De laatste ontwikkelingen in Turkije laten niet veel ruimte voor optimisme. Wie nog gelooft dat er werkelijk een staatsgreep door Turkse ‘kolonels’ heeft plaatsgevonden staat compleet buiten de werkelijkheid. De aanvankelijk tot ‘President’ (een ceremoniële functie met bescheiden politieke invloed) gekozen Erdogan, heeft met een zorgvuldig geregisseerde en uitstekende uitgevoerde coup alle macht naar zich toegetrokken. De brand in de Rijksdag (1933) lijkt een voorbeeld te zijn geweest. De bewindslieden die werkelijk in hun functies zijn gekozen, spelen inmiddels een rol in de marge en doen slechts uitspraken die het goedkeuringsstempel van Erdogan dragen. Ook de laatste ontwikkelingen, het optreden van Erdogan als een soort popster en de theatrale optochten en bijeenkomsten, zijn rechtstreeks ontleend aan de in Turkije eveneens mateloos bewonderde Adolf Hitler. Niet voor niets staat in Turkije het boek ‘Mein Kampf’ al jaren op een toppositie in de verkoop-hitlijsten.
Recip Erdogan Afb: flickr
Inmiddels zijn de Turken woest over de aarzelingen die ‘Europa’ aanwendt waar het om visumvrij reizen voor de Turken gaat, maar in de pers lezen wij niet hoe het echt zit. Dat zit namelijk zo: de Europese Commissie (ofwel Juncker, Timmermans en vrienden) hebben allang de aanbeveling gedaan om de visumplicht voor de Turken af te schaffen. Het wachten echter, is nog op de instemming van de EU-lidstaten en die maken daar gelukkig nog geen haast mee, gelet op de bokkensprongen die de dictator aan de Bosporus momenteel maakt. Verder is het zo dat Turkije al sinds 2005 op de lijst van EU kandidaat-leden staat, waarbij de ‘to-do’ lijst een programma van 72 punten omvatte. Een van de belangrijkste daarvan is de toegevoegde ‘Rutte-deal’ geworden, die inhield dat Turkije iedere aangespoelde vluchteling van de EU terug zou nemen en in een normale emigratie-immigratie procedure zou betrekken. (die deal kwam tot stand onder de bezielende leiding van Nederland als voorzitter van de EU)
Democratie is een trein
Het is precies die ‘Rutte-deal’ die Erdogan’s Turkije nu als chantagemiddel inzet: wanneer de visumverplichting voor Turken niet wordt afgeschaft, dan propt Erdogan de gammele bootjes weer vol met (islamitische) landverhuizers. Maar het omgekeerde, namelijk dat de Turkse dictatuur aan landverhuizers gratis de Turkse nationaliteit verstrekt en ze zo snel mogelijk laat doorreizen, is zeker niet denkbeeldig en een even grote ramp voor Europa. Tel daarbij op dat het regime zich ook nog vorstelijk laat betalen voor hun ‘inspanningen’ naast de ruim 600 miljoen Euro die zij jaarlijks toch al opstreken als kandidaat-lid, en de spagaat waarmee de ‘Rutte-deal’ ons continent heeft opgezadeld is daarmee duidelijk op nog slechts één onderwerp. Natuurlijk zijn er meerdere. Turkije kent momenteel geen vrije pers, het land druipt inmiddels van de Jodenhaat, het regime legt naar goeddunken sociale media stil, sluit eenvoudigweg kranten die wat onwelgevalligs schrijven en pakt mensen met andere politieke overtuigingen op. Daarnaast heeft Erdogan al zijn gehele politieke carrière blijk gegeven een herstel van het Ottomaanse rijk voor te staan, met uitbreiding naar het Avondland (Europa). Voor Erdogan is de democratie een trein die je verlaat wanneer de bestemming is bereikt. Erdogan is kennelijk op zijn bestemming gearriveerd.
Afb: youtube
In ieder geval heeft een Turkse ‘vijfde colonne’ gebruik gemaakt van vrijkaartjes op die trein naar democratisch Europa. Deze 60 procents- meerderheid van luidruchtige Nederlandse Turken blijken vrijwel uitsluitend solidair met de radicale nationalisten en islamisten in Turkije. Na de coup van het Turkse bewind zagen we hoe grote groepen Erdogan aanhangers in heel Europa emotioneel en volslagen irrationeel hun sympathie toonden met een regime dat notabene de mensenrechten stelselmatig schendt. Ook in Nederland hebben veel Turken zich de afgelopen weken ontpopt als onverholen aanhangers van de Turkse dictator. Opnieuw werd daarmee, evenals in andere Europese landen, aangetoond dat de aanvankelijk als geslaagd beschouwde integratie van Turken alsnog compleet heeft gefaald. Het is nu de vraag hoe dat zit onder de politici in ons land met Turkse roots. De oorverdovende stilte van bijvoorbeeld de nieuwe partij DENK de laatste weken, is geen best teken en het moet iedere politicus toch een gruwel zijn dat ook deze mensen straks met een uitgestreken gezicht in de ‘commissie stiekem’ zitten, waarvan agenda en aantekeningen binnen de kortste keren in Ankara op een bureau kunnen liggen. Het staat immers nog maar te bezien of de Kamerleden Öztürk en Kuzu hun Parlementaire eed niet al hebben geschonden, onder andere door prominente deelname aan een agressieve demonstratie (Rotterdam) waaraan de beruchte ‘Grijze Wolven’ deelnamen en de vereiste toestemming ontbrak.
