De Politie is je beste vriend?

Zo luidde het motto in mijn jeugd. Veertig jaar geleden. In het leven geroepen om iets aan het slechte imago te doen. Uit het Eindrapport van een onderzoek naar georganiseerde criminaliteit en de integriteit van medewerkers van rechtshandhavingsorganisaties zou men kunnen vaststellen dat documentatie met dat briefhoofd snel in het ronde archief gegooid moet worden. Terug is dat slechte imago.

Niet echt een goede vriend

In 2016 moest de economisch redacteur van RTL nieuws persoonlijk ervaren dat de politie dat motto had afgezworen. René Lukassen had in een politie overzicht uit 2013-2014 ontdekt dat op de lijst van 200 meest verdienende politie medewerkers van het Korps Nationale Politie, vier adviseurs stonden die jaarlijks tussen de € 140.000 en 260.000 op hun bankrekening gestort kregen. Hij vroeg zich af hoe het takenpakket van die vier er uit zag en stelde de volgende vraag aan de korpsstaf: “kan ik een kopie krijgen van alle door de genoemde adviseurs gegeven adviezen, in welke vorm dan ook vastgelegd? En mag ik, als de adviezen zelf geheim moeten blijven, tenminste inzage in de data van de adviezen, de zakelijke samenvattingen ervan, en hoe de adviezen zijn opgevolgd?”. Feitelijk stelde hij de vraag: “Wat is, kortom, de verhouding tussen salarissen en geleverde arbeid?”. Die vraag werd door RTL verpakt in een WOB verzoek en door de bank genomen zou de vraagsteller binnen vier weken een antwoord krijgen. Niet in dit geval. Het duurde acht maanden en een groot deel van het verzoek werd niet ingewilligd.

Het voorbeeld schetst een aantal karakteristieken van een gesloten organisatie: iedereen buiten de eigen regelkring is de vijand, vertragingstactieken, naar binnen gericht navelstaren en halve, soms zelfs geen antwoorden. In gesloten organisatiestructuren waar m.n. gespeeld kan worden met het geld van een ander en de indringende aanwezigheid van de politiek dagelijks voelbaar is, wordt de incest cultuur gecultiveerd, is nepotisme doorgaans een gangbaar principe en komt zelden de juiste persoon op de juiste plaats. De politiek moet gefaciliteerd, naar de mond gepraat worden en dan is het niet verrassend dat in zulke organisaties transparantie, openheid, eerlijkheid en integriteit op gespannen voet staan met de gebruikelijke omschrijving van de doelstellingen van de organisatie. Vanzelfsprekend zijn de media, m.n. onderzoekjournalisten de zwarte plaag voor de betrokken gesloten organisatie.

Onderzoek

Ooit gehoord van het genoemde Eindrapport? Nee? Dan bent U niet de enige. Vrees ik. Het rapport met de titel: “Georganiseerde Criminaliteit en Integriteit van Rechtshandhavingsorganisaties” dat in 2017 n.a.v. een onderzoek in opdracht van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) van het ministerie van Veiligheid en Justitie, werd samengesteld, schetst een ontluisterend beeld van de politie de first responder voor schendingen van de wet. Het nationale politie apparaat is een puinhoop: graaiende bazen, belastinggeld dat wordt verspild aan feestjes en vip-kaarten voor sportmanifestaties, personeel dat de ziektewet in wordt getreiterd, duizenden juridische procedures tegen het eigen personeel en een beleid waarin het streven naar ruime diversiteit en het bezoeken van iftars belangrijker blijken te zijn dan het opsporen van criminelen of het opnemen van aangiftes (tenzij het al ingevulde aangiftes tegen Geert Wilders of tegen ‘online discriminatie’ betreffen). In het rapport staan de volgende observaties:

• De screening van politiemensen laat ernstig te wensen over; het is kinderspel voor agenten om aan gevoelige informatie te komen. Politiecommandanten grijpen nauwelijks in en zware criminelen maken daarvan gebruik.
• Steeds minder medewerkers worden onderworpen aan de zwaardere vormen van screening. Die ook nog minder streng geworden zijn. Tussentijdse screening vindt te weinig plaats.
• Allochtone agenten gaan relatief gezien het vaakst in zee met criminelen. De kans dat in hun familie – en vriendenkring iemand crimineel is, met criminelen omgaat of iemand kent met een criminele achtergrond, is groter dan bij autochtone agenten. Voornaamste reden is de dubbele loyaliteit, waardoor sterke banden met de eigen achterban niet mogen worden verloochend. Tegelijkertijd hebben ze een voorbeeldfunctie in een gesloten organisatie die streeft naar meer diversiteit in haar geledingen. Veel allochtone politieagenten blijken betrokken te zijn bij corruptie en lekken van gevoelige informatie. In een organisatie die streeft naar diversiteit een onaangename vaststelling. Het gros van de politie medewerkers vraagt zich dan ook af of het diversiteitbeleid geen contraproductief effect heeft op het streven naar betrouwbaarheid en of dat beleid de oorzaak is van het lakse screeningsbeleid om te voorkomen dat de allochtone medewerker zich gediscrimineerd voelt.
• Corruptiezaken zijn veel omvangrijker geworden en richten aanmerkelijk meer schade aan. Na een aantal grote corruptieaffaires bij de Amsterdamse politie (begin jaren 80 van de vorige eeuw) wordt corruptie binnen de Nederlandse politie als probleem erkend. Een krachtige corruptiebestrijding is bij de verschillende korpsen toch nog niet van de grond gekomen,

