Het gros van de nakomelingen van voormalige slaven beschouwt het verwijzen naar het slavernij verleden van hun voorouders als een middel om het blanke ras een schuldgevoel aan te praten en in het verlengde schade vergoedingen te claimen.
Daarbij gaan ze voorbij aan de inmiddels 50 miljoen personen die mondiaal worden uitgebuit en beschouwd kunnen worden als moderne slaven. Bovendien schurkt mensenhandel sterk aan tegen slavenhandel.
Bij slavernij is er altijd sprake van uitbuiting en in het verlengde daarvan zijn bedreiging, geweld, dwang, misleiding of machtsmisbruik gemeengoed geworden. Hedentendage worden 28 miljoen personen gedwongen om dwangarbeid te doen en bij 22 miljoen personen plus (het juiste aantal is niet echt te achterhalen) is sprake van gedwongen huwelijk waar een combinatie van gedwongen seks, huishouden – , thuisnijverheid – en landbouw activiteiten dagelijkse routine is. Bijna 25% is vrouwen en kinderen die hun leven moeten slijten in de seksindustrie; dienstensector, bouw, landbouw, mijnen, industrie en thuisnijverheid.
Het bovenstaande plaatje schetst een beeld van regio’s waar de moderne slavernij vaste voet aan de grond heeft gekregen. Uit de kleuren van het plaatje blijken twee zaken: klagers over slavernij verblijven in de lichtgekleurde delen van de wereld; kunnen en mogen daar hun verouderde grieven slijten en nakomelingen van voormalige slavenhouders aanklagen. Ze reppen geen woord over moderne slavenhouders die grotendeels leven in regio’s waar eeuwen geleden de voorouders als slaven vandaan gehaald werden. Gekocht of veroverd. Het enige verschil is dat slaven niet meer verkocht of verhandeld worden, maar hun taken in eigen beheer moeten worden uitgevoerd.
Die stilte over de nakomelingen van hun voorouders die nu zelf optreden als slavenhouders, heeft vermoedelijk twee redenen: moderne slavenhouders zijn hoofdzakelijk te vinden op het Afrikaanse en Indische subcontinent en amper in Noord- en West Europa en Noord-Amerika. Ze hebben een kleur. Dat botst met de beschuldiging dat de blanke de oorzaak van hun verouderde leed zou zijn. Het tweede aspect heeft met geld te maken: Afrika heeft weinig te makken en veel aan geldelijke compensatie valt daar niet te halen; Indiërs hebben weliswaar meer te besteden, maar geven dat geld zeker niet uit aan slavernijklagers. Daar zijn de bestuurders in het Westen wel heel gul in. Daarom bonzen die klagers het liefst op politieke deuren in West-Europa en Noord-Amerika en lopen de deuren van de nakomelingen van voormalige slaven voorbij die hedentendage zelf optreden als slavenhouders. Ze sluiten de ogen die hun geest – en cultuur verwanten moeten ondergaan in de leefgebieden van hun voorouders. Hypocrieter kun je je niet gedragen. Misschien speelt ook het aspect veiligheid een rol: protesteren en demonstreren in Afrika en het Indisch subcontinent kan eindigen in een smerige gevangenis en/of een klager kan fysieke schade oplopen.
Wanneer de uitleg van slavernij (uitbuiting m.b.v. bedreiging, geweld, dwang, misleiding en machtsmisbruik) wordt toegepast op diverse segmenten van de Nederlandse samenleving, dan kent Nederland veel weliswaar andere categorieën slaven. De volgers van internationale fora die het globalisme in de armen gesloten hebben. De jaknikkers van coalitiepartijen die wanhopig proberen om het overheidsnarratief door de strot van de doorsnee burger te duwen. De kritiekloze vertegenwoordigers van de media die zonder controle, onnadenkend, misvattingen van de regering als propaganda aan de doorsnee burger willen verkopen. De hersenloze personen die braaf achter zelfverklaarde volksmenners aanlopen die tradities overboord willen gooien en/of het plezier van anderen, vooral de jongsten onder ons, willen vergallen. De domme schreeuwers die zich gewillig laten inhuren om hier en daar een protestactie op te tuigen of een demonstratie te organiseren, die bewust uit de hand laten lopen en vaak niet eens weten waarvoor die protestacties en demonstraties gehouden worden. De adorerende gelovigen van de charlatan Zelensky die in eigen huis als een despoot om zich heen slaat en de wereld uitnodigt om hem te fêteren en eren. Dat lukt hem naadloos. Het contingent goedgelovigen dat nog steeds de incompetente politici geloven, die in hun kwaadwilligheid blijven beweren dat de huidige malaise de schuld van Moskou is.
Als ik de bovenstaande tekst teruglees, kom ik tot de ontdekking dat het vorenstaande plaatje niet correct ingekleurd is. De Nederlandse samenleving bezit een groot aantal slavencategorieën en moet dieprood ingekleurd worden.
Wie aannemelijk kan maken dat hij/zij een beter leven zou hebben wanneer de voorouders niet als slaaf ( hoe verdrietig ook) uit Afrika weggevoerd waren dient ogenblikkelijk een ticket enkele reis richting Afrika te krijgen. Desnoods business klas. Maar dan wel daar blijven.