Europese politici dompelen de burger van de ene crisis in de andere crisis en blijven desondanks met klem beweren dat de Europese Unie het enige politieke lichaam is dat Europa van de ondergang kan redden. Ze beweren de Europese Burger zijn verloren thuis weer terug te kunnen geven.
Frans Timmermans. Afb: wikimedia
Het lijkt alsof die mannen en vrouwen een aflevering van de Haagse Pleinsoap herhaaldelijk af hebben laten draaien, anders is niet te verklaren waarom er in Brussel met de borst vooruit wordt gelopen. De bankencrisis resulteerde in Eurocrisis, die ging weer over in de migratiecrisis. Crisis na crisis hebben ze – vaak veel te laat tijdens het ontmantelende proces – proberen op te lossen over de rug van die Europese burger. Door hun bemoeienissen heeft het gros van Europa het gevoel geen thuis meer te hebben en het resultaat is dat het resterende vertrouwen in die ondemocratische bende is omgeslagen in een diepgaand wantrouwen. Een vertrouwencrisis dus. Wie het begrijpt mag het zeggen.
Wat kan worden verstaan onder thuis? Volgens Gifford is thuis de belangrijkste plaats in ons leven, een veilige plek die onze fysieke en mentale gezondheid bevordert. Daarom is het belangrijk dat de politiek de doorsnee burger dat gevoel van thuis zijn, van je veilig voelen, waarborgt. Volgens de experts blijken vier eigenschappen daar op een indringende invloed te hebben: terugtrekken[1], controle[2], verbondenheid[3] en identiteit[4]. Kijkend naar die vier eigenschappen blijkt dat de politiek de laatste decennia daar sterk mee gerommeld heeft en mede door zijn invloed erosie is ontstaan in alle vier eigenschappen; bij de eerste twee wellicht iets minder dan bij de laatste twee.
Bij een van die eigenschappen speelt het onderwijs een belangrijke vormende rol. Paul de Blot beschrijft in zijn blog pauldeblot.nl waar het met het onderwijs in Nederland is misgegaan. Volgens de Blot wordt “het welzijn van Nederland bepaald door de investering in kinderen en zou de allerhoogste prioriteit in het politieke beleid moeten krijgen”. Daar mankeert het een en ander aan. Het begeleiden van kinderen is volgens de Blot meer een aanvoelen dan een wetenschappelijke aanpak en iedere leerkracht doet het op een eigen persoonlijke manier. Een degelijke vorming met veel ervaring en begeleiding met minder inspectie zal de werkvreugde en deskundigheid van het onderwijspersoneel zeker kunnen verhogen. Een duidelijke waardering, ook op materieel vlak, zal eveneens een belangrijke rol spelen om met plezier te kunnen werken. Deze waardering moet niet enkel van hogerhand komen maar vooral ook uit het gedrag van de ouders blijken, want een goede samenwerking tussen de ouders en het onderwijspersoneel komt zeker ook ten goede van het kind. Wanneer de visie van de Blot getoetst wordt aan de praktijk, wordt duidelijk waar de schoen wringt en welk effect dat heeft op het kind in onze samenleving. Persoonlijk heb ik het idee dat die vorming juist op de middelbare school een belangrijke rol speelt in de verdere ontwikkeling van de jongeling op weg naar zijn eigen thuis, waar hij zich thuis voelt en thuis is.
Timmermans gaf in een townhall bijeenkomst in Syracuse, Italië een eigen draai aan het begrip thuis. Een kernuitspraak uit de presentatie van het talenwonder uit Heerlen verduidelijkt hoe hij tegen begrippen als thuis zijn en thuis voelen aankijkt. De geciteerde uitspraken maken deel uit van een antwoord op vragen uit de zaal.
Europeanen en Afrikanen zijn elkaars broers en zusters, elkaars zusters en broers met dezelfde bestemming.
Het blijkt overigens mistig wat hij onder die zelfde bestemming verstaat en ook is het onduidelijk wat hij onder de broer en zuster identificatie verstaat. Volgens Henk Strating, de auteur van het artikel over Timmermans op de website opiniez.com, moet dat een verspreking zijn. Immers als de bewoners van die twee continenten inderdaad zich broer en zuster voelen, kan er van een verschil in ideologieën, religies geen sprake zijn. Zij hebben om te beginnen dezelfde ouders (tenzij een van hen is geadopteerd of beiden afkomstig zijn uit een gebroken gezin), delen dezelfde ervaringen, krijgen een gelijksoortige opvoeding, wonen in het zelfde huis, hebben een gelijksoortig thuisgevoel en voelen zich hopelijk thuis. Zij hebben een zelfde culturele achtergrond.
