De vier-ogige uitbener

In mijn artikelen laat ik me regelmatig leiden door columnisten die puntig hun gedachten op papier zetten en zich niet laten verleiden tot vals moddergooien. Zaterdag las ik de column van Nausicaa Marbe over het verval van de VVD zoals dat zich al decennia in de politieke arena manifesteert.

Ik dacht direct aan de vele voormalige collegae die in de achterliggende drie decennia tegen beter weten in bleven stemmen op die veronderstelde liberale partij. Omdat die ogenschijnlijk een warm en ruim plekje in hun politiek hart voor die krijgsmacht ingeruimd zou hebben. Strategisch stemmen noemden ze dat.

Over dat stemgedrag heb ik me altijd verbaasd. Was een bezuiniging van €18 miljard plus en het wegsturen/weglopen van duizenden militairen en burgers geen bewijs dat het wel meeviel met die warme VVD gevoelens voor de Krijgsmacht? Mijn ouders stemden VVD en dus gingen wij als kinderen mee in die stemkeuze. Totdat mijn broer en ik in de gaten kregen dat de manier van stemmen in het Parlement de enige bevestiging is hoe politici hun positie op het nationale politieke podium, wensen te markeren. Kijk bijvoorbeeld naar het stemgedrag van JA21 en de coalitie partijen in de Tweede Kamer. Af en toe kan men zelfs vraagtekens en kanttekeningen plaatsen bij het stemgedrag van Omtzigt en Van der Plas van de BBB, die regelmatig tegen het pluche willen aanschurken. Veel tegenstellingen tussen woord en daad.

De VVD heeft mij als voormalig lid van de Krijgsmacht organisatie sinds 1993 in de kou laten staan. In de periode 1972-1993 werden mij stap voor stap al veel van de beloofde emolumenten ontnomen en daalde de militair in de samenlevingshiërarchie. Opmerkelijk genoeg had het gros van mijn collegae dat niet eens door en werd ik vooral door mijn kritische kijk op de houding van de KL t.o.v. de VVD verweten; een zuurkijker te zijn. Ja, Ja.

Een dood paard in de Randstad

Nausicaa Marbe heeft in haar laatste column beschreven dat er in Nederland in feite geen traditionele liberale partij meer is. Zij wijt dat mede aan het steeds linkser worden van de heersende elite a.k.a. het linkse establishment. Daarin heeft ze gelijk, maar VVD politici hebben daarvoor – door een coöperatieve en buigende instelling van zwakke politieke leiders – wel de ruimte gegeven. In het onderwijs bijvoorbeeld. Moest die Mammoetwet er nu echt komen, zou Harry Jekkers schrijven? Voor mij niet, ik heb een gedegen zevenjarige opleiding gekregen op de Good old HBS. Twee jaar verloren, omdat ik betaald voetballen even belangrijker vond. Of het asielbeleid, waar Bolkestein met zijn visionaire gedachten als een hinderlijke stoorzender werd beschouwd en achter zijn rug om door leeghoofdige nietsnutten zwart werd gemaakt. Over de inspanningen voor Defensie heb ik al een paar woorden gewijd. De heer Van Balen die zo graag koketteerde in zijn uniform en regelmatig voor verkiezingen schreeuwde dat bezuiniging op Defensie een schande was. Na de verkiezingen ondersteunde hij doodleuk bezuinigingen.

Heden ten dage zijn de misstappen van de Politiek Partij Rutte niet meer op de vingers van twee handen te tellen. Ook het meetellen van de tenen levert geen soelaas op. Het Sociaal en Cultureel Plan Bureau (SCP) schetste in zijn onderzoek “Burgerperspectieven voor het eerste kwartaal van 2022” de politieke Beeldenstorm in Nederland vertaald in een groeiende onvrede van de Nederlandse burger in de manier waarop de democratie door de Randstad wordt ingevuld. Minder dan 50% van de Nederlanders van 18 jaar en ouder gaf het Kabinet een dikke onvoldoende en het gros van de bewindslieden kwam niet boven de vier als rapportcijfer. De redenen? Politici zitten voor partij en vooral eigenbelang in Den Haag en Brussel; verkiezingen zijn verworden tot een beloften ritueel en regeringsbeleid wordt verborgen voor en sterk afwijkend van de wens van het electoraat in achterkamertjes geconcipieerd en afgetimmerd; het aantal problemen dat door Rutte c.s. herhaaldelijk als crises worden benoemd groeit per jaar en maakt het leven van de doorsnee slechter en armer.

