Minister van Justitie en Veiligheid Dilan Yeşilgöz-Zegerius (VVD) hield maandagavond 12 september de HJ Schoo-lezing. De HJ Schoo-lezing is een eerbetoon aan de journalist HJ Schoo en geldt als de officieuze opening van het politiek jaar.
Het leek goed te beginnen: de Minister maakte zich zorgen over de Nederlandse rechtstaat en het is natuurlijk meer dan prima als een Minister van Justitie & Veiligheid zich daarvoor inzet. In het door de ‘Parlementaire Ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag‘ vervaardigde rapport ‘Ongekend Onrecht‘ hebben we kunnen lezen dat de Nederlandse Overheid zelf graag een loopje neemt met de rechtstaat. Zelfs de Minister-president (ook VVD) verklaarde tijdens de verhoren op een zeker moment dat hij de wet moeiteloos opzij zet als die hem in de weg staat. Nadat het rapport was verschenen kon iedereen in ons land zien dat de rechters veelal de zijde van de Rijksoverheid kiezen en dat ook de hoogste bestuursrechter (de Raad van State) mank liep en loopt van de (politieke-) vooroordelen en veel terechte claims afwees. Sterker: in het kader van de Kindertoeslagen werden ouders op maniakale wijze nagezeten door een finaal ontspoorde overheid en zelfs 1673 kinderen werden aan het ouderlijk toezicht onttrokken, gedeporteerd naar onbekende bestemmingen. En wat te denken van drie van haar voorgangers op J&V, eveneens van VVD-huize, die stuk voor stuk struikelden over zoekgeraakte briefjes en bonnetjes.
Kennelijk was er tijdens de HJ Schoo-lezing van de zijde van de Minister ‘geen actieve herinnering’ aan deze ondermijningen van de rechtstaat door nota bene haar eigen partij en de Rijksoverheid en dat is dan wel weer jammer. De staatsgreep in Turkije (12 september 1980) heeft haar, de Minister van J&V, “getekend voor het leven” zei ze. Zij was toen drie jaar oud en kennelijk al talentvol in politieke analyses.
“Vóór de staatsgreep was in Turkije een strijd gaande tussen de regering en de oppositie. De oppositie bestond met name uit studenten, journalisten, advocaten en mensenrechtenactivisten. Ze streden voor een democratische rechtsstaat en voor fundamentele vrijheden voor iedereen. In de praktijk waren ze echter eerst en vooral druk met een strijd tegen de autoritaire leiders die hun doel in de weg stonden. Die moesten eerst weg. Koste wat het kost. De leiders van het land hadden hun geloofwaardigheid verloren. Het democratisch systeem, dat al wankel was, kwam daarmee ook steeds meer onder druk te staan. En door al het geweld over en weer brokkelde de Turkse democratie stukje bij beetje af. Totdat de militaire junta ook de laatste brokstukken van de Turkse democratie met harde hand van tafel veegde.”
Ook in Nederland is er een strijd gaande tussen de regering en de oppositie. Zij, de oppositie, strijden voor een functionerende democratische rechtsstaat en voor fundamentele vrijheden voor iedereen. De heersende elites van dit land hebben hun geloofwaardigheid compleet verloren. Het democratische systeem, dat toch al wankel was, is steeds meer onder druk komen te staan door dichtgetimmerde regeerakkoorden en politici die allerminst zonder last en met heimelijke afspraken op zak, in het Parlement worden geplaatst door eenheden die de bevolking onbekend zijn. Maar zie: nadat de regering was gevallen als gevolg van het ongekende onrecht jegens de samenleving, trad het maanden later weer aan met dezelfde poppetjes, maar nu in andere kleertjes.
Nadat de Minister het heeft gehad over de voorgangers van Wilders en Baudet (Fortuyn en Van Gogh) die onder toeziend oog van de rechtstaat Nederland over de kling werden gejaagd, beziet ze de handelingen van de oppositie;
“Politici trekken zonder met hun ogen te knipperen de onafhankelijkheid van onze rechtspraak in twijfel. Thierry Baudet retweet een video waarin agenten fascisten worden genoemd en uit online openlijk Jodenhaat. Het hondenfluitje is inmiddels ingeruild voor een heel blaasorkest.”
En nu weten we het zeker: deze Minister heeft een ambtenaar laten shoppen in oudere edities van Elseviers Weekblad en die een tekst laten schrijven die ogenschijnlijk wat populair-conservatief klinkt, maar in werkelijkheid van een kwaliteit zoals die in de Turkse politiek tussen 1978 tot 1980 gebruikelijk was: een recept voor stampende laarzen en treinen naar het oosten. Een agent namelijk, die zonder aanwijsbare reden, gericht op een jonge protesterende knul van 16 jaar gaat schieten, is opgehitst door superieuren die het fascisme niet schuwen. Dan verkeert onze rechtstaat in heel zwaar weer en moeten we het ergste vrezen. En wel helemaal als degenen die het precies zo durven te benoemen, door nota bene de Minister van Justitie en Veiligheid direct in het verdachtenbankje worden gezet, in plaats van degenen die de opdracht gaven tot geweld tegen argeloze burgers.
