Weet waarop je stemt! -tweede kamer verkiezingen 2023-

Aanstaande 22 november is het zover. U mag als burger van het Koninkrijk der Nederlanden uw stem uitbrengen. Het stemrecht is de manier waarop wij invloed hebben op de bezetting van de tweede kamer. Wij zijn verantwoordelijk voor wie op het pluche zit. Wie stemrecht heeft, draagt zodoende verantwoordelijkheid.

Het valt mij op dat velen niet weten waar de partij van hun voorkeur voor staat. Ze stemmen op een partij die stikstof als een probleem ziet en klagen vervolgens dat het zo erg is wat de boeren overkomt en dat er te weinig huizen worden gebouwd. “Dat wil je toch?” denk ik dan. Of iemand klaagt dat we zo weinig meer te zeggen hebben in ons land omdat de meeste regelgeving uit Brussel komt, maar ondertussen heeft zo iemand wel op een partij gestemd die voor de EU is. Anderen klagen over de seksuele indoctrinatie in het basisonderwijs terwijl de partij van hun keus gewoon het regenboogakkoord heeft getekend.

Het lijkt alsof mensen niet weten waar de partij van hun keus voor staat.

Daar ligt een enorm probleem. De gemiddelde kiezer heeft geen tijd en/of zin om partijprogramma’s te bestuderen en is al helemaal niet op de hoogte van het stemgedrag bij moties de afgelopen regeerperiode. En die twee samen, partijprogramma’s en stemgedrag bij moties, zijn de feitelijke gegevens waarop ieder zijn stem zou moeten baseren. Maar dat gebeurt niet. En toch stemmen zij …

Emocratie

De grote vraag rijst dan: “Op basis waarvan brengt iemand zijn stem uit als hij de partijprogramma’s niet kent en geen weet heeft van stemgedrag bij moties?” Ik meen dat velen op basis van gevoel stemmen. Onze cultuur bevestigt voortdurend dat we op ons gevoel moeten afgaan. Politieke partijen spelen hier geweldig op in. Politici kiezen veelal empathische woorden die ons gevoel prikkelen. Ik chargeer, maar na een debat weet ik precies hoe iedereen zich voelt en hoe verfoeilijk anderen zijn, maar ik heb geen idee waar het inhoudelijk over ging.

Onze democratie lijkt een ‘emocratie’.

Ook de verkiezingen geschieden op basis van emotie. De media spelen hierin een cruciale rol. Ik vrees dat vooral het mediacircus van de debatten in de weken voorafgaand aan 22 november de input voor velen is. Niet alleen is de media verworden tot emo-media, zij is vergeleken met vroeger enorm verlinkst. Dat betekent dat uw gevoel naar links wordt getrokken als u zich door hen laat sturen. Zij manipuleren de publieke opinie door bewust in te spelen op emoties van de kijker of luisteraar. Het ligt in hun macht wie zij sympathiek laten overkomen, wie zij demoniseren, wie veel en wie weinig aandacht krijgen. Terwijl uw gevoelens worden bespeeld, meent u dat uw gevoelens authentiek zijn. Het mediacircus is niet onaardig als je het beschouwt als entertainment, maar als informatiebron is het ongeschikt. De enige manier om u niet te laten misleiden, is het partijprogramma én het stemgedrag van uw partij van voorkeur te onderzoeken.

Blinde kiezer

Als u niet op de hoogte bent van wat zich politiek de afgelopen jaren heeft afgespeeld en niet weet hoe de partij van uw voorkeur bij moties heeft gestemd, dan bent u een blinde kiezer.

U bent een mol die geen licht op de zaak heeft en in het donker een vakje rood kleurt.

U BENT HET PROBLEEM. Het mediacircus heeft uiteindelijk uw voorkeur bepaald en … het voelt goed.

