Vandaag 61 jaar geleden, op 1 december 1961, werden de Morgenstervlag en het volkslied ‘Hai Tanahku Papua’ officieel gepresenteerd; het waren de nationale symbolen voor een onafhankelijk West-Papoea. Het nationale parlement, de Nieuw Guinea-Raad, was al geïnstalleerd en samen met Nederland werden de eerste stappen naar onafhankelijkheid gezet.
Markus Wonggor Kaisiëpo (Biak, 1 mei 1913 – Delft, 18 mei 2000), werd toen – in 1961 – benoemd tot eerste vicevoorzitter van de Nieuw Guinea Raad en was voorbestemd om na de onafhankelijkheid minister-president te worden van een vrij en onafhankelijk West-Papoea. Een land dat geen onderdeel meer van Nederland zou zijn en ook niet van Indonesië. Vanuit Nederland gezien, althans gelet op de geografische positie, zou West-Papoea misschien bij dat laatste land hebben kunnen horen, maar dat is nooit het geval geweest. Ook de Molukse eilanden hebben voor 1945 nooit deel uitgemaakt van het land Indonesië; de hele archipel bestond uit afzonderlijke volkeren/culturen. Ver voordat de Portugezen de weg naar de archipel vonden, waren dat allemaal al onafhankelijke vrije volkeren.
Onder druk van de Verenigde Staten, die bang waren dat Indonesië met hulp van China of de toenmalige Sovjet-Unie het toenmalige West-Papoea in zou lijven, droeg Nederland zijn laatste kolonie (Papoea-Nieuw-Guinea) in de Oost over aan de Verenigde Naties. Over de Papoea’s werd met geen woord meer gerept, laat staan over hun gerechtvaardigde onafhankelijkheid. Een halfjaar later kwam hun land – dankzij de slappe en halfslachtige houding van Nederland – in bezit van Indonesië. Om een opstand te voorkomen werd de familie Kaisiëpo met vijfhonderd andere nationalistische Papoea-gezinnen naar Nederland gedeporteerd. Ze kregen een huis en als dat lukte ook een baan, daarmee was de kwestie wat Nederland betreft een ‘afdeling toedeledokie‘. Markus Kaisiëpo voelde zich verraden, verscheurde zijn Nederlandse paspoort en leverde al zijn onderscheidingen weer in.
Goud, grond en islam
Nu, jaren later, wordt duidelijk waar de prioriteit van de Verenigde Staten destijds lag: bij de goudwinning. Het Amerikaanse bedrijf Freeport-McMoRan heeft in ruil voor Papoea Nieuw Guinea het recht gekregen om de goudwinning ter hand te nemen. Dit bedrijf wordt nog steeds beschuldigd van het stelselmatig schade toebrengen aan het milieu en van het ondersteunen van Indonesische militairen wanneer die mensen mishandelden. Die mishandelingen komen op grote schaal voor. De islamitische republiek Indonesië laat in een behoorlijk tempo ‘culturele centra’ bouwen in de dorpen, met in het midden een flinke moskee. Papoea’s zijn in meerderheid echter christelijk en moeten niet veel van dat opgedrongen islamisme hebben. De Papoease protesten tegen de islamitische ‘heersers’ draaien nogal eens uit op fors militair geweld tegen de Papoea’s, met steun van de VS nederzetting. Het ging en gaat de Amerikanen om goud, de Indonesiërs om grond en de islam om macht.
Herstelwerken
Papoea is een bezet land waar een gerechtvaardigde onafhankelijkheidsstrijd woedt. Nederland heeft in dat conflict een besmet en besmeurd verleden maar wil tot dusver van niets weten. Onze regering houdt zich liever bezig met koolstofdioxide, stikstofdioxide, coronamaatregelen, energiecrises en meer van die onzinnige flauwekul. Intussen stuurt ons land via subsidies veerboten uit naar Noord-Afrika om verse handelswaar voor de vluchtelingenindustrie aan te voeren. Die worden vervolgens in de watten gelegd alsof ze rechtstreekse afstammelingen van Jezus of Mohammed zijn; een voorrecht van luxe die Molukkers en Papoea’s nadrukkelijk werd onthouden.
Ik heb nooit slaven gehouden en ik moet de eerste gekleurde nog tegenkomen die katoen heeft geplukt op de plantages van 200 jaar geleden. Maar de Papoea’s leven nog steeds in omstandigheden die rechtstreeks te wijten zijn aan de lamlendige Nederlandse houding en het laffe Nederlandse handelen.
We moeten daarom niet aan de herstelbetalingen, maar aan de herstelwerkzaamheden; een Deltaplan West-Papoea. “Hai Tanahku Papua: Merdeka harga mati!”
Laten de deugkneuzen inderdaad maar is overgaan tot herstelwerkzaamheden.
Ipv herstelbetalingen aan een stel ellendige oproerkraaiers, die het werken volledig zijn verleerd, gewoon het recht laten zegevieren en zwarte bladzijden niet uitscheuren maar her- inkleuren.
Ook de Papoea’s zijn door de Nederlandse overheid verraden.
En de Molukkers, de KNIL militairen, de Indische Nederlanders,
de toeslag ouders, de Groningers enz.
O, ja wat een gaaf landje zijn we toch !!