Hoe zielig ben je als politicus als je je na maanden nog niet kunt neerleggen bij een nederlaag en met alle legale en illegale middelen probeert het besturen van je eigen land ernstig te frustreren?
Partij en individueel belang boven het nationale belang, stellen, is het wrange resultaat van een politieke elite die zich ver boven de massa verheven voelt. Het bestaande politieke systeem wordt in Amerika van binnenuit opgesoupeerd.
Van binnenuit betekent in dit geval het mobiliseren van de linkse media, het op straat brengen van gesponsorde demonstranten waarvan het gros niet eens weet waarom het de straat opgaat, het stimuleren van opruiende taal door politici en opvoeders in media en op campussen, het laten lekken van gevoelige informatie door personeel en inlichtingen functionarissen binnen en buiten het Witte Huis die terug verlangen naar het desastreuze Obama tijdperk. Van binnenuit betekent het nastreven van de politiek van de haat, het frustreren van het openbaar bestuur. Het is onbegrijpelijk dat weldenkende mensen op die manier hun democratische samenlevingsmodel in de waagschaal leggen. Om hun onterechte gelijk te kunnen halen.
Het zoeken naar een bevestiging van een relatie Trump c.s-Kremlin was aanvankelijk het speerpunt van de inspanningen van de Democratische Partij en het liberale deel van de media. Die zoektocht duurt langer dan algemeen bekend is geworden en inmiddels is duidelijk dat de verzamelde inlichtingen organisaties in de acht jaar dat Obama aan het bewind was, veranderd zijn in politieke lichamen. Politiek georiënteerde entiteiten die zogenaamd boven de twee politieke bewegingen pivoteren, maar geestdriftig bijdragen aan het leak journalism van de liberale media. Het lekken van informatie, inhoud van telefoongesprekken, onderzoeken naar een mogelijk verband tussen Trump en Moskou en het onthouden van essentiële informatie zijn voldoende aanwijzingen dat een coup tegen Trump gaande is. Coupplegers die zich bedienen van hybride instrumenten om hem in diskrediet te brengen en het Witte Huis uit te jagen. Die inspanningen vertonen grote gelijkenis met de hybride oorlogvoering van en door het Kremlin om te proberen het door Obama gevoerde ineffectieve anti Rusland beleid voort te kunnen zetten. Dat anti Rusland sentiment is de band die de betrokken coupplegers met elkaar verbindt.
Als de NSC en media inderdaad een relatie tussen een Amerikaanse politicus of politieke beweging en het Kremlin aan de kaak hadden willen stellen, was een tijdje rondneuzen in de Panama Papers[1] voldoende geweest. Dat verder spitten in de brei aan informatie uit de Panama Papers, heeft een opmerkelijke en zorgelijke connectie tussen een Amerikaanse lobby-, advies en Public Information Groep, Russische bank, Russische veiligheidsdiensten, en een Amerikaanse presidentskandidaat blootgelegd.
De Podesta Group,[2] een van de belangrijkste Amerikaanse lobbyorganisaties van de Democratische Partij, had daarbij een faciliterende rol kunnen spelen. John Podesta heeft door zijn functies van Chef Staf van Bill Clinton en adviseur van president Obama, een grote invloed binnen de Democratische Partij. Deze Podesta Group blijkt middels haar voornaamste “agenten” – Tony Podesta, Stephen Rademaker en David Adams[3] – een innige relatie te onderhouden met de grootste spaarbank van Rusland, SBER bank,[4] geleid door een vroegere minister van Putin, German Gref. De Clintons hebben een lange geschiedenis van het rommelen met geld afkomstig uit de bankkluizen van het Kremlin. Deze informatie ligt al sinds 2016 op straat en de NSC heeft nooit aanleiding gezien om te onderzoeken in hoeverre de nationale veiligheid in het geding kan zijn. Het antwoord op de vraag waarom niet is simpel te geven.
