het gebrek aan procesdenken om van oorzaak via gevolg naar een structurele oplossing van hoofdpijndossiers te komen. Zwijgen om het gebrek aan visie, morele moed en doortastendheid  om verarming en verschraling van nationale samenlevingen te voorkomen. Zwijgen om het gebrek aan respect voor het leven van de doorsnee Oekraïense burger. Zwijgen om het liegen en bedriegen en diepduiken als politieke vertegenwoordigers in zwaar weer raken of dreigen te raken. Zwijgen om de verantwoordelijkheid voor wanorde en chaos niet te kunnen en willen dragen en geen verantwoording af te willen leggen.

Learning by doing? Is gezien de realiteit niet aan westerse militaire denkers en denktanks en vooral westerse politici besteed.