Leeghoofdige blindgangers

Boetsja roept bij mij herinneringen op aan de onderzoeken van de 1995 beschietingen van de Markale Markt in Sarajevo. De Bosnische-Serven riepen toen wel en Bosnische moslims niet op om een gedetailleerd onderzoek door een onafhankelijk onderzoeksteam te laten doen.

Het officiële rapport van krater en artillerie deskundigen waarin werd vastgesteld dat het vermoedelijk de moslims zelf waren geweest die granaten op de markt zouden hebben afgevuurd, werd op last van UN autoriteiten in Sarajevo zodanig aangepast dat de schuld bij de Bosnische-Serven gelegd werd. Het kon natuurlijk nooit zijn dat een als slachtoffer beschouwde partij, een oorlogsmisdaad tegen eigen volk zou hebben begaan. Die vileine opstelling van Sarajevo was al enige malen in de periode 1992-1994 bewezen en dus zouden de twee beschietingen passen in dat patroon. Dat kan met een onderzoek naar de veronderstelde executies in Boetsja ook gebeuren.

Niet vergeten moet worden dat ook bij Boetsja gelet op de propaganda oorlog die door beide strijdende partijen gevoerd wordt, de combinatie First impression-scoop belangrijk is voor kijk- en verkoop cijfers. Niet vergeten moet worden dat net als tijdens Bosnische burgeroorlog en Kosovo crisis weinig reporters en journalisten hun leven wilden wagen in een burgeroorlog jungle en degenen die dat wel aandurfden lieten zich leiden door de informatie die Sarajevo hen aanreikte. Journalism of Attachment of Dirty Reporting, die wordt gekarakteriseerd door vooringenomenheid, partijdigheid, accentueren en bagatelliseren van gebeurtenissen en uitspraken om de eigen mening, visie, kompasrichting te ondersteunen en selecteren van bronnen gericht op de eigen doelstelling. In het kort: het volgen van het overheid narratief. In de periode 1992-1995 en tijdens de Kosovo crisis in 1999 bliezen de zogenaamde kwaliteitskranten als Volkskrant en NRC braaf hun partijtje mee.

De beelden van gedode burgers met begeleidende Oekraïense tekst waren nog niet droog of de berichten over massamoord en genocide verschenen in grote koppen op de voorpagina’s en rolden de stevige anti-Moskou uitspraken alweer uit de monden van westerse politici, Geen enkele terughoudendheid, geen enkele voorzichtigheid, geen roep om een uitgebreid onafhankelijk onderzoek. Niets. De westerse berichtgeving werd vanuit Kiev georkestreerd en net als in Bosnië werd een van de strijdende partijen al snel “Guilty by Accusation” verklaard.

In het artikel “Eikels hangen niet alleen in bomen” staat de berichtgeving in de periode 30 maart-4 april 2022 opgelijnd. Informatie die is onttrokken uit de twitter account World in conflict. Dat account heeft a.d.h.v. de Oekraïense berichtgeving en informatie van onafhankelijke journalisten die wel in de Oekraïne de gebeurtenissen met eigen ogen wilden zien, een reconstructie gemaakt. Het is een herhaling, maar een ontkrachting van die weergaven is nooit op papier geweest:

• 30 maart: Moskou maakt bekend zijn troepen rond Kiev terug te trekken o.m. in Boetsja om onderhandelingen niet in de weg te staan. Geen berichten uit de Oekraïne over massa moord, executies en geen lijken op de straten.
• 31 maart: de burgemeester van Boetsja maakt bekend dat Russische troepen weg zijn uit zijn stad. Triomfantelijk toont hij beelden van lege straten met kapot geschoten huizen. Geen berichten over massamoord en executies; geen beelden van lijken op straat.
• 2 april: de NYT bericht dat de Oekraïne heeft bericht dat (extremistische en nationalistische) militairen van het Azov bataljon Boetsja zijn binnengetrokken. Geen woord over lijken op straat, massamoorden en executies. Die Oekraïense berichtgeving kan door de NYT niet geverifieerd worden
• 2 april: Op filmpjes van Oekraïners die door Boetsja rijden zijn geen lijken op straat, noch slachtoffers van massamoorden en executies te zien. Wel zijn lichamen met een witte armbandⁱ om de arm te herkennen.
• 3 april: Op de filmpjes dragen lichamen witte armbanden om de rechterarm. Daaruit kan worden vastgesteld dat het om Oekraïense burgers die Russische militairen duidelijk hebben willen maken dat zij geen gevaar voor hen zouden betekenen. Zij worden door de Oekraïne, saboteurs en collaborateurs beschouwd. Zie HIER.
• 3 april: Er wordt een filmpje getoond van een Oekraïense soldaat die beweert dat mensen zonder blauw-gele armband resp. zonder armband neergeschoten mogen worden. Zie HIER.

De Duitse journaliste Alina Lipp verwijst naar een bericht van de Oekraïense nationale politie waarin wordt gemeld dat Boetsja is gezuiverd van saboteurs en collaborateurs. Die daad is in lijn met het dreigement dat Zelensky eind maart heeft geuit. Lijken met witte armbanden liggen op de straat. Alexander Koz meldt dat de lijken die hij gezien heeft niet langer dan 24 uur dood waren. Zie HIER.

