Opnieuw is het hommeles bij het FvD. De aanvankelijk zo succesvolle renaissancevloot van Thierry Baudet, die met een frisse kijk op de vermolmde Nederlandse politiek en maatschappij op eclatante verkiezingswinsten leek af te stevenen, moet weer veren laten. De Kamerleden Wybren van Haga, Olaf Ephraim en Hans Smolders keren de partij de rug toe en beginnen voor zichzelf.
Inmiddels moeten we toch wel wat vraagtekens zetten rond alle pogingen om een meer conservatief-liberaal geluid in de politieke arena tot stand te brengen. Klaarblijkelijk lukt het ‘rechts’ maar moeilijk de rangen gesloten te houden en beschikt men niet over voldoende capaciteit om een groter gezelschap tot discipline te bewegen. Dat is enerzijds wel eigen aan het meer liberale gedachtegoed, maar anderzijds is versplintering nadelig omdat het meer moeite kost om tot eensluidende standpunten te komen – iets wat ‘links’ veel beter lukt. Die maken immers al deel uit van het kartel.
Per saldo is de conclusie wel dat, sinds Baudet met FvD aantrad, het aantal Kamerzetels dat wordt bezet door critici van de gevestigde politiek is verveelvoudigd. Dus niet alles is zo nadelig als het er uitziet. Hoopgevend is ook dat de nu afgescheiden politici en FvD zelf te kennen hebben gegeven de samenwerking op een andere wijze te willen voortzetten. Het blok van critici blijft dus intact, maar de verschillende onderdelen kunnen op accenten onderscheid maken en bovendien hoeft men zich niet telkens te verantwoorden voor wat anderen hebben gezegd. Één van de jongste methoden van het journaille namelijk, is dat wanneer Baudet of een ander iets zegt, daarop andere partijgenoten weer worden aangesproken en vice versa. Op die manier is het kartel al geruime tijd bezig om verdeeldheid te zaaien. Die beroepsmatige onruststokers hebben nu – voorlopig – het nakijken.
We zullen natuurlijk nooit weten wat er precies is gebeurd, maar het staat wel vast dat het soms recalcitrante gedrag van Baudet, ook al heeft hij vaak het gelijk aan zijn kant, stierlijk begint te vervelen zoals gisteren in de Kamer: Baudet overtreedt de corona-afspraken en de Kamervoorzitter laat daarop Van Haga naar voren halen. Enerzijds heeft Baudet gelijk: als je het krankzinnige gedoe in de Kamer gedurende debatten ziet, met bodes die als een zwerm bijen iedere gebruikte microfoon aanvallen met desinfecterende middelen, dan kun je niet anders dan concluderen dat het een show is om het vrijheidsbeperkende coronabeleid enig cachet te geven. Als onze Minister een beetje druk had gezet, was heel Nederland allang gevaccineerd en dus al die flauwekul niet meer nodig.
De geveinsde ontzetting rond de afbeelding waarop het woord vrijheid (in relatie tot het bevrijdingsfeest) werd getoond met een overlijdensteken voor het jaar 2020 was van gelijke orde. De lange duur van de vrijheidsbeperkende maatregelen vinden hun oorzaak allang niet meer in het Covid-19 virus, maar in een zwabberend en veelal falend kabinetsbeleid. Daar heeft Baudet gelijk in, maar om dat op deze wijze kenbaar te maken, was gewoon niet handig.
Enfin: net zoals Emile Roemer placht te zeggen: “Tot hier, en nu als de bliksem verder”.
Wie de heer Thierry Baudet gevolgd heeft moet onherroepelijk tot de slotsom komen dat Baudet zeer intelligent is.
Maar…… intelligentie is geen ” verzekeringspolis”, waar clausules van ” onverwachte gebeurtenissen”, “de onzekere voorvallen” en uitsluitingen bij eigen schuld en/of dronkenschap en het eigen gebrek nauwkeurig kunnen worden omschreven en uitgedragen én als zodanig de polis wel of niet in werking treed.
Deze metafoor is gekozen omdat velen” denken“. intelligent” te zijn maar de “”voorwaarden” niet heeft de noodzakelijke clausules te gebruiken, te lezen én begrijpen door hun “intellectuele” tekortkoming.
Zo is het ook met veel leden in de “Tweede Kamer der Staten Generaal ” dewelke leden menen , ” de gehele politieke arena te kunnen beheersen” en klaar staan kritiek te leveren op hun onwelgevallige ” clausules van realiteit” omdat het hen niet duidelijks is de onderwerpen, zoals bij de “klimaathysterie” en de “CO2 waanzin” , visserij problemen én de invloed van “Multinationals” en vriendjes politiek de juiste begrip te geven met de juiste kennis van de clausules en/of de voorwaarden. ( ARGUMENTEN)
Immers: Een klopje op de schouder van een ” ambtgenoot ” of een minister voor ” moordenaar ” van de agrarische sector te noemen én exact een analyse te kunnen maken van politiek mismanagement eist kennis van zaken en mogelijkerwijs soms ” erg gevoelige onderwerpen,” zoals immigratie, moet noemen om de duidelijkheid te onderstrepen waarop het mismanagement betrekking heeft. Dat de aangehaalde gevoeligheid algemeen niet goed valt bij de overige leden in het Parlement, is nog geen bewijs dat de analyse niet goed is maar er sprake is van ” Valse en sentimentele” attitudes bij de aanhoorders, waarbij slechts het gevoel ( affect ) is “geraakt”.
Dat de heer Baudet bijna dagelijks werd aangevallen over vermeend rasisme, discriminatie en door de “consequenties te noemen, inzake immigratie,” ter zake de leefbaarheid in Nederland, blijkt een schop tegen het scheenbeen te zijn van LINKS. De harde realiteit is “onwelgevallige realiteit”.
Dat er soms er ook een “onhandigheid ” ontstaat is een logisch gevolg. En…. wat dan nog?
Goed verhaal
Iets minder langdradig dan eerdere verhalen