Corruptie is niet meer wat het was

Delusies variëren al naar gelang de betekenis van dat woord, maar worden steevast toegeschreven aan de geestelijke staat van iemand die een valse en vaste overtuiging koestert, die niet voor rede of ratio vatbaar is en niet spoort met iemands culturele achtergrond. Dat laatste is relevant want typisch is de delusie van moslims die denken dat wij delusioneel zijn, terwijl wij overtuigd zijn van het tegendeel en een atheïst het voordeel heeft dat hij beiden als delusioneel ziet.

Het mooie is natuurlijk dat niemand delusioneel is wanneer iederéén dat is, dus het is riskant om een politica als delusioneel te kwalificeren omdat wij haar niet mogen. Maar als wij delusioneel oppakken in de zin van ‘eigenwaan’ wordt haar diskwalificatie onzerzijds alvast enigszins onderbouwd omdat zij het argument daartoe zèlf aandraagt. Als zij vervolgens feitelijke argumenten aandraagt als evidente arrogantie, schokkende incompetentie en geestelijke luiheid die verdrinkt in ideologische dogmatiek die niet spoort met de culturele achtergrond van onze vaderlandse cultuur, ervaren wij een vergelijkbare epifanie zoals Archimedes die kende toen het water van zijn ligbad over de randen klotste.

Genoeg is genoeg!

• Als de betreffende dame er keer op keer blijk van geeft dat het haar ‘worst zal wezen’ of zij botst met de heersende cultuur, sterker nog, zij minacht die cultuur en probeert die onderuit te schoffelen in een misplaatste ‘délusion de grandeur’, dan staat haar integriteit zwaar op de tocht.
• Als een Kamerlid haar vraagt of zij een globalist is en zij niet weet hoe gauw zij die vraag moet ontwijken, zijn er geen redelijke twijfels meer.
• Als zij, keer op keer, wordt betrapt op leugens maar voortdurend, tegen beter weten in,  haar onschuld betuigt, leeft zij ook in een delusie van eerlijkheid en integriteit die, zoals hierboven gesteld, baseert op een valse en vaste overtuiging die niet voor rede of ratio vatbaar is en niet spoort met ‘s lands culturele achtergrond. 
• Als zo iemand desondanks gelooft in haar eigen eerlijkheid terwijl zij slechts haar naakte eigenbelang nastreeft, onder de globalistische vlag van een of ander ‘verheven politiekcorrect beginsel’ dat haaks op onze realiteit staat, dan ziet zij zelf al lang niet meer die discrepantie in haar delusie van Utopia, die haar met de paplepel is ingegoten door een politiekcorrecte elite die vanuit het delusionele wereldhoofdkwartier der Verenigde Naties een brutale greep naar de macht doet.     
• Als zij, terstond nadat zij de wereld zo pedant vermaande over de uiteraard door mensen veroorzaakte ‘klimaatramp’ en de aanstaande ondergang van die wereld, het regeringsvliegtuig boekte voor een solotrip naar Niger om daar het glas champagne voor de goede zaak te heffen met één van haar totalitaire, corrupte vriendjes, in een land waar de gemiddelde sloeber nog niet eens één fles prik per jaar verdient, dan zien wij alleen maar  Délusions de grandeur…

Zij is grenzeloos

Haar timing was, keer op keer, verre van perfect, integendeel! Haar oneerlijkheid is stuitend, zie bijvoorbeeld het artikel ‘Oplichtingalliantie’ (d.d. 22 jl.), maar in de grenzeloze delusie van haar onkreukbare eerlijkheid gelooft zij in haar eigen woorden. Echt eerlijke mensen bestaan waarschijnlijk niet en zullen ongetwijfeld doodsaai zijn, maar er zijn morele en ethische grenzen waar zij dagelijks zo ver overheen gaat dat zij het zich niet meer realiseert.

Er is geen ouderwetse corruptie meer

In haar ambities om op de golfjes van de Hofvijver in het torentje aan te spoelen heeft zij één groot probleem en dat is dat de huidige bewoner haar in zijn geestelijke corruptie en delusies van almacht met straatlengtes klopt onder het motto: ‘de wet is er om verkracht te worden’.

Zijn perverse geestelijke corruptie is niet van het ouderwetse financiële slag van ‘onder de tafel’, maar van slinks misbruik van zijn functie, misbruik van de macht met de vooropgezette bedoeling om dit land naar de donder te helpen door wettelijke en constitutionele beletsels die hem in de weg staan steevast te omzeilen, in collaboratie met de al even corrupte controlerende en rechterlijke macht. Zijn vorm van morele corruptie was jarenlang niet zo eenvoudig te herkennen als de hand die rechtstreeks in de schatkist verdwijnt, maar via een omweg wordt diezelfde schatkist weldegelijk geplunderd, en dit keer zelfs tot op de bodem, voor zijn politiekcorrecte delusies die een rechtstreekse aanval op onze samenleving en vrijheid en waarheid zijn.

Zij hebben elkaar gevonden, het volstrekt immorele duo dat God noch gebod erkent terwijl de naïeve kiezer zich verbijsterd afvraagt waar hij ook al weer dat rode kruisje had gezet.