We kunnen ons met deze Minister van J&V maar beter heel grote zorgen maken over de rechtstaat, want die is bij haar kennelijk niet in goede handen. Ik twijfel of de basis daarvoor in 1980 is gelegd; eigenlijk lijkt mij dat onwaarschijnlijk. Het zal mis zijn gelopen toen ze lid was van achtereenvolgens de Socialistische Partij, GroenLinks of de Partij van de Arbeid.
Een andere verklaring is er niet en helaas zal die HJ Schoo-lezing het ook wel niet zo lang meer uithouden.
Necrofilie Aangekaart bij het scheren van schapen voor de slacht
============================================
Bij die lezing had geen enkele toehoorder de moed het totalitaristische gereutel van een lezeres met een grammofoonnaald in de keel de rug toe te keren.
Zou mij niet verbazen als ‘professor’ Afshin Ellian en Ede Botje en Mischa Cohen ijverig hebben geschreven aan deze wonderschoone lezing en welbewust de reuzel
in een niet zo koshere keuken hebben gesmolten voor het smeren van gladde tongen en gladde praatjes.
Hannah Arendt zou gegruwd hebben van deze lezing en tegelijkertijd hebben
genoten van de gespletenheid in de slangentaal binnen een kuil met glibberende
slangen. Ze kan er geen analyse meer van maken, geen aanhalingstekens zetten
bij goebelliaanse propaganda door necrofile lijkenpikkers.
Hoezo democratie? Vandaag 13 september 2022 weer gekeken naar de debatten in de Tweede Kamer. En het is zoals prof. Twan Tak al in 2002 constateerde. Nederland heeft geen democratie meer maar we hebben een dictatuur en nog erger een vastgeroeste coalitie dictatuur. Onze oplossing https://lnkd.in/eFTkTdW.
Nagenoeg alle voorstellen van de oppositie worden door de Kamerleden van de coalitie weggestemd. Artikel 67 van de grondwet bestaat niet meer voor de coalitie Kamerleden.
Zeker wanneer het voorstellen betreft van de PVV, BBB, Ja21, FVD, Groep van Haga, zoals over ioniseren/ventileren van scholen. Leest u ook:
https://lnkd.in/dHb4vptE VOOR HET EERST IS IONISATIE GENOEMD IN DE TWEEDE KAMER.
Het is zoals Prof. Twan Tak schrijft in zijn boeken en artikelen: “Nederland is geen democratie meer maar een dictatuur. Leest u: http://www.sdnl.nl/tak-rvs3.htm en http://www.sdnl.nl/twan-tak.htm.
Citaat: “‘Nederland is een dictatuur’
MAASTRICHT – Nederland is geen rechtsstaat meer. Van enige rechtsbescherming van de individuele burger tegen de overheid is geen sprake.
De Maastrichtse hoogleraar staats- en bestuursrecht Twan Tak publiceert daar deze week een duizend pagina dikke studie over. Hij is niet bepaald vrolijk geworden van zijn bevindingen. Alweer een illusie minder: als puntje bij paaltje komt, heeft de burger die in conflict is met de overheid geen poot om op te staan?
Tak: “Helemaal correct. In Nederland kan een burger alleen in verzet gaan tegen een besluit. Als je je daardoor in je recht voelt aangetast, ben je kansloos. In Europa kan dat wel. Volgens artikel 6 van het Europees Verdrag kun je naar de rechter stappen als je je in je recht voelt aangetast.
Een besluit impliceert een algemeen belang. Dan leg je als burger dus per definitie het loodje. Dat zegt de Raad van State ook altijd. Alleen de overheid mag belangen tegen elkaar afwegen, alleen de overheid mag keuzes maken. De rechtspraak moet daar buiten blijven”. Einde citaat.
Sinds Twan Tak is het nog erger geworden met een RvS die feitelijk de rechtszekerheid heeft afgeschaft door vergunningen te versnipperen op basis van omgekeerde bewijslast.
Het blinde paard Volkert van der Graaf leeft niet alleen in de stal van Beatrix maar houdt dagelijks huis in de tweede kamer na de machtigingswetten die ruiken naar de verbrande reuzel uit een niet zo koshere keuken van collaborateurs die een internationaal socialistische heilstaat van transhumanisme nastreven.
De omgekeerde bewijslast op het hebben van afwijkende gedachten is een feit!
De Raad van State is met vicepresident Thom de Graaf D66 geen onafhankelijk instituut meer. De Raad van State voert een D66 beleid uit op vele gebieden. Stikstof, Pfas, Toeslagen ellende, enz. enz.
Leest u hoe deze vicepresident Pim Fortuyn demoniseerde op: http://www.sdnl.nl/pimpernel.htm even door scrollen.
En weet u wat opzienbarend is. Veel van genoemde personen hebben nu dik betaalde fancy baantje op strategische plaatsen in de ambtelijke, bestuurlijke en politieke instituties.
Wellicht ook eens in Turkije gaan shoppen voor een mooie functie? Hier alles al gehad.