Het is opvallend hoe in de media het taalgebruik van Trump en Orban wordt bekritiseerd en dat van Poetin, Erdogan, Kim Jong-un en Xi Jinping kennelijk ‘normaal’ wordt gevonden.
Het zou pas beangstigend zijn, indien Westerse leiders volstrekt dociel en voorspelbaar (moeten) blijven. De Britse premier May wordt nu zelfs verweten dat ze alsnog verkiezingen wil. Alsof een politicus het regeringsbeleid niet mag aanpassen aan gewijzigde omstandigheden.
Bejaardenwijken
Dat bij nieuwbouw rekening wordt gehouden met het gebruik van rolstoelen en rollators, is tamelijk logisch. Hoewel veel bejaarden liever dicht bij openbaar vervoer, arts en supermarkt wonen dan bij jonge gezinnen in nieuwe wijken. Het idee van de Rijksbouwmeester en belanghebbende organisaties richt zich op het geschikt maken van bestaande woonwijken voor ‘gemengde’ bewoning. Wat bejaarden hiervan vinden en wie dit gaat bekostigen is niet duidelijk. Doch gevreesd moet worden dat er uiteindelijk modieuze projecten ontstaan, waarvoor de belastingbetaler in hoge mate mag opdraaien.
Opinie
Iedereen heeft recht op een eigen mening, hoe die ook tot stand komt. Doch dhr. Versteeg uit Nunspeet (Tel. 20/4) beweert stellig dat voorafgaand aan het Brexit-referendum er sprake is geweest van ‘leugens, zelfbedrog, valse beloftes, manipulatie en zelfs nauwelijks verhuld racistisch ophitsen, die aan de orde van de dag’ waren. Op welke (linkse) opiniekrant of ‘neutrale’ BBC-uitzending baseert hij die onbewezen stelling of is dit slechts de opvatting van een antiBrexit-activist van het type Corbyn (Labour)?
Rechters
Tienduizenden strafrechtelijke dossiers worden naar verluidt door het OM en de Belastingdienst ‘afgehandeld’ zonder tussenkomst van rechters. Terecht willen rechters hier een einde aan maken, daar kennelijk ieder toezicht ontbreekt. De Teeven-deal is slechts een van de vele voorbeelden die kunnen leiden tot belangenverstrengeling, corruptie, bepaalde vormen van klassenjustitie of het bevoordelen van vriendjes. Opvallend is dat de politiek niet op de hoogte (b)lijkt te zijn, hoewel bij insiders vele schandalen bekend (moeten) zijn. Ontbreekt het aan daadkracht dan wel klokkenluiders, of heeft de politiek eveneens belang bij de bijzondere regelingen met topambtenaren, bankiers, verzekeraars, accountants, etc.? In bepaalde financiële dossiers duiken telkens dezelfde namen op van ‘onaantastbare’ figuren die ook door rechters zelf worden beschermd. Wellicht moet de roep om een einde te maken aan deze praktijken tevens worden gezien als een teken dat het zelfreinigende vermogen binnen de rechterlijke macht niet helemaal is verdwenen?