Auteur: Charlef Brantz

Weinig Mutti, meer Macchiavelli.

Eens sprak de doorsnee Duitse burger haar liefkozend met “Mutti” aan. Omdat haar onevenwichtig beleid de geboren Duitser van Europese herkomst op veel gebieden met de rug tegen de muur zet, wordt die term in relatie met Merkel steeds minder gehoord en gelezen. Een groot deel van het electoraat begrijpt zijn politieke vormer niet meer. Komt dat door haar jaren in de voormalige DDR, de religieuze achtergrond of probeert ze net als de door haar bewonderde Obama haar stempel op het mondiale heden en toekomst te zetten?

Pulp friction

Is er nog iemand die de termen neutraal, accuraat en actueel durft te verbinden met berichten waarin Trump c.s. hoofdrollen spelen? Natuurlijk zullen never-Trumpers bij hoog en laag blijven beweren dat informatie over de huidige president die de traditionele media…

Munitie voor klimaatdiscussies

Onlangs adviseerde James Dellingpole[1] Trump om zich op klimaatgebied te wapenen voor zijn onderhoud met klimaataanhanger Prins Charles. De Prins van Wales die weliswaar geen wetenschapper is, stelt zich net als zijn minder Koninklijke medestanders nogal arrogant op tegenover serieuze…

Controversieel

Ooit gehoord van Dinesh D´Souza (1961)? Nee? Amerikanen die de naam bekend in de oren klinkt zullen benadrukken dat hij een veroordeelde (voor het overtreden van financiële campagne regels) en door Trump gepardonneerde auteur en columnist is. Voor de een een crimineel, voor de ander een onafhankelijk denker, die herhaaldelijk een “proud to be a Democrat” individu wijst op de historische fouten die Democraten in de loop van de korte Amerikaanse geschiedenis hebben begaan zoals slavernij, de KKK, gedwongen sterilisatie en onlangs abortus tot vlak voor de geboorte.

Ik ruik een rat

In een 18 mei 2017 mail discussieerden twee FBI functionarissen Strzok en Page over het nut van een onderzoek naar een Trump-Moskou verbinding. Strzok tekste: “you and I both know the odds are nothing. If I thought it was likely…

Bij Oude Rijn rechtsaf

YorienvdH typeerde het vandaag (21 mei 2019) op de website opiniez.com treffend: “GroenLinks is een versmelting van groene en rode radicalen, linkse pacifisten, fanatieke socialisten, diehard communisten en een handjevol gelovigen. Allemaal links van de PvdA in het politieke spectrum”. Partijleden en hun sympathisanten zijn weliswaar behept met een radicaal, antidemocratisch en antioverheid syndroom, maar ze schromen niet om vanuit een Marxistische invalshoek anderen voor te schrijven hoe ze zich wanneer, waar en hoelang zouden moeten gedragen. De wijsvinger van de doorsnee Groen Linkser staat altijd rechtop, beweegt voortdurend van rechts naar links en hij en zij opereren doorlopend onder het motto “wetten en (geschreven en ongeschreven) regels gelden voor anderen en niet voor ons”.

Tables are turning

Amerika-volgers hoeven alleen de dagelijkse uitspraken van Democratische politici en hun fanatieke aanhangers te lezen om een gewogen indruk te krijgen van het verziekte politieke klimaat in de Verenigde Staten van Amerika. Wat die allemaal uitkramen over abortus, klimaat, migratie en hun president doet de maag omdraaien. Zoals gebruikelijk zijn die uitspraken feitenvrij, emotioneel geladen, onrealistisch en anti-Trump om het afzettingsverhaal wat vlees aan het bot te geven.

Manipulerende leugenaars

Het electoraat wordt herhaaldelijk gewaarschuwd voor het geboefte dat een van de grootste gebouwen in Brussel bevolkt. Geboefte? Ja, geboefte is het juiste woord. Geen syllabe die uit de mond van een van de leiders van dat geboefte rolt kan worden vertrouwd. Vandaag (19 mei 2019) werd de regelmatige bezoeker van de website www.dagelijksestandaard geïnformeerd over de strekking van een onderzoek van de firma´s Ramboll Consulting en EurAsylum die in 2009 in opdracht van een instantie van de Europese Unie moesten onderzoeken hoeveel migranten Europa (met een bevolkingsvolume van 500 miljoen) zou kunnen huisvesten.

Het ‘Geweten van Europa’ draait door

Ons nationaal grondjuweel heeft onlangs opnieuw bevestigd dat zijn historische kennis op het niveau van de gemiddelde brugklasser ligt. Dat ik bepaald geen enthousiaste aanhanger ben van onze Frenske, heeft de bezoeker van de Stapal uitgebreid kunnen lezen in de artikelen “De klusser van Brussel” en het vervolg daarop met de titel “De tussel van Brussel”. Gelukkig sta ik daarin niet alleen.

De Gedachtenpolitie

In december 2018 kondigde een andere overheidsfunctionaris een campagne tegen het verspreiden van nepnieuws aan. Want, zo verkondigde Minister Ollongren de verspreiding van desinformatie is een reële dreiging. Natuurlijk heeft die overheidsstrijd tegen desinformatie te maken met informatie die wijst…