Ongerust

Erg gerust kunnen we niet meer zijn. Politieagenten kunnen klaarblijkelijk zó worden opgehitst door hun bazen, dat ze alle gevoel voor redelijkheid en proportionaliteit overboord gooien. In plaats van op banden te schieten, wordt er tegenwoordig gericht op mensen geschoten die tegen de overheid protesteren.

De huidige coalitie van VVD, D66, CDA en CU is al 40% van de kiezers verloren; volgens het bureau van Maurice de Hond leunt de coalitie in werkelijkheid op nog maar 47 zetels en zouden zij tegenover een oppositie van 70% staan. Tenminste: als de huidige democratie nog zou werken. De resultaten in de peilingen en de staat waarin ons land verkeert, in het bijzonder zichtbaar door de vele en massale protesten, nopen nog geen politicus tot het fatsoen de stekker eruit te trekken. Integendeel: de Kamer vierde het begin van een (te lange) vakantie uitbundig en het Kabinet sloeg onmiddellijk toe met een intensivering van de grondroof.

Roofgrond

Waarom is het ‘roofgrond’? Omdat de wet is aangepast, niet met het oogmerk de samenleving te dienen, maar om de samenleving te dwingen iets te ondergaan waar die samenleving zelf nooit voor gekozen zou hebben. Ook nooit voor heeft kunnen kiezen overigens, en indien wel dan zijn die keuzes direct na het sluiten van de stembussen overboord gekieperd. De zogenaamde stikstofcrisis is niet het doel; het doel is het verwerven van aanzienlijke stukken grond, waarop huizen zullen worden gebouwd, of zijn bedoeld voor zakelijke uitbreidingen van wereldwijd opererende bedrijven, zoals Google en Microsoft. In die huizen overigens, is geen plek voor het kiezerspubliek; die zijn bedoeld als ontwikkelingshulp, waarmee een binnenlandse industrie overeind wordt gehouden. Zolang het duurt tenminste. De wet is aangepast om ons land, tegen de wil van de bevolking in, grondig op de schop te nemen.

Dat deugt niet en is ook in strijd met de beginselen die de grondslag hebben gevormd voor het huidige internationale recht, voor zoveel betrekking hebbend op statelijke actoren. Die zijn mede gebaseerd op de ‘Four Freedoms’, een majeur onderwerp in de State of the Union zoals de Amerikaanse president Roosevelt die uitsprak op 6 januari 1941 ten overstaan van het Amerikaanse Congres:

1. De eerste is de vrijheid van spreken en meningsuiting – overal in de wereld;
2. De tweede is de vrijheid van elk persoon om god te aanbidden op zijn eigen manier – overal in de wereld;
3. De derde is de vrijwaring van gebrek – die, vertaald binnen het kader van de wereld, economische verstandhoudingen in de zin heeft die elk land een gezond leven in vredestijd voor zijn inwoners verzekert – overal in de wereld;
4. De vierde is de vrijwaring van vrees – die, vertaald binnen het kader van de wereld, een wereldwijde reductie betekent van bewapening naar zo’n punt en op zo’n grondige wijze, dat geen land in de gelegenheid zal zijn een daad van fysieke agressie te plegen tegen welke buur dan ook – overal in de wereld.
Roosevelt in 1941: “Dat is geen visie voor een ver millennium. Het is een duidelijk omschreven basis voor een soort wereld die bereikbaar is in onze eigen tijd en generatie. Die soort wereld is zeer in tegenstelling met de zogenaamde nieuwe orde van tirannie die de dictators trachten te creëren met de inslag van een bom”.

Neurenberg

In de processen van Neurenberg waar de nog levende nazi-kopstukken werden berecht, vertaalde de Amerikaanse (hoofd)aanklager Robert H. Jackson dat op de volgende manier in zijn openingsrede:

“De wet moet ook van toepassing zijn op hen die in een positie van heersende macht verkeerd hebben of nog verkeren, en die daarvan gebruik maakten of maken, op een manier die de weg heeft geopend naar een toekomst van onderdrukking, het ontmantelen van democratie, het schenden van fundamentele (oordeels-) rechten van burgers en het verhinderen van de hen toekomende vrijheid van meningsuiting”.[1]

Waar die geroofde grond voor gebruikt gaat worden is dus in feite duidelijk (woningen en bedrijven bouwen) en met een stikstofprobleem heeft het net zoveel te maken als helemaal niets. Precies daarom is het huidige beleid reden om dat langs de lat van Neurenberg te leggen, waarmee we direct al kunnen inzien dat dit in Neurenberg geheid tot een veroordeling en forse straffen voor de betrokken bewindslieden zou hebben geleid. De wet doen aanpassen met een vals argument en het enkele doel om de eigen agenda door te drukken is moreel meer dan verwerpelijk en daarom niet toegestaan.

Slecht voorstel

Daarom is het voorstel van BBB en JA21 verschrikkelijk slecht, zelfs al kan het inhoudelijk ook nog redelijk door de bocht. In dit bijzondere geval, waar het stikstofprobleem puur geraaskal is van een paar loonschaal- en functiebeluste ambtenaren, moet eerst vanuit de menselijke moraal gekeken worden naar het in gang gezette beleid. Is de wet aangepast met het doel de natuur te dienen, of is de wet aangepast om uiteindelijk andere doelen te dienen? Als dat laatste het geval is, en daar lijkt het bij deze uitwerking hevig op, dan rust op ieder Kamerlid de plicht om ‘zonder last en ruggespraak’ die wetgeving te vervangen, niet om die aan te passen. Dan moet die wet geschrapt worden: helemaal. Dan moet namelijk eerst dat andere probleem worden aangepakt, namelijk woningnood onder de eigen bevolking en een te grote aanwas vanuit andere bevolkingen.

Dan moet er geen stikstofbeleid worden gevoerd, maar een bevolkingsbeleid. Zo simpel is het.

[1] Hoofdaanklager Robert H. Jackson bij aanvang van het proces van Neurenberg, 20 november 1945 tot 1 oktober 1946.