De Turkse ‘bek op poten’ krijgt het zwaar voor de kiezen; zijn egotrip loopt tegen de grenzen van de realiteit van internationale investeerders die zich terugtrokken uit Turkije. Hij kan generaals, leraren, rechters en politiemannen in de bak slingeren, maar de gestage ontwaarding van de Lira, de hollende inflatie, massaontslagen en werkeloosheid zijn hem te machtig.
Afb: Wikimedia
Desondanks is leedvermaak niet op zijn plaats want de Turkse economische crisis is uiteindelijk ook niet in ons belang, hoewel geen mens zal denken dat Erdogan – die nog steeds denkt dat hij de hele wereld kan intimideren en schofferen, getuige het feit dat geen enkel laf EU land meer kritiek op hem durft te leveren- nu niet eindelijk zijn verdiende loon krijgt, ondanks Allah’s gewaardeerde hulp.
Het is wel ironisch dat juist op het moment dat hij de hele democratie verkracht heeft – zoals iedere goede moslim betaamt – hij op de rand van de afgrond staat te wankelen door eigen ignorantie en zo zichzelf de bekroning van vijftien jaren van list en bedrog door de neus boort.
Zijn populariteit rustte op het recente ‘Wirtschaftswunder’ dat nu van zijn voetstuk valt, samen met hem, omdat de Lira in 12 maanden bijna de helft van zijn waarde heeft ingeboet, inflatie in de dubbele cijfers figureert en de financiële wereld banken wantrouwt die een balans in Turkse Lira voeren terwijl een groot deel van hun – binnenkort onbetaalbare – passiva in harde valuta in de boeken staan. Wanneer aldus een ignorant staatshoofd ook nog intervenieert in de rentepolitiek van de Centrale Bank met een beroep op Allah, zakt de collectieve broek van de geld- en kapitaalmarkten fluks af. Dat de bevolking ook niet zoveel vertrouwen in Allah heeft blijkt wel uit de run op Dollars. Zijn schijnheiligheid en ignorantie worden treffend geïllustreerd zijn oproep aan de bevolking om nog eens onder de matras en in hun oude sok te kijken of daar toevallig nog wat harde valuta over is, een teken van zijn vertwijfeling. Maar de honderden miljoenen oliedollars die hij samen met zijn zoontje Bilal, dankzij zijn prima relatie met I.S. alleen al in Mosul heeft gestolen, staan veilig op een bank in Cyprus. Het goede voorbeeld is er niet bij maar hij speelt wèl voor stervende zwaan in zijn glansrol als slachtoffer van een Amerikaans-Zionistisch complot. Bij zijn pogingen om de gekidnapte Amerikaanse dominee Andrew Brunson als gijzelaar te ruilen voor Fetullah Gülen verslikt hij zich deerlijk omdat Trump nu eenmaal een maatje te groot is, maar een nederlaag is voor Erdogan ondenkbaar, dan liever het hele land naar de donder!
Zijn holle retoriek slaat niet meer aan als de feiten zijn ongelijk tonen en daarmee wordt zijn onbeperkte macht meteen zijn zwakte omdat hij de enige is die nog in zijn ‘grote bek’ gelooft terwijl hij, tegen alle gangbare wijsheid in, de rente kunstmatig laag houdt door de Centrale Bank uit te schakelen terwijl de rente omhoog schiet en hij, als kers op de halal-taart, nog een schoonzoontje uit de hoge hoed tovert die het ministerie van financiën gaat leiden, alsof Turkije een familiebedrijf is.
In de confrontatie die hij nu met Trump en anderen aangaat zou Amerika zich schuldig maken aan steun aan de putsch, is Israël de meest fascistische staat ter wereld en maken Duitsland en Nederland zich schuldig aan Nazi praktijken, maar voor de westerse wereld zou het kortzichtig zijn deze povere idioot gelijk te stellen aan het land Turkije waar niet alleen ignorante Erdogan-kiezers maar ook de 47% andersdenkenden slachtoffers worden van zijn domheid en die van zijn achterlijke kiezers in Nederland en Duitsland, die lekker buiten schot blijven.
Dat Trump, na de kidnapping van de dominee Brunson door Erdogan, straftarieven op Turks staal hief was een ‘koekje van eigen deeg’ in de zin van onbezonnen-Erdogan-waardig-gedrag, en toen de Lira daardoor verder wegzakte was het infantiel van Trump om daarover publiekelijk in zijn handen te wrijven… Het was beter geweest als Trump niet de gelegenheid had geboden aan ‘de sultan’ om de schuld op de USA af te wentelen maar Erdogan door het eigen volk met alle ‘shit’ te laten opzadelen.
Twee verwante egotrippers, maar veel Turken zullen dit niet doorzien, dus Trump scoort in eigen goal! Turkije is uiteindelijk een NATO-partner sinds 1952 met gemeenschappelijke interesses, maar Erdogan maakte natuurlijk een onvergeeflijke blunder door dominee Brunson te kidnappen voor een eventuele ruil tegen Gülen, en daar heeft Trump een te kort lontje voor. Desalniettemin geldt ook voor hem: ‘don’t kick a man when he’s down’, maar Trump is geen gentleman.
Door de implosie van het communisme staat Turkije in een andere relatie tot de NATO dan tijdens de koude oorlog, hetgeen bleek in 2003 toen Turkije weigerde de USA logistiek te ondersteunen bij de aanval op Iraq. Desondanks bleef Erdogan een ‘favoured partner’, maar hij heeft zelf daarna een heel diepe kuil voor eigen gebruik gegraven waardoor hij ook bij de EU achter in de rij kwam te staan en voor de zekerheid trok hij, als goede moslim, ook van leer tegen Israël, ondanks de lange en goede militaire relatie. In 2010 probeerde hij de zachte sancties van Obama tegen Iran te torpederen via aan eigen atoomakkoord dat natuurlijk alleen maar waarde had als bron van ergernis en tot slot saboteerde hij de strijd tegen I.S. Dit niet in het minst om zichzelf blind rijk te stelen aan olie uit Mosul, maar ook om de Koerden dwars te zitten die nu net de partner van de USA zijn. Daarmee had hij al zelf, nog voor Trump, de vraag beantwoord of Turkije nog wel een betrouwbare partner kon zijn en nu is deze domoor er ook in geslaagd het Amerikaanse Congres tegen zich in te nemen en kan hij de levering van moderne F-35 jets vergeten dankzij zijn infantiele gesar.
Poetin ziet daar een onverwachte kluif op straat liggen omdat de Russen altijd een oogje hebben gehad op de Bosporus, maar bijna al het Russische geld staat op zijn privé bankrekening, dus pech voor Erdogan die dat goed begrijpt nu hij zelf ook tot de miljardairsclub behoort. Kortom, Erdogan kan ook niet goed dreigen de NATO te verlaten, want Poetin, die bijvoorbeeld in Syrië ook niet aarzelde om Erdogan in de wielen te rijden, is geen natuurlijke partner.
In zijn favoriete sport, de heksenjacht, is Erdogan natuurlijk zo volledig doorgeslagen dat hij de USA tegenover zich vindt, dus hij moet langzamerhand gaan begrijpen wat wel en niet goed voor hem is. Het westen moet de valutacrisis niet verergeren want alleen al de geografische ligging van Turkije tussen Europa, Kaukasus en Midden Oosten en een bloeiende Turkse economie zijn op lange termijn belangrijker dan deze vergankelijke dwaas.
Erdogan staat aan de rand van de afgrond. Laten we hopen dat hij snel een grote sprong voorwaarts maakt!