Dat een wereldvreemde bisschop God en Allah op één hoop gooit, is nog iets voor te zeggen. Daarmee kan het geloof in een Opperwezen worden losgekoppeld van de religiecultuur zoals vastgelegd in de Tenach/Torah, Bijbel, Koran en vele andere – door mensen geschreven en geïnterpreteerde – ‘geloofsregels’. Waar die cultuur toe kan leiden, is niet alleen zichtbaar in de 200 religies/afscheidingen waarvan meer dan 50 in Nederland, maar vooral ook in de vermenging van politieke doelstellingen met de zekerheid van het eigen gelijk. Met name indien die doelstellingen worden verward met vrijheid van godsdienst of met het recht geweld te gebruiken.
België
De situatie in België is een waarschuwing voor Europa, dat verschillende culturen, tegenstrijdige belangen en een invloedrijk (crimineel) netwerk een land onbestuurbaar maken. Die waarschuwing werd reeds genegeerd bij de inrichting van de EU, doch de aantrekkelijke baantjes en pensioenen zorgen er wel voor dat er voldoende belanghebbenden zullen blijven om de illusie in stand te houden. Inmiddels hebben we miljarden aan ‘leergeld’ betaald. Niet dat landen hun ontwikkelingshulp al hebben ondergebracht in Brussel of hun grenzen hebben geopend voor (auto)verzekeringen of elkaar om advies vragen vóór er een asielchaos wordt veroorzaakt, maar zolang niet méér landen de EU verlaten blijft men de schijn van saamhorigheid ophouden.
Fort Lauderdale
Net als in Berlijn en destijds Nice, wordt het falen van de overheid bij aanslagen achteraf ‘gecompenseerd’ door krachtdadige maatregelen. Politiepatrouilles, pantserwagens en persverklaringen. Zelfs nadat de gestoorde dader in Florida al was aangehouden (waarom niet doodgeschoten?) werd een Amerikaans vliegveld gesloten. Zomaar, zonder een praktische reden, alsof het 11 september was.
Israël
De Israëlische regering kan maar beter niet over wraak spreken na de recente aanslag met een truck. In het verleden werd te vaak met terreurmanagers onderhandeld, werden kopstukken als Arafat en Abbas ontzien, terwijl spelende kinderen onder artillerievuur kwamen, is te vaak geweld gebruikt tegen gevangen/gewonde Palestijnen en is te vaak de waarde van een mensenleven op nul gesteld. Hamas en Hezbollah zullen hun gesubsidieerde werk voortzetten, met steun van de VN, en die realiteit verdraagt geen opgewonden reacties in de media over IS-terreur, doch juist uiterste zwijgzaamheid en een hoge mate van integriteit. Helaas bestaan daarvoor nauwelijks goede voorbeelden, anders dan in het verleden van Israël zelf.
Over de grens
Zelfs de politieke partijen die de EU willen voortzetten lijken nauwelijks te weten wat er over de grens gebeurt. Het besef dat Brexit een buurland betreft, moet nog groeien, maar ook onze ambassade in Berlijn lijkt onvoldoende te beseffen wat relevant is voor Den Haag.
Anders is het onverklaarbaar dat de Kamer verrast is door de asielhoppers, vooral vanuit Duitsland, de meervoudige paspoorten en de uitzetproblemen. Zolang een immigrant zijn werkelijke identiteit niet kan aantonen, dient hij/zij als een illegaal te worden behandeld. Doch in het Duitsland van Merkel had men zelfs geen tijd om vragen te stellen, te fouilleren en vingerafdrukken vast te leggen, laat staan de afzonderlijke (!) computerbestand van de deelstaten met elkaar te vergelijken. Zelfs na een jaar zijn de beloofde 14.000 extra politieagenten er niet, ter ‘compensatie’ van de 16.000 geschrapte functies. De registratie- en identificatie-organen werken nog steeds niet naar behoren en het uitzettingsbeleid wordt aan alle kanten gesaboteerd. De hele asielaanpak in Europa is het toppunt van opzettelijk amateurisme met grote, onoverzienbare gevolgen.
Rechters
Niet alleen in België gaan rechters steeds vaker op de stoel van de overheid of de wetgever zitten. Hier wordt soms een loopje genomen met het processuele recht, bijv. door het in 2016 afschaffen van de verplichting om een datum te noemen, waarop het vonnis in het openbaar wordt uitgesproken. Daarmee kan onder meer worden voorkomen dat een rechter alsnog wordt gewraakt tijdens het voorlezen van zijn vonnis. Er zijn zelfs rechters die stellen dat er geen geldend processueel recht bestaat of die de art. 12 procedure negeren, bijv. in geval van een geseponeerde aangifte tegen een curator. Maar ook het vervalsen van proces-verbalen of de ondertekening daarvan komt voor, evenals het weigeren van een getuigenverhoor of inzage van dossierstukken. Zo hebben nabestaanden in een (zelf?)moorddossier 6 jaar moeten wachten voordat de officier van Justitie werd gedwongen relevante foto’s van schoenafdrukken ter inzage te geven. Daar mocht zelfs geen advocaat bij zijn, laat staan een deskundige die kon beoordelen of er sprake was van een gemanipuleerde foto.