De journalist Glenn Greenwald wijst erop dat de door de Oekraïne toegeleverde beelden door de NYT niet kon worden geverifieerd en die informatie dus met grote voorzichtigheid benaderd moet worden.

Onlangs kwam een voormalige Franse militair die zich had verbonden aan een NGO om in nood gekomen Oekraïense volwassenen en kinderen te helpen. Tegen zijn wil in moest hij eind maart 2022 met militairen van het Azov-bataljon (of regiment, de meningen over de omvang wijzigen met de dag) mee naar Boetsja en zag met eigen ogen wat zich daar heeft afgespeeld. Grosso modo onderschrijft hij de bovenstaande informatie. De massaslachting was op bevel van Kiev in scene gezet door Oekraïense militairen.

Daar hield de ellende voor de betrokken hulpverlener niet op. Sterker nog die werd verdiept in Turkije en het democratische Frankrijk. Eerst werd hij volgens eigen zeggen neergestoken door twee leden van de Oekraïense Geheime dienst SBU in Istanboel nadat hij zijn visum bij de Russische ambassade had verlengd. Hij kon ontkomen. In Frankrijk kreeg de ellende een andere kleur en diepgang. Toen hij tijdens een interview op de Franse zender BFMTV over de Oekraïense mediamanipulatie begon te praten, werd hij de studio uitgestuurd. Kort daarna startten de media een lastercampagne tegen hem en werd hij drie dagen voordat hij de verklaring van Azov militairen over de oorlogsmisdaden die zij gepleegd zouden hebben, werd hij door de Franse politie opgepakt en in de cel gegooid. Zijn huis werd doorzocht en telefoons en computers in beslag genomen. In de cel werd hij gemarteld en mocht hij zijn medicijnen niet innemen. Hij kreeg daardoor een hartstilstand en kon ternauwernood gereanimeerd worden. Dat dus wel: een dode in de cel staat vermoedelijk een beetje slordig. Hij werd vrijgelaten, omdat zijn advocaat overheid en politie aanklaagt wegens martelen, maar die krijgt geen toegang tot het dossier.

De vooringenomen media brulden moord en brand. Nepnieuws, vooral politici met fakevolgers, die zich van liegen en bedriegen bedienen om uit de zelf veroorzaakte ellende te draaien. Zonder gedegen onderzoek van onafhankelijke media vertegenwoordigers (als die er nog zijn) kan noch het een noch het ander bevestigd worden. Dat heeft Bosnië overduidelijk bevestigd. Pas een decennium na het Srebrenica debacle werd helder dat het Westen door Sarajevo bij de neus was genomen. In zijn boek “Les Guerriers de la Paix” (2004) schreef Bernard Kouchner, de voormalige Franse Minister van Buitenlandse Zaken, op blz. 372-374, dat Izetbegovic hem in een gesprek onder vier ogen had bevestigd dat westerse mediavertegenwoordigers onjuiste informatie kregen. Doel: NATO/VS aan de zijde van Sarajevo krijgen en hen ervan overtuigen Bosnisch-Servische doelen aan te vallen. Westerse mediavertegenwoordigers en in hun spoor gemakkelijk te manipuleren politici, fungeerden als force multiplier voor Sarajevo en Sarajevo slaagde in die opzet. Die karakteristieken zijn in de berichtgeving van westerse “kwaliteitsmedia” over Kiev en Moskou duidelijk herkenbaar. Vermoedelijk zullen we over 10 jaar in een soortgelijke studie als “Covering the Bosnian War, Journalisme of attachment in Dutch Papers” van Ruigrok, Schoenbach, Scholten en De Ridder pas lezen hoe Zelensky net als Izetbegovic het westen bespeelt om de doelen van de hem omringende krachten te bereiken.

De berichtgeving over gebeurtenissen en ontwikkelingen in de Oekraïne is Bosnië déjà vu. In Nederland en Duitsland worden ondermaatse -, grondrechten- en wet schendende methoden gebruikt om informatie tegen te houden. Informatie die het overheidsnarratief – in dit geval de Oekraïne, maar het kan ook over immigratie, klimaat, stikstofoxide, ammoniak en CO2 gaan – zou kunnen schaden. Ook berichtgeving over het feit dat het braafste jongetje van de klas buiten de school de verschrikkelijkste dingen opdraagt en laat uitvoeren, wordt door leeghoofdige wensdenkers niet gepruimd. Massamoord door Kiev is geen, massamoord door Moskou is wel genocide. Als meer dan twee mensen van de bewonderde doelgroep gedood worden, roept de combinatie politiek- en mediakartel hard dat er een genocide heeft plaats gevonden. Net als de termen racist, homofoob, islamofoob, fascist is de intensiteit van de term genocide verdwenen. Dat is plotseling ook van toepassing op de term ‘liquideren‘. Uit de mond van gelijk geschaalde deugmensen en in de ogen van verdwaalde geesten betekent die term ‘wegsturen‘. Je bedenkt het als rationeel persoon niet.

Die vermoedelijk geënsceneerde gebeurtenis in Boetsja is door leeghoofdige en door wensdenken gedreven poli-mediakartel al maanden uitgeroepen tot een Srebrenica déjà vu. We zullen het wel lezen en horen. Over 10 jaar.

i^ Oekraïense militairen droegen blauw-gele armbanden, Russische militairen en met hen samenwerkende burgers witte armbanden om de rechterarm.