Anderen bepalen hun stem op basis van gevoelens niet door de media bepaalt, maar anderszins. Bijvoorbeeld: ‘Mijn ouders stemden op deze partij, het zal wel goed zijn.’ Als dat uw redenering is, dan bent ook u een blinde kiezer, want uw ouders leefden in politiek onvergelijkbare tijden. Of ‘Ik heb altijd op deze partij gestemd, ik blijf gewoon trouw.’ Wist u dat partijen veranderen? Sommige partijen zijn in de loop van de tijd hun christelijke identiteit kwijtgeraakt en u meent nog steeds christelijk te stemmen. Andere partijen zijn opgeschoven naar links en u meent rechts te stemmen. Sommigen volgen het advies van een ander die zij vertrouwen. Daar valt zeker iets voor te zeggen. In dat geval bent u geen blinde stemmer maar een blinde volger en dan maar hopen dat uw vertrouweling wel juist is geïnformeerd.

Stemwijzers en partijpeilers

Gelukkig gebruiken velen een stemwijzer om hun politieke voorkeur te bepalen. In ieder geval nemen zij de moeite om enig onderzoek te doen. Nog beter doorloopt u óók een partijpeiler. Die neemt u mee in moties van de afgelopen jaren en tonen het stemgedrag van alle partijen. En maak geen preselectie van partijen die u op voorhand uitsluit bij de weging. Waarom zou u? Of vreest u dat u bij een partij uitkomt waarvan de publieke opinie voorschrijft dat fatsoenlijke mensen daar niet op mogen stemmen? Ondertussen doet deze partij precies waar u voorstaat, maar uw gevoelens staan u niet toe daar sympathie voor op te brengen. Uw ratio staat achter de coulissen te kijken waar uw gevoel u naartoe leidt.

Advies

Waar vriend en vijand vooral oproepen te gaan stemmen, doe ik dat beslist niet. Een blinde, niet geïnformeerde kiezer kan beter niet gaan stemmen.

Niet stemmen is beter dan blindstemmen

U bent namelijk het probleem, maar het is nog niet te laat. Een blinde kiezer kan vier dingen doen om niet aan de verkeerde kant van de geschiedenis te staan:

1. Erken je blindheid, hoe moeilijk dat ook is. Ga niet stemmen, blijf thuis.
2. Volg het advies van iemand wel zijn huiswerk heeft gedaan. Beter een blinde volger dan een blinde stemmer.
3. Machtig iemand die politiek goed op de hoogte is en geef hem carte blanche. Uw blinde stem wordt alsnog omgezet in een ziende stem.
4. Doe zelf uw huiswerk en ga stemmen op basis van feiten. Kies een keer vanuit ratio en niet vanuit emotie.

Stemvee

De blinde massa is het probleem van elke natie. Machthebbers beschouwen het volk als stemvee wat met manipulatie hun kant wel zal kiezen. En het werkt, want het is ook niet moeilijk. De verkiezingen zijn namelijk de wedstrijd niet. Er ging een strijd aan vooraf en die is al gestreden. Dat was de strijd om topposities in de media. Wie de media bezit, die heeft reeds gewonnen.

Er is in Nederland wel een lichtpunt. Wij hebben alternatieve media die ook van zich laten horen. Het is triest dat zij überhaupt moesten ontstaan. Het publieke bestel is zodanig verlinkst dat het vormen van alternatieve media geen hobby maar pure noodzaak is. De enige omroep die binnen het publieke bestel een ander geluid laat horen is ON, maar die zijn ze dan ook liever kwijt dan rijk. Dit alleen al zou de burger moeten alarmeren.

De geschiedenis leert ons dat dictatoriale leiders langs democratische weg aan de macht kwamen omdat de massa op hen stemden. Dat geeft werkelijk te denken. Het misleide stemvee dat voor haar eigen ondergang tekende, hun ratio overwonnen door emoties, verblind door eenzijdige berichtgeving, in een roes gebracht door leugens, gestemd volgens de gebaande wegen van de publieke opinie en dáárom voelde het goed. Zij kleurden het vakje rood en wisten dat zij deugden. Wie slaapt in een democratie wordt wakker in een dictatuur. Misschien is dit wel onze laatste kans om de weg daarnaartoe te frustreren, misschien zelfs te blokkeren.

——————————

© November 2023 Sola Scriptura | www.enoordermeer.nl
Esther Noordermeer is christendenker, -spreker, columnist en auteur van diverse boeken.

Deze column verscheen eerder (12 oktober 2023) op het platform ON! en op www.enoordermeer.nl