Een zoektocht naar toilet-Apartheid in Israël

Dit is het verhaal van de zwarte Zuid-Afrikaan Klaas Mokgomole. In zijn studententijd aan de Universiteit van Witwatersrand in Johannesburg sprak hij zich uit tegen elke vorm van onrecht en het marginaliseren van mensen. Als zodanig werd hij een opkomende leider binnen het Afrikaans Nationaal Congres, de regerende partij.

Als zodanig ook, koos hij de Palestijnse kant in het Arabisch-Israëlische conflict. Hij werd ook een jeugdleider in de anti-Israëlische boycot-beweging (BDS), die toen veel aanhang had op de Zuid-Afrikaanse universiteitscampussen:

“Ik zag een presentatie van de BDS, waarin baby’s stierven. Zo legden ze uit dat Israël een apartheidsstaat was. En als zwarte Zuid-Afrikaan raakte mij dat diep. Wij geloofden alles. Ze vertelden ons dat Arabieren geen toegang hebben tot Israëlische universiteiten, dat zij geen bussen, stranden of ziekenhuizen mogen delen met Joden. Zelfs toiletten waren gescheiden voor Joden en Arabieren of zwarten. Joden zouden het Zuid-Afrikaanse apartheidssysteem, dat hier zoveel leed heeft veroorzaakt, volledig hebben gekopieerd.”

Verontwaardigd nam zijn studentenraad onmiddellijk een resolutie aan die alles wat met Israël te maken had op hun campus verbood – inclusief de Joodse studentenvereniging, Israëlische academici, sportteams en artiesten.

Mokgomole was woedend. Hij haalde uit naar iedereen die iets met jodendom of Israël te maken had. Dit omvatte onder meer het plaatsen van een afgehakte varkenskop in het koosjere gedeelte van een plaatselijke supermarkt en het verstoren van het concert van een Israëlische pianist op de campus. Daarvoor werd hij bijna weggestuurd van de universiteit.

Hij besloot daarom zelf naar Israël te gaan, om met eigen ogen het racisme in Israël te zien. Zo zou hij zijn strijd met verve verder kunnen rechtvaardigen. Na de vlucht van negen uur moest hij bij aankomst in Israël nodig naar het toilet. Hij vroeg meteen aan een vliegveld-medewerker waar een toilet voor zwarten was. Die begreep er niets van en wees hem het dichtstbijzijnde toilet aan. Toen was het de beurt aan Mokgomole om in de war te raken.

Hij was met stomheid geslagen hoe Joden en Arabieren het drukke toilet in en uit liepen. Ze waren zich niet bewust van dit keerpunt in zijn opvattingen, toen ze op die dag in juli 2015 om hem heen liepen.
Terug in Zuid-Afrika vertelde hij over zijn ervaringen – hoe hij nergens in Israël Apartheid had kunnen vinden. Mokgomole was niet bang om zich uit te spreken. Hij benaderde ook de mensen van BDS. Hij vertelde hen onthutst het verhaal van zijn recente reis en hoe hem door de BDS-beweging in Zuid-Afrika alleen maar leugens verteld waren.

Dat viel niet goed. Hij werd een verrader en een spion genoemd. Hij werd geïntimideerd en bedreigd. Maar hij hield niet op. Hij moedigde vrienden en kennissen aan om hem niet zomaar alles te geloven, maar om zelf ook Israël te bezoeken. Zo maakte ook iemand die steeds had gezegd had dat hij van Hitler hield, dezelfde reis naar Israël. Toen hij terugkwam, ging hij naar de Joodse organisatie op de universiteit en maakte zijn excuses.

Mokgomole leidt nu een nieuwe organisatie: ‘Africans for Peace’ (Afrikanen voor vrede). Het is een collectief van studenten, wetenschappers en activisten. Het heeft het ambitieuze doel om de effecten van wereldwijde conflicten tegen te gaan door het voeren van een eerlijke dialoog. Deze organisatie heeft Zuid-Afrikaanse studenten naar het Holocaustmuseum in Johannesburg gebracht. Zodat studenten die worden bestookt met haatdragende BDS-berichten, konden leren hoe wreedheden tegen de Joden werden aangewakkerd door soortgelijke haatdragende taal.

Als activist in hart en nieren zegt Mokgomole dat hij energie kreeg van hoe ogenschijnlijk onoverkomelijke barrières tussen mensen kunnen worden overwonnen – door oprechte gesprekken en een open geest. Mokgomole verschijnt nu regelmatig op de Zuid-Afrikaanse nationale televisie om zijn boodschap te verspreiden.

Laten wij hopen dat er meer mensen zich ook open willen stellen voor wat er werkelijk gaande is.

NB: Gebaseerd op een artikel van David Karsh. Vertaling en bewerking: Likoed Nederland.


www.likoed.nl
info@likoed.nl
Steun ons via Paypal

Reageren kan op:
https://www.facebook.com/LikoedNederland
http://nl.linkedin.com/in/likoednederland

Twitter: @likoednl


Deel dit:
0 0 stemmen
Artikel waardering
Abonneer
Laat het weten als er

2 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
MFZ
10 maanden geleden

De echte crisis in onze wereld is niet sociaal, politiek of economisch. Onze crisis is een bewustzijnscrisis. Een onvermogen om onze ware aard direct te ervaren. Een onvermogen om deze aard in iedereen en in alle dingen te herkennen.

Sarcoff
10 maanden geleden

Ik heb het gevoel dat ik zojuist een readers digest verhaaltje las.