Een staatsman onwaardig

Gisteren permitteerde de demissionaire Minister van VWS het zich om gekozen Volksvertegenwoordigers te schofferen, door demonstratief met de rug naar hen toe te gaan zitten. Dergelijk handelen is een staatsman onwaardig, maar het ontbrak de Voorzitter van de Kamer aan moed of inzicht om de Minister terecht te wijzen of de beraadslagingen – tijdelijk – stil te leggen.

Het Kamerlid Baudet (FvD) oefende zijn inlichtingenrecht uit, of beter: verzocht het Kabinet de inlichtingenplicht jegens het parlement uit te voeren. De Minister gaf zijn mening al tijdens de inleiding tot de formulering van de vragen door de leider van het FvD: hij ging er met zijn rug naartoe zitten en gaf daarmee – non-verbaal – blijk van grote minachting. Dat is niet minder dan een belediging voor het ambt van Volksvertegenwoordiger en een aantasting van de democratie.

Op zulk moment behoort de Voorzitter van de Kamer de beraadslagingen te onderbreken en de Minister – namens de Kamer – op haar kantoor te ontbieden, teneinde daar van haar te vernemen hoe hij zich in het Parlement heeft te gedragen. En als de Voorzitter dat niet doet, dan behoren de Kamerleden dat aan de Voorzitter op te dragen middels de melding van een ‘persoonlijk feit’, zonodig gevolgd door een concreet ‘voorstel van orde’. Op deze manier worden de beraadslagingen in de Kamer namelijk een rotzooitje en de democratische werking een regelrechte en openlijke aanfluiting.

Steeds meer wordt duidelijk dat de Rijksoverheid (lees: de ambtelijke top en in hun verlengde de politiek verantwoordelijken, i.c. de Regering) zich niet zozeer inspant voor de bevolking, maar zich heeft ontwikkeld als tegenstander. De brave huisvaders en -moeders veranderen klokslag 08:00 uur in de morgen kennelijk in nietsontziende, ambtelijke  tirannen, gericht op het zoveel mogelijk benadelen en dwarszitten van gewone burgers tot het traineren en frustreren van de controlerende taak van de Volksvertegenwoordiging.

Van die houding was de Minister van VWS een exemplarisch voorbeeld. Een zichzelf respecterende Kamer accepteert dat niet, legt het beraad stil en laat weten dat een dergelijke aanwezigheid in de Kamer niet wordt geaccepteerd en dat verdere vragen aan de Ministerpresident gesteld zullen worden. Die Kamer gaat daar namelijk zelf over.

Maar goed, zoals een oud Duitsch spreekwoord zegt: “Wie een windje laat roept de gaskamer vooral over zichzelf af”. Dat begrepen ze zelf ook niet helemaal trouwens…