Nederland was het gidsland dat transparantie en tolerantie hoog in het vaandel had staan. Was, want Nederland is afgedaald naar een land waar politici denken dat ze de samenleving als een verzameling nuttelozen mogen behandelen; verzameling mensen die niet zelfstandig kan nadenken noch beslissen hoe heden en toekomst het beste ingevuld kan worden.

Het wordt steeds duidelijker dat politici zich om diverse redenen beschouwen als een bevoorrechte klasse die zich schuldig mag maken aan normvervaging, leeftijd- en kleurdiscriminatie en zich bedient van gladjanusjargon om hun negatieve beleid een positieve en optimistische toonzetting en strekking te geven. Een klasse die niet beseft dat hun verwerpelijk voorbeeld doet navolgen.

Uitspraken, taalgebruik en gebaren van deugpolitici in de Tweede Kamer en Gemeentehuizen zijn een reflectie van het dedain dat de Minister-president aan de dag legt voor bevolkingsgroepen die hun heden en toekomst in duigen zien vallen. Die houding zien we tegenwoordig ook terug bij andere instituties en instanties als banken. Begin van dit jaar werd ik door de ABNAMRO erop attent gemaakt dat ik, wonend in het buitenland, niet meer rood kon staan op mijn rekening waarop maandelijks mijn pensioen en AOW gestort wordt. Een goede reden werd daarvoor niet gegeven, maar het zal wel met een financieel nadeel voor de bank te maken hebben. Denk ik.   

Vandaag kreeg ik een Brief van Internationaal Card Services (ICS)in de bus. Die kredietverlenende instantie doet er nog een schepje bovenop. In die brief staat de volgende tekst: “bedankt dat U klant bij ons bent. U heeft een ABNAMRO Gold Card met gespreid betalen faciliteit. Maar als U 75 jaar of ouder bent, kunt U de gespreid betalen faciliteit niet betalen. Dat staat in onze Algemene Voorwaarden. Daarom stopt het gespreid betalen binnenkort”. Nu komt het: “waarom stoppen uw gespreid betalen faciliteit? Wij hebben een zorgplicht. Voor onze klanten van 75 jaar en ouder vinden wij dat we de plicht hebben om te voorkomen dat zij een schuld hebben”. De brief staat bol van leeftijdsdiscriminatie en bevoogding. Het dedain stroomt er vanaf. Een zorgplicht? Hoezo ben ik verstandelijk beperkt of anderszins gehandicapt?

ICS oordeelt dat 75-jarigen tegen zichzelf beschermd moeten worden, omdat zij blijkbaar niet meer verstandig met het eigen pensioen en AOW kunnen omgaan. Hun hersenvermogen is dusdanig afgestompt dat ze niet in staat zijn om op een verantwoorde manier het eigen inkomen uit te geven. Dat ouderensegment moet geholpen worden en wij van ICS, verstrekken dat aan U. Wij zullen tijdig aangeven wat U wel of niet kunt. Wat de bank echter in zijn brief zegt is niet dat ze willen voorkomen dat ik een schuld kan krijgen, maar dat die schuld bij  mijn eventueel plotselinge overlijden open staat en de bank blijkbaar financieel tekort wordt gedaan.

“Dedain jegens mensen
die hun heden en toekomst
in duigen zien vallen”

‘Wie zijn die mensen’, die zich te buiten gaan aan valse solidariteit en gespeelde saamhorigheid? Die niets van burgers en hun noden begrijpen, maar zich wel bezondigen aan hautaine opmerkingen met een verveelde, afkerige, destructieve toonzetting? Beseffen ze niet dat ze representatief zijn voor een breed bestuursfailliet en hun uitspraken exemplarisch zijn voor burgerbedrog, ongeremde megalomanie en een cultuur van verzwijgen van onrecht. Beseffen ze niet dat hun voorbeeld doet navolgen. Uitspraken, taalgebruik en gebaren van deugpolitici in de Tweede Kamer en Gemeentehuizen zijn een reflectie van het dedain dat de Minister-president aan de dag legt voor bevolkingsgroepen die hun heden en toekomst in duigen zien vallen en hebben hun weg gevonden naar instituties en instanties als Belastingdienst en banken.

Ouderen worden behandeld als kleine kinderen die aan de hand van de overheid, instituten en instanties hun weg naar de dood moeten vervolgen. Structuren die zogenaamd het beste met ouderen voor hebben. Tijdens de Covid-19 endemie is gebleken hoe zeer de overheid begaan was met het lot van die ouderen: overlijden boven het in leven houden. Wat overigens niet met zoveel woorden door verantwoordelijke bewindslieden is gezegd, maar in gladjanusjargon verpakt aan dat segment van de Nederlandse samenleving is verteld. Politici die zich bedienen van voor een normaal mens onbegrijpelijke termen en zinsconstructies, hebben doorgaans iets te verbergen en nemen een loopje met de veronderstelde integriteit. Om maar te zwijgen van een transparantie die alleen op papier bestaat.

Nederland waar de ouderen zijn verworden tot een wegwerpartikel die volgens de overheid en in het verlengde banken alleen maar geschikt om schatkist en geldkist te vullen. “Voor onze kinderen”, wordt erbij gezegd.

Ik weiger dat te accepteren.