Zonnepanelen: de overheid als criminele organisatie

Installateurs van zonnepanelen willen dat demissionair minister Jetten (D66) voor Klimaat en Energie zich meer inspant om “het eerlijke verhaal” over zonnepanelen te vertellen. Kennelijk vinden de installateurs de overheid een soort van criminele organisatie. Dat idee had ik zelf overigens ook al.

Het aantal verleende opdrachten om zonnepanelen te plaatsen zou in de afgelopen tien maanden met 95 procent zijn gedaald, waardoor de brancheorganisatie (Techniek Nederland) bedrijfsbeëindigingen en faillissementen onder erkende installateurs verwacht. In het akkoord tussen de formerende partijen staat genoteerd dat de salderingsregeling alsnog verdwijnt, zonder overgangsregeling. Dit “zwabberende overheidsbeleid” leidt er volgens de installateurs toe dat veel consumenten geen vertrouwen meer hebben in zonnepanelen. Maar misschien zit het toch een beetje anders…

Liegen over CO₂

In de eerste plaats omdat de productie van zonnepanelen bepaald niet brandschoon is. Als zonnepanelen stroom opwekken, komt er geen CO₂ meer vrij, maar bij het produceren van die zonnepanelen des te meer. Dit kost namelijk veel stroom, en die komt voor een groot deel van vooral Chinese kolencentrales. De productie van zonnepanelen, omvormers, kabels en bevestigingsmaterialen zorgt daardoor voor zo’n 95 procent van alle CO₂ die vrijkomt tijdens de levensduur van zonnepanelen. De rest van de CO₂ komt vrij bij het transport naar Nederland en het recyclen van oude zonnepanelen. Per saldo wordt er dan ook helemaal geen CO₂ bespaard, maar die wordt simpelweg elders (n.l. in China) de lucht in geblazen. Zo haalt de demissionaire D66-Minister van Klimaat en Energie dus een wit voetje bij het electoraat: door ze keihard voor te liegen. De productie van zonnepanelen is uitermate belastend voor het milieu en de nettowinst in termen van CO₂ is volslagen ‘0’; een wassen neus; een keiharde leugen.

Verdienmodel

Wat zonnepanelen inmiddels wel doen is geld opleveren voor slechts een handjevol energieboeren: de Nederlandse energiemarkt is een vrij homogeen oligopolie. Dat komt overigens net iets teveel voor in markten voor essentiële levensbehoeften, zoals energie, levensmiddelen of (zorg-) verzekeraars. In de VS geldt de vuistregel dat wanneer de 5 grootste aanbieders 90% van de totale markt voor het product in handen hebben, er sprake moet zijn van collusie[1] waarna de grote marktpartijen worden verplicht om op te splitsen, zodat de markt weer polypolistisch van vorm wordt en volledige mededinging is gegarandeerd. In Nederland grijpt de overheid niet zo hard in, maar vormt een ‘Toezichthouder’ of ‘Autoriteit’ die de markt zou moeten controleren, wat in de praktijk veelal niet meer zijn dan groepjes partijbaronnen die een leger ambtenaren aan het werk houden waar je angstig van zou worden. Hun belangrijkste taak: het schrijven van ‘afpoeier-brieven’ op lastige vragen.

253 Volt

Als het te druk wordt op het stroomnet, kan niet alle stroom goed worden verwerkt omdat we daar in Nederland helemaal de infrastructuur niet voor hebben. De spanning op het net gaat dan flink omhoog. Als deze te hoog is, schakelt een omvormer van zonnepanelen zich uit of gaat in storing. Omvormers zijn zo ingesteld dat ze automatisch uit voorzorg boven een bepaalde spanning uitvallen. Dit is wettelijk zo geregeld en staat nauwkeurig beschreven in de normen waar een omvormer aan moet voldoen.

Die omvormers schakelen nogal eens uit zonder dat degenen die deze verdienmodellen van de energieboeren op het dak hebben liggen dat in de gaten hebben. Wat denkt u: zouden op die (door subsidie tot stand gekomen) ‘zonneweides’ de omvormers ook uitschakelen als de spanning te hoog wordt? Reken er maar niet op. De netbeheerder kan in overleg veel beter de stroom op het net tijdelijk laten oplopen tot boven de 253 Volt, zodat uw particuliere zonnepaneel als eerste afslaat. Op die manier blijven de particuliere panelenbezitters het volle pond betalen als de energieboer dat wil.

Nu mag iedere leverancier natuurlijk zelf bepalen waar hij z’n producten inkoopt, maar als het nu zo is dat de belastingbetalers een fors deel van de inkoopmarkt voor stroom hebben gefinancierd en vervolgens van het eigen gebruik kunnen worden afgesloten als de energieboeren dat beter uitkomt, dan heeft onze overheid (i.c. de Minister van Klimaat en Milieu) in die kongsi een zeer bedenkelijke rol gespeeld die niet in het belang van de Nederlandse burgers is geweest. Die nieuwe bestuurscultuur van D66 heeft de architectuur van een criminele organisatie en we kunnen alleen maar benieuwd zijn hoeveel lijken er straks uit de kast rollen als er een nieuw kabinet is aangetreden, maar vooral wie er belang hebben gehad bij het in gang gezette beleid.

Een mooie klus voor Omtzigt c.s.

[1] Collusie: het samenwerken of overleggen tussen bedrijven om bijvoorbeeld (prijs)afspraken te maken voor de afzonderlijke inschrijvingen van deze bedrijven. Dit is een onrechtmatige samenspanning waardoor de mededinging wordt beperkt.

Ton Nijhof (1956) is zelfstandig dwarsdenker, politiek voslagen incorrect en auteur van o.m. ‘De Afrekening – Kroniek van een getergd volk‘ en redacteur van ‘Tegen de Tribalisering – De terugkeer van de stammencultuur in de moderne wereld‘. Komend najaar verschijnt het boek ‘Platte Präöties: genöl van vrögger‘ over leven en (Nedersaksische) taal in de IJsselvallei. Daarnaast publiceert hij regelmatig op diverse websites, in het bijzonder op DeNieuweZuil, NieuwRechts en Sta-Pal / OSL-StaVast.

.