Politici en vooral Nederlandse politici hebben de afgelopen jaren bevestigd weinig historisch besef te bezitten. Vermoedelijk even niet opgelet tijdens de onderwijs vorming. Ook Timmermans bewijst weinig kaas te hebben gegeten van de evolutie van de mens. Vermoedelijk heeft hij ergens iets gelezen over de Wieg van de Mens[5] waar de evolutie is gestart en de eerste Mensachtigen in een periode van tientallen duizenden jaren zijn uitgewaaierd over de andere continenten. Als de man dat bedoelt, negeert hij het verschil in evolutie snelheid tussen Europa en Afrika. Een evolutie die door omgevingsfactoren en klimaat veranderingen uiteindelijk heeft geleid tot een veelheid aan etniciteiten[6] op het Europese en Afrikaanse continent. Die verschillen uiten zich niet alleen in huidskleuren, maar vooral in culturele verschillen en in het verlengde daarvan in religie en uiteindelijk in normen en waarden. Eigenschappen die ver uit elkaar liggen en het streven naar een multiculturele samenleving een kansloze onderneming hebben gemaakt.
Het gros van de migranten blijkt niet naar Europa te komen om zich thuis te voelen en thuis te zijn onder de omstandigheden die na een evolutie van millennia in hun nieuwe thuisland zijn gevormd. Het gros wil de culturele verworvenheden uit het land van herkomst projecteren op de samenleving van hun nieuwe thuisland. Het is daarom voorspelbaar dat die ver uit elkaar liggende culturele verschillen resulteren in een botsing van normen en waarden en het is de politiek aan te rekenen dat die de marges voortdurend verruimen om die inspanningen van migranten mogelijk te maken. De doorsnee burger ontdekt dat een migrant die weigert te assimileren, zijn thuis zijn en thuis voelen bedreigt door hem te dwingen het thuis zijn en thuis voelen van het land van herkomst van de migrant over te nemen. Niet de migrant past zich aan, maar de Europeaan moet assimileren. Daarom is het triest te constateren dat de migrant de doorsnee Europeaan verwijt hem te discrimineren, terwijl hij die doorsnee Europeaan regelmatig zijn eigen normen en waarden patroon wil opleggen. De gediscrimineerde die discrimineert. Gekker kan het niet worden.
Binnen een week, hoogstens twee weken staat een nieuw kabinet op de treden van het bordes naast de koning te glimmen van trots. Te trappelen van ongeduld om de koe bij de hoorns te vatten en het door het gebruikelijke polderen gefabriceerde regeringsbeleid uit te voeren. In de aanloop naar dat bordes werd de burger weer overspoeld met goed weer berichten, waardoor de indruk werd gewekt dat die burger wat ruimer in zijn jasje komt te zitten. Hoger loon, lagere belastingen, verbetering van veiligheidsstructuren. De man met de opgeplakte grijns is er van overtuigd dat hij de komende jaren het thuisgevoel en het thuis zijn van de Nederlandse burger zal opwaarderen en kijkend vanuit het Torentje kijkt de grote roerganger tevreden naar het onder hem krioelende plebs.
Zoals het er nu naar uitziet zal het opschroeven van thuis zijn en thuis voelen vooral van toepassing zijn op de parels uit het oosten en het zuiden die de kwaliteit van onze samenleving een enorme stimulans zouden moeten geven. Net als Europese politici gelooft de Nederlandse politiek stellig dat door hun intreden in de Nederlandse samenleving grote problemen opgelost gaan worden waarmee het Nederlandse model van de verzorgingsstaat wordt geconfronteerd: vergrijzing, medische zorg en arbeidsvolume. In het verlengde daarvan zullen de thuisgevoelens van de Nederlandse burger ongetwijfeld een opwaartse tendens gaan vertonen. Want volgens Timmermans kan het gewoon niet verkeerd gaan, omdat Europeanen en Afrikanen elkaars broers en zuster zijn.
Vermoedelijk zal dat ruimer in het jasje zitten meer te maken hebben met gewichtsverlies dan een grotere jasmaat. Daarom zal het thuis zijn en thuis voelen van de geboren Nederlander opnieuw een dreun krijgen.
—————————————-
[1] Eigen plek, veiligheid, rust, privacy een schuilplaats.
[2] Vrijheid, herkenbaarheid, routine, orde.
[3] Delen van ervaringen, aanspraak, betrokkenheid, verleden en toekomst, familieband en herinneringen.
[4] Status, imago, afkomst, zingeving, zelfbeeld en geluk.
[5] Die discussie spitst zich toe op de East African Rift System of EARS in de Kenia-Tanzania regio, een onderdeel van de Afrikaanse Muur (die zich uitstrekt van de Afar regio in Ethiopië tot aan Zuid Afrika; is ruim 6000 kilometer lang, 600 kilometer breed heeft een maximale hoogte van iets over de 5 kilometer nl. Kilimanjaro in Kenia). of de Rising Star Cave, Gauteng, Provincie ca. 50 kilometer noordwest van Johannesburg in Zuid Afrika.