Geen beweging overigens in die Randstad. Men nam het voor kennisgeving aan en ging vrolijk verder met de sloop van het eens zo sterke democratische bastion. In de afgelopen 10 plus jaar is het duidelijk geworden dat volksvertegenwoordigers herhaaldelijk in de bres springen voor andere culturen uit ver-van-huis landen ten nadele van de braaf belastingen betalende Nederlander. Kijk maar naar de asielwet die Rutte – door de valse belofte te doen om te proberen de instroom in te dammen of zoiets – bij de VVD fractie door de strot heeft geduwd. De knipmessen bogen gedwee. Vermoedelijk bang dat ze echt moeten werken voor hun inkomen. Moderne politieke slaven in actie.

Nederlanders moeten zich voortaan aanpassen aan gelukszoekers en nieuwkomers en niet andersom. Dan komt de CU met de uitermate domme uitspraak dat instroom en opvang dwang niet aan elkaar gekoppeld mogen worden. De opvangdwang is er gekomen, omdat de instroom onbeheersbaar is geworden. Of niet soms? Het Parlement zit vol van die kromdenkers, die uit de zak van de belastingbetaler worden betaald. Weggegooid geld.

Vervlogen principes

De partijsite van de VVD vermeldt nog steeds vijf liberale kernwaarden: vrijheid (zieke bestuurscultuur), verantwoordelijkheid (diepduiken is de liberale hobby) verdraagzaamheid (de intolerante houding wordt markant door cordons sanitaire en shadow bashing), sociale rechtvaardigheid (zie de kindertoeslagenaffaire, de coronamaatregelen en het vermijden van inspraak) en gelijkwaardigheid (en daarom wordt het gat tussen kleur en blank, tussen wel en niet-volgers van het overheidsnarratief bewust vergroot en verdiept). Die vijf liberale waarden zijn dood en moeten rap van de website gehaald worden.

De VVD heeft bewust afstand genomen van rechtse beginselen en is door het streven naar het behoud van het roer van het staatsschip getransformeerd in de Politieke Partij Rutte (PPR)ⁱ. Dat streven proberen ze te materialiseren door herhaaldelijk hele en halve leugens te debiteren, loze beloftes te doen, heikele problemen vooruit te schuiven, gemanipuleerde informatie te verspreiden, een cordon sanitaire om anders (tegen-) denkende politieke partijen en politici te leggen, ongewenste meningen en visies te shadow bannen en tijdelijk en plaatselijk aan geheugenverlies te lijden. Volgens Marbe wordt het liberalisme met de mond beleden en met beleid verwurgd. Marbe neemt wel aan dat die VVD-parlementsleden inhoud kunnen en willen geven aan de term liberalisme, wat ik – gelet op hun uitspraken en politieke opstelling – persoonlijk ernstig betwijfel.

PPR

De PPR gebruikt het woke denken als politieke leidraad. Woke-denkbeelden over westerse schuld en wit privilege passen goed bij de gangbare boodschap van boetedoening voor het klimaat en een einde aan de overvloed. Politici als D66-vicepremier (“we worden allemaal armer, maar niet wij van de hypocratie”) en D66-minister voor Energie (“die doelstelling staat vast, is weliswaar niet haalbaar noch betaalbaar. Een zorg voor toekomstige politieke generaties”) presenteren met instemming van de vier-ogige uitbener van het liberalisme, energie- en consumptiearmoede als een noodzakelijk offer dat de lagere- en middeninkomens moeten brengen. Oproepen zoals in De Correspondent op 25 juni 2022 tot invoering van consumptiequota of verhalen dat overstromingen in Pakistan ‘onze’ schuld zijn klinken dergelijke politici als muziek in de oren.

Zie daar de principes en de gedachtenlijn van de PPR.

i^ Voorheen Politieke Partij Radicalen.