Na weken dralen heeft Pelosi in de tweede week van januari 2020 nog steeds niet de twee afzettingsartikelen naar de Senaat gestuurd. De redenen van de vertraging heeft inmiddels tot een groot aantal hypotheses en speculaties geleid.
Vermoedelijk zal geen van de oprispingen van media en kenners de juiste zijn. Alleen Pelosi kan dat wel of niet vaststellen. Zij heeft alvast haar twijfels uitgesproken of in de Senaat sprake zal zijn van een “fair trial” alsof daarvan sprake is geweest in de procedure die het Huis van Afgevaardigden heeft gevolgd. Niet alleen werden selectieve voor Trump ongunstige verdraaide teksten naar de buitenwereld in het algemeen en media in het bijzonder gelekt, maar de argumenten van getuigen zoals die van Turley die niet de rode draad van de Democraten volgde en zelfs dreigden door te knippen werden genegeerd en niet in de besluitvorming meegenomen.
Ken Starr
Wat heeft Ken Starr te zeggen over de ontwikkelingen en gebeurtenissen tot nu toe binnen het raamwerk van de afzettingsprocedure. Per slot is hij de enige levende jurist die ervaring heeft opgedaan in een afzettingsprocedure., waarin sprake was van 11 echt gepleegde wetsovertredingen en maandenlange ondervraging van getuigen. Zijn kanttekeningen over een haastje-repje afzetting zonder gepleegde misdaden plaatst gewicht in de weegschaal. Zijn kanttekeningen zijn in drie delen gesplitst:
- Pelosi´s machtsmisbruik:
- De misleidende artikelen.
- De rol van de Senaat in de afzettingsprocedure.
Pelosi´s machtsmisbruik
Wat er binnen het raamwerk van de bevoegdheden en verantwoordelijkheden van het Huis van Afgevaardigden is gebeurd, is nog nooit vertoond: de manier waarop de Intel Commissie het onderzoek heeft overgenomen, de wijze waarop dat onderzoek is gebeurd, de wijze waarop dat op de tafel van de Juridische Commissie is gedumpt, getuigenissen en ondervragingen van en door juristen, een eenzijdig partijdig stemmingsresultaat en het weken achterhouden van de artikelen. Pelosi heeft in haar haast om de afzetting voor de Democratische verkiezing van de presidentskandidaat af te sluiten, doelbewust die regels geschonden. Er was sprake van partijdige anti-Trump georiënteerde voorzitters die de verhoren van zorgvuldig geselecteerde getuigen stuurden in de richting van het door Democraten gewenste resultaat.
Starr stelt dat het een les in de manier waarop je een afzetting nooit moet doen. Pelosi heeft zich zonder enige discussie in het Huis de macht toegeëigend die alleen het hele Huis van Afgevaardigden kan hebben. Niet een persoon, maar alle 431 afgevaardigden. Haar uitspraak: “This is now an Impeachment Inquiry” onderstreept dat. De regels van het Huis zijn met de voeten getreden. De keuze voor een anti-Trumper als Schiff is de slechtste keuze die je kunt maken als een “fair trial” beloofd wordt. Schiff is geen eerlijke, recht-door-zee politicus als Peter Rodino tijdens de Nixon afzettingsprocedure of een Henry Hide bij de Clinton-afzettingsprocedure. In plaats van een persoon met die waardigheid en status, wordt een persoon gekozen die drie jaar lang de onbewezen Rusian Collusion heeft uitgedragen en uiteindelijk ongelijk heeft gekregen. Daarbij werd bevestigd dat hij voortdurend een loopje nam met de waarheid.
De misleidende artikelen
De artikelen handelen over machtsmisbruik en obstructie van het Congres. De vraag is of het tweede artikel zich uitstrekt over het complete Congres of over het complete Huis van Afgevaardigden of alleen over de Democraten in het Huis. Omdat de Senaat geen deel uitmaakt en alle Republikeinen in het Huis tegen hebben gestemd is geen sprake van het complete Congres, niet eens van het complete Huis. Kortom de aanklacht is onjuist. Bovendien wilde de president de juistheid van een dagvaarding laten behandelen door een rechtbank aks vertegenwoordiger van Artikel III, de rechterlijke macht, zich te laten uitspreken of wel of niet sprake is van een schending van de scheiding van Artikel I, de wetgevende macht en Artikel II, de uitvoerende macht van de Grondwet. De Democraten weigerden de president dat recht. Dat is geen obstructie, maar het fundamentele recht van een president. Hoe kan dan sprake zijn van een obstructie?