[6] een politieke eenheid met een gemeenschappelijk erfgoed uitgedrukt in taal, schrift, religie, cultuur, gedrag en biologische eigenschappen of ras
In zijn aanhef van dit artikel verwoordt de auteur heel concies de reden voor de Brexit : de gestage uitholling van de democratie. Nu Macron probeert Merkel voor het federalistische EU karretje te spannen put Juncker daar moed uit om rancuneuze, dus onhaalbare eisen voor de Brexit onderhandelingen te stellen. De opportunist Rutte doet Nederland uiteraard graag in de uitverkoop zodat hij straks van Juncker kan overnemen.
Opvattingen over Brexit variëren van een constructieve, harde Brexit (omdat de radertjes van de vrije wereldhandel nu eenmaal blijven draaien) tot de ultimatieve, ideologische dreigementen van het salon-socialistische Brussel dat al voor de Brexit probeerde de wereld angst aan te jagen over de gevolgen en stelt dat er een accoord moet komen, voordat er ook maar over de handelsbetrekkingen kan worden gesproken.
Dat pre-alabele ‘accoord’ moet dan wèl volledig aan hun totalitaire idée-fixes voldoen en met name het enorme gat in hun klamme Brusselse handjes vullen, want anders….
Juncker c.s. leren het nooit : i.g.v; een harde Brexit zijn normale douane-afhandeling en standaard vrijhandelshandels-practijken nu eenmaal op duidelijke wetten gebaseerd zonder hun arrogante en incompetente drang naar revanche. Een soft-Brexit agreement, gebaseerd op dreigementen en onrealistische financiële eisen van de EU, zal er nooit komen omdat die uit socialistische rancune en zelfoverschatting geboren zijn.
De mercantilistische EU importeert meer uit de geavanceerde Engelse diensten-sector dan er in die richting wordt geexporteerd aan beschermd en veel te duur (Frans) voedsel of (Duitse) industriële producten. EU consumenten hebben meer behoefte aan de grotere toegevoegde waarde van die Engelse dienstensector terwijl Britse boeren met hun grotere efficiency (eenmaal buiten de EU) héél goed op de wereldmarkten zullen concurreren.
Mocht het rancuneuze Brussel problemen voor de vrije handelstromen willen creëren moet het goed bedenken dat Engeland’s export naar de USA en niet-EU landen al jaren belangrijker is dan die naar de EU en dat de EU in feite een mercantilistische protectie creëert met tariefmuren ter bescherming van industrie en gesubsidieerd eigen voedsel waarvoor de EU burger véél te veel betaalt ondanks leugens van Rutte hierover.
Engeland zal net zo makkelijk wat meer Jaguars aan China of elders verkopen terwijl noch de door hoge tariefmuren beschermde, simpele producten als Franse wijnen noch Duitse auto’s van levensbelang zijn in Engeland. Bovendien reduceren producten uit de wereldmarkten de kosten van levensonderhoud voor de Britse consument met zo’n 20% en kan het GDP zo’n 4% groeien, dus vrijhandel is aanlokkelijk, wat de EU ook moge doen. Ook Nederland zou winnen bij zo’n Nexit-scenario door de ballast van de parasitaire EU en zuid-Europa overboord te gooien en te focussen op een N.W.Europees vrijhandelsblok zonder de strop om de nek van salon-socialistische bureaucratie en totalitaire, ideologische dwingelandij die men in Engeland ook al spuugzat was.
De toekomstige efficiëntie van de Engelse ( en Nederlandse) economie zou in zo’n vrijhandelsmodel geen last ondervinden van EU import-heffingen (die rond de 3,5 % liggen) op hun efficiënter geproduceerde exportproducten, terwijl de EU met zijn dure gesubsidiëerde producten blijft zitten, zeker in een door vakbonden gegijzelde economie als die van Frankrijk of andere corrupte, parasitaire zuid-Europese landen.
Andere mogelijke Brexit-sabotage door Brussel, bijvoorbeeld in het vrije verkeer van personen, zou in onze cosmopolitische wereld heel contraproductief zijn, zeker omdat Merkel al honderduizenden illegalen uit de derde wereld zonder blikken of blozen liet binnenkomen. Slechts werkvergunningen raken in de bureaucratische molens verstrikt maar dat is een ‘tit for tat biz’ tussen vrije landen en big brother’s EU , dus eminent oplosbaar maar wat een verademing als wij die ‘big-brother’ molensteen kwijt kunnen!
Timmers’ verre broeders en zusters hebben nooit een klassieke opleiding genoten, maar voelen het feilloos aan, zoals de oude Romeinen al zeiden : ‘ubi bene, ibi patria’.
De objectieve betekenis van ‘populisme’ – mijlen beneden zijn ivoren torentje – ontgaat Timmers ook ten enen male, maar in de correcte zin des woords is het precies datgene wat Timmers spontaan, en trefzeker als een laxeermiddel, bij ons allen oproept.