Dagen Bergkamp geteld

De dagen van Kamervoorzitter Bergkamp (D66) zijn geteld. Anonieme klagers beweerden enige tijd geleden nog dat juist voormalig Kamervoorzitter Arib tijdens háár Kamervoorzitterschap een heus schrikbewind zou hebben gevoerd onder het Kamerpersoneel.

Het huidige schrikbewind van Bergkamp echter, is van nog epischer proporties. Inmiddels neemt één van de klagers overigens afstand van de insinuatie dat het hier uitsluitend het autoritaire gedrag van Arib zou betreffen. Anneke Kooij, die de desbetreffende brief mede ondertekende, zegt dat de 23 klachten ‘geen concrete bewijzen’ vormen tegen Arib. Ze heeft ‘geen idee’ waarom de klachtenbrief aan landsadvocaat Pels Rijcken is overhandigd voor advies over een eventueel onderzoek naar Arib. ‘Ik heb dat niet gedaan.’ Volgens Kooij moet de brief van de vertrouwenspersonen worden opgevat als een algemeen ‘signaal over sociale onveiligheid’ in de Kamer. Dat beperkt zich dus bepaald niet tot Arib, maar kan ook anderen betreffen die werkzaam zijn in of rond de Kamer. Met andere woorden: de hevig falende Kamervoorzitter heeft van een paar Kamer-muggen ten onrechte een Arib-olifant gemaakt. (Falende en onwillige Kamermedewerkers mogen en moeten rot gescholden worden)

Er zijn meer zaken opvallend aan deze kwestie; gisteren pakte de Volkskrant weer eens uit met een flink artikel over de kwestie Bergkamp – Arib. Kennelijk wil het Presidium graag de voorpagina’s halen want de strategische lekkage naar de pers is stuitend, hetgeen ook PVV-Kamerlid Markuszower opviel:

Natuurlijk moet van dit soort ambtsmisdrijven aangifte worden gedaan. Een Kamer die dat nalaat is geen knip voor de neus waard. Daar komt bij dat de Kamer zelf ernstig heeft te lijden van het ronduit falende voorzitterschap van Bergkamp. Deze mevrouw is nog niet in staat geweest om ook maar één debat in goede banen te leiden. De keren dat bijvoorbeeld Bosma (PVV) de voorzittershamer overneemt, gaat er een zucht van verlichting door het gebouw. Naar blijkt verdedigt zij ook het grondwettelijke spreekrecht van de gekozen Volksvertegenwoordigers niet en liet het aan de Kamer om Baudet voor een week te schorsen. Dat kan allemaal zomaar, omdat Bergkamp haar eigen carrière en politieke opdrachtgevers belangrijker vindt dan het democratische instituut.

Vertrouwenspersonen

Bergkamp beweerde dat via vertrouwenspersonen maar liefst 23 klachten waren binnengekomen over sociale onveiligheid, vooral veroorzaakt door Arib. Op basis van die berichten startte het Presidium nader onderzoek. Inmiddels hebben drie van de zes vertrouwenspersonen van de Tweede Kamer gemeld daar geheel niet van te weten, ofwel dat die klachten ook gingen over andere Kamerleden dan Arib. Een van de vertrouwenspersonen verklaarde zelfs de desbetreffende brief helemaal niet te kennen. Het lijkt er dus op dat de Kamervoorzitter (die op die stoel terecht kwam door een kongsi tussen Kaag en Rutte) haar eigen falen nu ook in de gaten heeft en heeft geprobeerd de aandacht te verleggen naar haar voorgangster. Dergelijk misselijke streken behoren inmiddels tot de kroonjuwelen van D66…

De positie van Bergkamp is onhoudbaar geworden en de Kamer moet daarover snel in debat: dat kan niet meer wachten.