Oorlog!

Een volk wat door een oligarchische[1] elite voortdurend wordt belazerd en bedonderd is het een keer zó verschrikkelijk zat, dat ze naar alle middelen grijpt die dienstig kunnen zijn om die oligarchische club uit het zadel te stoten. Het wordt een voortdurende staat van oorlog.

Het is niet dat ik wil oproepen tot een heuse oorlog, maar ik kan me na de niet-linkse politieke buitenbeentjes als Janmaat (slachtoffer van een regelrechte moordaanslag in Kedichem 1986), Fortuyn (vermoord in 2002) en Wilders (al 18 jaar zwaar beveiligd) of Baudet (met regelmaat slachtoffer van gebagatelliseerde aanslagen) het Nederlandse gevoel goed voorstellen. We worden niet geregeerd door degenen die wij in vrijheid mogen kiezen; we worden geregeerd door degenen die door anderen zijn gekozen en ons vervolgens onder dwang worden aangesmeerd.

De kiesdeler was in 2021 vastgesteld op 69.486 stemmen. Iedere verkiesbare persoon zou dus tenminste dat aantal stemmen gekregen moeten hebben om rechtstreeks in de Tweede Kamer gekozen te worden. De VVD, momenteel met 33 zetels in de Tweede Kamer, zou er slechts twee overhouden als werd vastgehouden aan de kiesdrempel. Daarom kunnen Sophie Hermans (VVD, 24.115 stemmen, maar wel fractieleider), Jan Paternotte (D66, 6.685 stemmen, maar wel fractieleider) of bijvoorbeeld Sjoerd Sjoerdsma (D66, 4.929 stemmen) gewoon in de Kamer zetelen en alles en iedereen de morele maat nemen alsof ze familie van Jezus zelf zijn. Onder normale condities zou namens D66 alleen partijleidster Kaag in de Tweede Kamer zitten, maar nu zitten er nog 23 D66’ers extra in de Kamer, zonder voldoende mandaat voor die plek.

Dat systeem klopt dus niet

Er zitten helaas heel veel mensen in de Kamer die eigenlijk helemaal geen electoraat achter zich hebben, maar ons als burgers de komende jaren wel de belastingtechnische en maatschappelijke broeken aanmeten. Degenen waar we wel massaal op gestemd zouden hebben – en op twee daarvan ook daadwerkelijk hebben kunnen stemmen – in deze tijd, zijn vermoord, leven onder zware beveiliging of worden op andere manieren dwars gezeten door een kongsi tussen heersende politiek en media.

Er zijn zodoende nogal wat mensen in de Tweede Kamer terecht gekomen omdat anderen (dan de Nederlandse kiezers) dat graag wilden. Waarom? Omdat op die manier een aantal agenda’s kan worden uitgerold die niet het belang van de samenleving of de natie dienen, maar persoonlijke of zakelijke belangen. Die Kamerleden zitten daar namelijk niet zonder last en ruggespraak, maar op afspraak en zonder ruggengraat. Ze worden ‘geschorst’ als de partij dat zo uit komt en het Kamerlid realiseert zich vervolgens kennelijk niet dat ze – grondwettelijk – niet namens de partij wordt geacht op te treden, maar als vertegenwoordiger van de bevolking. Weer andere partijen verplichten Kamerleden een deel van hun ‘tegemoetkoming’ vanuit de schatkist aan de partij af te dragen, anders komen ze niet eens op de kieslijst, laat staan in de Kamer. Soms krijg je het idee dat een baan in de politiek vooral voortkomt uit andere vaardigheden… Het ergste is dat een groot deel van de bevolking zich dat allemaal niet eens realiseert.

Stad en land

De stikstofagenda die nu wordt uitgerold, is een dekmantel voor wat anders. Het is een strijd van stad tegen platteland, met ‘stikstof’ als argument. Dat zelfs Vlieland (overigens geen boer te bekennen daar) 70% stikstofuitstoot moet beperken, zou toch direct aanleiding moeten zijn voor een golf aan Kamervragen om eens te informeren welke halve gare idioot dit rommeltje in elkaar heeft gezet en wat er eigenlijk mis is met stikstof[2]. Het is van mijlen veraf te zien dat dit dossier niet deugt, maar heel veel (teveel) Kamerleden stemden vóór… omdat ze daarvoor zijn ingehuurd.  

Volgens onze premier moeten we ‘met z’n allen’ even heel goed begrijpen dat in de Oekraïne ‘ook voor onze vrijheid wordt gevochten’. Daar gaat onze vriend Charlef Brantz later vandaag nog wat van uitleggen en wel met name dat dit toch wat anders in elkaar zit. In de Oekraïne wordt helemaal niet voor onze vrijheid gevochten. Er wordt woensdag aanstaande voor onze vrijheid gevochten, hier; op Nederlandse bodem. Wat ze daar in Oekraïne aan het uitvechten zijn, gaat over de handel in olie en gas en dat zoeken ze daar maar fijn uit. Woensdag gaat het om onszelf, of we als natie nog samen met elkaar willen leven in een redelijke harmonie of dat we elkaar tot op het bot blijven uitmelken en afzeiken. Met een Nieuwe Adel in de politiek die daar belang bij heeft en dat listig uitwerkt.

Natuurlijk zal de staat zich in eerste instantie verdedigen tegen een woedende boerenstand en burgerij. Daarvoor zullen ze zelfs politie en leger willen inzetten. Maar van deze kant toch vooral de oproep aan politie en leger om vooral voor zichzelf te kiezen; ook hun belangen zijn niet per se gediend met het klakkeloos opvolgen van de politieke orders; soms moet je juist de ontspoorde politiek tot de orde roepen. Onderbetaalde agenten die geacht worden hun leven op het spel te zetten tegen de meegeïmporteerde misdadigers, zouden zich in dit geval ook eens flink achter de oren moeten krabben. Het meewerken met een heersende macht, die misbruik maakt van de eigen wetten of wetten uitvaardigt om hun heerschappij en verdere belangen veilig te stellen, is sinds Neurenberg strafbaar. En dat geldt voor ons uitgeklede leger ook.

Tussen Oekraïne en Rusland is inderdaad oorlog uitgebroken, daar heeft de minister-president gelijk in, maar het is niet ‘onze’ oorlog en het ziet er ook niet naar uit dat Oekraïne die oorlog kan winnen. We kunnen ons dus gerust gaan richten op de binnenlandse oorlog(en) in Nederland en verderop in Europa. Die kunnen boeren en burgers namelijk wel winnen.

Woensdag is de aftrap.

[1] Van Dale: ‘Bij een oligarchie is de macht in handen van een kleine groep van mensen die behoren tot een bevoorrechte klasse of stand.’

[2] Stikstof maakt voor 78% deel uit van de Aardse atmosfeer; we ademen dagelijks grote hoeveelheden van dat spul in.