Dat de PvdA het in de peilingen steeds minder lijkt te doen heeft alles te maken met haar aandeel in de cultuur-relativerende sector. Als geen andere partij ook, hebben de socialisten de weg gebaand voor doorgeslagen segregatie door een nieuwe onderlaag te rekruteren uit de echelons van de voormalige gastarbeiders. Daar waar de moeilijkheden aan de oppervlakte kwamen, zoals in de verpauperde wijken van de grote steden, keek de PvdA-elite uitdrukkelijk de andere kant op.
Voor wie de Duitse oorlogsfilm ‘Die Brücke’ wel eens heeft gekeken (en begrepen) doemt een beeld van herkenning op, namelijk hoe de Duitse jeugd in de dertiger jaren van de vorige eeuw langzaam en sluw werd geprepareerd op een leven in onvoorwaardelijke dienst van de Führer. Door stukje bij beetje het gezonde en kritische verstand te herprogrammeren tot het moment dat er geen weg meer terug is. Verbonden in relaties, familieverbanden of zelfs het verenigingsleven kunnen de deelnemers geen andere kant meer op, op straffe van uitsluiting.
Had gewoon gelijk… Afb: wikimedia-commons
Iets soortgelijks heeft zich bij de socialisten voorgedaan. De onwil om de eigen cultuur voorop te stellen en allochtonen nadrukkelijk en uitbundig te faciliteren in het behoud van hun eigen cultuur, hebben inmiddels een haast onoverbrugbare kloof veroorzaakt in onze maatschappij. De partij die voorop stelde te willen ‘verbinden’ en een eenheid te willen veroorzaken vanuit de opgehemelde verschillen en pluriformiteit, vergaten dat het hun oorspronkelijke achterban was die de sociaal-maatschappelijke prijs betaalde. De voormalige klanten van de socialistische politiek weten inmiddels beter en hebben zich tot andere partijen, waaronder de PVV bekeerd.
Gedurende hun politieke leven hebben verschillende socialistische prominenten echter nadrukkelijk de andere kant opgekeken en gezwegen. Het was ‘politiek niet correct’ om de hevig gepamperde allochtonen in maatschappelijke wandel te kritiseren, noch hun premoderne opvattingen en de gevangenschap binnen een abjecte religie. Bovendien kon de partijtop zich kennelijk niet meer ontrukken aan de opgelegde ‘mores’ op eenzelfde manier als destijds de jeugd in het Derde Rijk. Het risico op uitsluiting was te groot en daarmee zou de deur naar een glanzende carrière zijn dichtgeslagen. Zo kon het gebeuren dat PvdA prominenten als Wallage, Oudkerk, Bos, Rottenberg et. al. zich in allerlei bochten wrongen om het heil van de partij te bezingen. Een zekere ‘lafheid’ was daarin gemeengoed geworden, aldus Felix Rottenberg. Fortuyn had gelijk, maar mocht het absoluut niet krijgen.
Inmiddels is er een programma verschenen van HUMAN (Publieke Omroep, altijd oppassen dus) waarin de voormalige socialistische leiders uitgebreid verslag doen van hun politieke misvattingen, onder de noemer ‘Wir haben es nicht gewusst’. Alhoewel de ontboezemingen anders zullen zijn bedoeld, is het programma vooral aanleiding om nooit PvdA te stemmen.
U kunt het programma HIER terugzien en dat kunt u maar beter direct doen voordat u weer in de gladde praatjes trapt van die partij.
Die vergelijking is scherp, maar het politiek-correcte-virus in specifiek die partij maakt die vergelijking buitengewoon plausibel. Kijk die uitzending vooral en probeer vol te houden tot het eind zonder misselijk te worden…
Wel een hele eer voor de PvdA, om te worden vergeleken met het relaas uit de jaren 30 in Duutsland