Moskeeën
De Turkse moskeeën vormen nog een verhaal apart. De Diyanet is het Turkse “Presidium voor Godsdienstzaken” (in het Turks: Diyanet İşleri Başkanlığı) en deze bestuurt verreweg het grootste deel van de moskeeën in Nederland en België. Als instituut valt het Presidium onder het ministerie van Algemene Zaken, en als zodanig rechtstreeks onder de Turkse eerste minister. De Diyanet wordt geleid door een algemeen directeur. Sinds 2010 is dat Mehmet Görmez. Die is nog niet gearresteerd en behoort dus kennelijk tot de kliek rond Erdogan.
Afb: Flickr
Het is voor de Turkse dictator na diens staatsgreep dus buitengewoon eenvoudig zijn achterban in Europa, 7 miljoen maar liefst, onder andere via de moskeeën te mobiliseren. Naar verluidt ontvangt iedere imam die door Diyanet is aangesteld, wekelijks een ‘inspiratie’ voor de preken. Wanneer het Turkse vertoon in Europa ergens een bewijs voor is, dan is het wel de geoliede manier waarop de propaganda de achterban bereikt en vooral in welk tempo.
Europa wordt letterlijk bedreigt
Het is duidelijk dat de ‘Rutte-deal’ na de idiote ‘Wir schaffen das’ oproep van de Duitse Bondskanselier Merkel, alweer een blunder is van ongekend formaat. De politiek is compleet losgeslagen van de realiteit. Het tij is alleen nog te keren met een groot aantal maatregelen die helaas haaks staan op de vrijheidsbeginselen zoals wij die hanteren in Europa.
Het eerste en belangrijkste is het onderkennen dat zich onder onze Parlementariërs inmiddels Turkse-Nederlanders kunnen bevinden die niet langer ‘zonder last’ hun lidmaatschap van de Staten-Generaal uitvoeren. Het is Staatsbelang om in onze Volksvertegenwoordiging geen aanwezigheid te dulden van personen waarvan de loyaliteit niet meer is gegarandeerd. Dat geldt overigens ook voor andere nationaliteiten. De Parlementaire eed van Kamerleden met meerdere nationaliteiten dient onmiddellijk te worden aangescherpt: daarin dient scherp en helder de uitdrukkelijke afwijzing van dienstbaarheid aan een buitenlandse mogendheid te worden opgenomen. Uiteraard moet de controle op hun handelen en taakvervulling aanzienlijk verscherpt worden.
Het tweede is de zonodig gedwongen loskoppeling van de Turkse overheid met Turkse instituties in ons land, zoals de eerder genoemde Diyanet moskeeën. Daarnaast zijn er talloze andere groepen en verenigingen, niet zelden voorzien van fikse subsidies, die in aanmerking komen om verboden te worden.
Het derde is het onmiddellijk stopzetten van subsidiering van aan Ankara gekoppelde verenigingen, stichtingen, etcetera. Het kan natuurlijk niet zijn dat hun disloyale werk door onze belastingbetalers mogelijk wordt gemaakt.
Tot slot zou nadrukkelijk onderzocht moeten worden welke van de Turkse voorlieden van de eerder genoemde instituties, moskeeën en verenigingen of stichtingen, voor uitzetting in aanmerking komen.
Dat lijken maatregelen die haaks staan op al onze beginselen en idealen. Dat mag zo zijn, maar de belangen van onze veiligheid wegen natuurlijk veel zwaarder en daarmee werd al te lang een loopje genomen. Er is, met name in de 60-er jaren, bijvoorbeeld veel kritiek gekomen op de preventieve internering van de ‘Japanse Amerikanen’ in 1942, zo’n 100.000 in getal. Wat echter onderbelicht bleef, is dat er vanaf het uitvaardigen van de order tot internering, vanaf het Amerikaanse vasteland geen enkel gecodeerd radiocontact meer werd onderschept vanaf de Westkust.
Het is overigens te gek voor woorden dat de NPO meer geld ter beschikking blijkt te hebben voor het uitzenden van sportwedstrijden, dan onze Veiligheidsdiensten voor de bescherming van ons land.