Samengevat: het politieapparaat is lek[1], criminelen kunnen de politie voor eigen gewin gebruiken en er heerst binnen het apparaat een verregaande corruptie. Wanneer zo´n rapport op het bureau van de leiding van een bedrijf dwarrelt, worden drommen werknemers van hoog tot laag de laan uitgestuurd. Niet bij een gesloten organisatie. Daar blijven de betrokken overtreders doodleuk op hun functie en kunnen dikwijls klokkenluiders hun verhuisdoosje vullen en naar huis gaan.

Er is meer…

Maar er is meer dat het imago van de betrouwbare doortastende diender geen goed heeft gedaan. In het artikel “Die Pet past mij niet meer” uit 2017 is melding gemaakt van de manier waarop de migrant versus de geboren Nederlander door de politie wordt behandeld. Van de 60.000 migranten die in 2017 naar Nederland zijn gekomen, hebben ongeveer 10.000 zich schuldig gemaakt aan criminele activiteiten. Uit politiedocumenten blijkt dat alcohol en drugsmisbruik, lastig vallen en aanranden van vrouwen, geluidsoverlast, scheermesjes aanvallen e.d. niet eens meer door de politie in behandeling worden genomen. Bang om voor racist te worden uitgemaakt en van discriminatie te worden beschuldigd. Voor de niet-allochtone noch voor de niet-migrant doorsnee Nederlander heeft de politie helaas geen tijd meer.

In 2017 bleek bij 105 oriënterende onderzoeken sprake te zijn van 22 gevallen van ambtelijke corruptie en 23 keer van schending van geheimhoudingsplicht. Vervolgens werd het politie apparaat na het verschijnen van het betreffende rapport, opgeschrikt door

• de zaak Armin A. die vanuit het politiekorps een criminele organisatie aanstuurde;
• de zaak Giltay die als voorzitter van de OR fraude pleegde, beticht werd van valsheid in geschrifte en met belastinggeld leuke feesten voor vrienden en bekenden optuigde in dure etablissementen;
• de zaak Smit zaak die draaide om schending van de geheimhoudingsplicht en misbruik van bevoegdheden;
• de zaak van den E die handelde om een vooraanstaande politie commissaris verantwoordelijk voor het aanschaffen van waarnemingsapparatuur zoals camera’s en microfoons en daarvoor vijf maanden werd geschorst. Hij wordt er ook van verdacht financieel geprofiteerd te hebben van contracten die hij met bedrijven sloot. Er zou ook sprake zijn van belangenverstrengeling omdat hij zaken deed met personen uit zijn naaste vriendenkring.
• aangifte door het bedrijf Tomar Europe tegen de Nationale Politie. Volgens het bedrijf was gespeeld bij de aanbestedingsprocedure rond alcoholtesters voor de politie. Met de aanbesteding was 10 miljoen euro gemoeid.
• de veroordeling tot anderhalf jaar gevangenisstraf van een rechercheur van de Amsterdamse vreemdelingendienst, omdat hij gedurende een aantal jaren tegen forse betaling illegale migranten van verblijfspapieren voorzag.

Belicht tegen die achtergrond is het voor een normaal mens onbegrijpelijk dat een voormalige voorlichter van de politie die gedwongen werd een keuze te maken tussen een attractieve schnabbel bij een commerciële zender en werkzaamheden als overheidsfunctionaris, met droge ogen durft te verklaren” ik wil best terug maar wel op mijn voorwaarden”. Het dedain druipt er van af en de betrokken persoon heeft niet door dat een commerciële baan naast een overheidsbaan door de conflicterende belangen niet gewenst is. Anders had ik naast mijn opleiding op de KMA ook als profvoetballer bij ADO of NAC kunnen spelen. De Minister maakte het toen duidelijk dat zo´n combinatie ongewenst was.

Discriminatoir

De tijd dat de politie je beste vriend was en de pet ook de Nederlandse burger paste, ligt ver achter ons. Het is een duistere organisatiestructuur geworden waar het streven naar diversiteit, het ontzien van de zielige migrant en de politieke boodschap, speerpunten van het beleid zijn geworden. Uit vrees van racisme en discriminatie beschuldigd te worden, is het mede door het fanatiek faciliteren van de politieke boodschap een ondoelmatig en ineffectief instrument van de Nederlandse uitvoerende macht geworden. De politie is op je best vriend? Wel voor migranten en voor Nederlanders met een andere vooral Afrikaanse en Arabische cultuurachtergrond. Niet echt voor de volgens de wetten van Nederland levende Nederlander.

[1] In 2015 kwam aan het licht dat een ervaren agent van de Nationale Politie jarenlang informatie heeft doorgespeeld aan de onderwereld. De betrokken agent had toegang tot alle grote rechercheonderzoeken en voorzag onder andere motorbendes en drugsorganisaties van informatie over lopende zaken

.