Burgemeester Aboutaleb van Rotterdam wil speciale regelingen invoeren om de beruchte overlastgevende Turkse trouwstoeten in goede banen te leiden. Dat is echter in het geheel niet noodzakelijk, want de Wegenverkeerswet en het strafrecht bieden voldoende mogelijkheden om dergelijke overlast de kop in te drukken. Waar het aan schort, is handhaving.
Het – oh, ironie! – rond de hippietijd ontstane D66 heeft, nadat jongerenafdeling Jonge Democraten al een pleidooi hield voor de legalisering van xtc tijdens de El Cid-week eind augustus in Leiden, opnieuw een proefballonnetje opgelaten met betrekking tot legalisering en regulering van de drugshandel om op die manier de drugscriminaliteit tegen te gaan. Het moge echter duidelijk zijn dat drugscriminaliteit uiteindelijk zijn oorsprong vindt in de vraagzijde van de drugsmarkt, zoals treffend verwoord in een opiniestuk in de Volkskrant, en dat de Opiumwet en het strafrecht voldoende mogelijkheden bieden om drugscriminaliteit de kop in te drukken. Waar het aan schort, is handhaving.
In Amsterdam trekt al jarenlang een wisselend samengestelde groep ongedocumenteerde vreemdelingen uitgeprocedeerde illegalen rond, die onder de noemer ‘We are here’ het ene pand na het andere kraakt – al meerdere malen ook ongeacht of de rechtmatige bewoners al dan niet aanwezig zijn – en waartegen op de één of andere manier geen kruid gewassen lijkt te zijn. De Vreemdelingenwet, de Wet kraken en leegstand en het strafrecht bieden echter voldoende mogelijkheden om deze voortdurende overlast de kop in te drukken. Waar het aan schort, is handhaving.
Op station Rotterdam Centraal is afgelopen maandag een trein maar liefst twintig minuten vertraagd vanwege een vrouw in een nikaab, die weigerde om bij controle naar een geldig vervoersbewijs haar gezicht te laten zien aan de controleurs van de NS en vervolgens ook aan de politie. Volgens de politie stelden agenten de vrouw daarna voor de keuze: of ze moest haar gezicht laten zien, of ze moest meelopen naar een wachtruimte om te wachten op een vrouwelijke agent. Er is ondanks de Wet gezichtsbedekkende kleding geen boete uitgeschreven en zowel NS als politie kunnen willen niet zeggen wat daar de reden voor is. Twintig minuten vertraging levert anders een aardige schadepost op. Waar het opnieuw aan schort, is handhaving.
Dit zijn slechts vier voorbeelden van de reeks nieuwsberichten die ons dagelijks bereikt, in onderwerp variërend van kleine overtredingen tot zware misdrijven, waarbij bestuurders zich in allerlei bochten wringen om duidelijk te maken dat het hen ontbreekt aan middelen om ergens iets aan of tegen te doen. Die middelen zijn er echter gewoon; het ontbreekt niet aan middelen, maar aan wils- en daadkracht. Als het bestuurders daaraan ontbreekt, zullen ze besturen niet langer als hun métier kunnen beschouwen en ander werk moeten gaan zoeken. Waar het aan schort, is handhaving.
Ik heb na diverse demonstraties van – je verwacht het niet – met name Turks en Marokkaans vlagvertoon en klaarblijkelijk als normaal beschouwd bijbehorend wangedrag wel eens gezegd dat onze democratische rechtsstaat – of wat daarvoor nog moet doorgaan, want zij is sterk aan erosie onderhevig – niet is opgewassen tegen primitiever ingestelde bevolkingsgroepen die het recht van de sterkste blijkbaar als het hoogste goed beschouwen en daarnaar leven. Ik ben van mening veranderd: ik denk dat zij dat wèl is. Onze wetten en de Trias Politica (mits toegepast zoals deze bedoeld is en niet in elkaar verweven raakt zoals bij het Wilders-proces naar voren is gekomen) bieden ruim voldoende mogelijkheden om de samenleving veilig te houden, mits de voor de openbare orde en veiligheid verantwoordelijke bestuurders, van laag tot hoog, eindelijk eens gaan doen waarvoor ze door de belastingbetalers betaald worden. Waar het aan schort, is handhaving.
Handhaving behelst overigens niet alleen maar de controle op de naleving van wet- en regelgeving, maar ook doortastend optreden door de veiligheidsinstanties. Het afvoeren van een brutale snotneus met een grote mond tegen de politie hoeft geen vijf minuten te duren, dat kan in 30 seconden. Dan word je ook niet door irritante omstanders met hun mobieltjes gefilmd en vervolgens op sociale media belachelijk gemaakt, om daarna eventueel ook nog eens diep door het stof te moeten. Maar ja, waar het aan schort, is handhaving…
.
We zijn inmiddels zelfs zo ver dat burgers die WEL handhaven NIET door justitie gesteund worden en WEL middels sociale media door de supporters van de wetsovertreders waartegen zij wouden handhaven bedreigd worden, onacceptabel gedrag waar justitie dan vervolgens opnieuw NIET tegen wenst op te treden.
Het Nederlandse justitie apparaat heeft gewoon alle legitimiteit verloren, wat het opkomen van “eigenrichting” zowel onvermijdelijk als wenselijk maakt.
De tijd is gekomen voor burgerwachten om zichzelf te bewapenen en de vele honderden al jaren leegstaande politiebureaus te bemannen.
En de benodigde rechtspraak kan dan vervolgens wel in de een of andere lokale sociale ruimte plaatsvinden, het liefst eentje met een paar geschikte bomen voor de deur.