Starr erkent dat er geen sprake kan zijn van een Obstructie van Justice noch van een Obstruction of Congres. Het zijn juist de Democraten die zich schuldig hebben genaakt aan een obstructie door de snelheid van het proces op te willen stuwen en de gang naar de rechtbank te blokkeren. Het is pure retoriek. De president heeft het recht om gesprekken met een vertrouwelijke en geclassificeerde inhoud en strekking niet openbaar te maken. Dat recht wordt onderschreven door de Supreme Court: “ In order for the president to carry on the Article II function of serving as our chief magistrate, he has to be able to have the advice and the confidence of those around him, just as a judge has to be able to depend on his or her law clerks, and for that conversation between the judge and a law clerk, or between Nancy Pelosi and her general counsel, that has to remain confidential in order for there to be a full advice where — say, “This is our best judgment, Mr. President.” The president gets to protect those, presumptively. It can be overcome, but that’s why judges and the Article III branch sets. “
Wanneer het veronderstelde Trump machtsmisbruik langs de Nixon meetlat van machtsmisbruik gelegd wordt, zal een normaal denkend mens hoofdschuddend stellen dat hier nergens sprake is of kan zijn van machtsmisbruik. Opnieuw het is retoriek, het is karakterisering van een persoon, het heeft te maken met het feit of de man gehaat of geliefd is. In het geval van Trump is sprake van het eerste: “Ik mag hem niet en dus moet hij gestraft worden”. Maar zo werkt de wet dus niet. De getuigenverklaring van ambassadeur Sondland hoe warrig en uiteindelijk verschonend voor Trump, werd door een aantal versprekingen en het wegstrepen van de hearsay als overtuigend bewijs gebruikt. Bovendien werd Sondlands uitspraak dat de president pertinent geen Quid pro Quo wilde, niet eens meegenomen in het besluit. De getuigenverklaring van de meest gerespecteerde persoon in het rijtje getuigen, Kurt Volker, werd volkomen genegeerd. Die correspondeerde helaas niet met de Democratische partyline en kon daarom niet gebruikt worden. Volker stelde in zijn getuigenverklaring: “it was entirely appropriate for the president to want an announcement of beginning investigations, totally appropriate. Why? Because the Ukrainians had previously promised to investigate corruption, but had not lived up to their word” . Er kan geen sprake zijn van machtsmisbruik
De rol van de Senaat
De belangrijkste verplichting en verantwoordelijkheid van de Senaat is het beschermen van de Grondwet en het Congres als instituut. Het Huis heeft zich ongrondwettelijk gedragen. Waarom straft de Senaat die ongrondwettelijke handeling niet af? Sijpelt het schofterige gedrag van het Huis niet door binnen de Senaat? Moet de Senaat de samenleving niet behoeden voor dergelijk gedrag van het Huis?
De Democraten in het Huis hebben een onbedoelde spanning in hun bewijsvoering ingebouwd door met twee tongen te spreken. Aan de ene kant stellen zij dat het bewijs dat het Democratische deel van het Huis heeft aangevoerd “overwhelming and uncontroverted” is en aan de andere kant dringen zij aan op aanvullende getuigenverklaringen waaruit blijkt dat het bewijs toch niet zo “overwhelming and uncontroverted” is. Het is of het een of het ander en daarmee bevestigen de Democraten dat zij zich ”intellectually incoherent” gedragen.
Inpakken en wegwezen
De kanttekeningen van Starr impliceren dat de behandeling in de Senaat kort en krachtig zal kunnen zijn zonder aanvullende getuigen. Zoals het bij de Clinton-afzettingsprocedure het geval is geweest.
.