Een aantal weken geleden beweerde de nieuw Amerikaanse president door aanhangers van zijn voorganger wel of niet in opdracht van die voorganger te zijn afgeluisterd. Een toxi golf was het resultaat. Media en politici in binnen en buitenland hadden weer een handvat gekregen om hun gal over de nieuwe Amerikaanse President te spuien. Ook in Nederland meenden geborneerde met oogkleppen op lopende en napapegaaiende politici een duit in het zakje te moeten doen. Verheffend was het allemaal niet en het schetst het beschavingsniveaus van westerse politici in het algemeen en in de USA in het bijzonder.
Wat blijkt. Een aantal dagen geleden publiceerden twee media outlets[5] onafhankelijk van elkaar dat democratische en inlichtingen bronnen hebben bevestigd dat Trump, zijn familie en leden van zijn campagne en transitie team maandenlang gevolgd zijn door de Amerikaanse inlichtingen gemeenschap. Begin april werd bekend dat Susan Rice degene is geweest die talloze malen gevraagd heeft om de namen van de personen die gevolgd werden openbaar te maken. Susan Rice is de voormalige Ambassadeur bij de UN die bekend werd door haar hardnekkige bewering dat de aanslag op het Amerikaanse consulaat in Benghazi het gevolg was van een voor moslims beledigende video[6]. Die verzoeken deed Rice in haar functie van Nationale Veiligheidsadviseur. Een paar dagen geleden werd bovendien bekend dat Trump, zijn familie en zijn inner circle al een jaar voor zijn aantreden als nieuwe president uitbundig werd gevolgd. Onder gevolgd kan een breed scala aan activiteiten worden verstaan dat zich uitstrekt van virtuele en telefoon intercepties tot schaduw acties.
De openbaar gemaakte namen werden vervolgens gestuurd naar de National Security Council (NSC), bepaalde autoriteiten in het Pentagon, toenmalige Directeur National Intelligence (NI) James Clapper, toenmalige CIA Directeur, John Brennan en de plaatsvervanger van Rice, Ben Rhodes. Die actie bevestigt de woorden van de voormalige pltaasvervangend Defensie minister Evelyn Farkas die op video zei “I was urging my former colleagues and, frankly speaking, the people on the Hill – it was more actually aimed at telling the Hill people, get as much information as you can, get as much intelligence as you can, before President Obama leaves the administration”. Vanzelfsprekend hebben de betrokkenen hardop frequent de woorden laster en leugen geroepen.
In het artikel “Sins of the Father” zijn de duistere afluisterpraktijken tijdens het Obama regime aan de kaak gesteld. Het is dus al een keer eerder gebeurd dat individuele burgers, een media organisatie en Senaatsleden door het Department of Justice (DOJ), National Security Agency (NSA) en de CIA werden gevolgd:
- DOJ onderschepte telefoongesprekken en E mail berichtenwisseling van in totaal 18 journalisten. In het geval van AP onderzocht de DOJ een artikel over een CIA operatie in Jemen waardoor een bomaanslag op een passagiersvliegtuig werd voorkomen. De telefoons van het persbureau werden twee maanden afgetapt om achter de bronnen van die informatie te komen. AP wist van niets. In het geval van Rosen ging het om een reportage over Noord Korea. Rosen werd door de DOJ beschouwd als een “co-conspirator under the Espionage Act”. Zijn activiteiten, en berichtenwisselingen werden maandenlang gevolgd, waarbij DOJ zich bediende van Noord Koreaanse en Stasi-achtige praktijken. De DOJ handelde natuurlijk in splendid isolation en Obama was vanzelfsprekend hiervan niet op de hoogte gesteld;
- de massale afluisterpraktijken van de NSA waren een schending van het Vierde Amendement van de Grondwet. Elektronische berichtenwisseling van gewone staatsburgers via o.m. Yahoo, PalTalk, Facebook, Google, YouTube en Skype werden verzameld en opgeslagen. Die praktijken kwamen pas aan de oppervlakte toen Snowden die informatie lekte. De toenmalige Attorney General (AG), Eric Holder, maakte het helemaal bont door Snowden te bedanken voor het lekken. Overigens stopte de NSA pas in 2015 met zijn grootschalige afluister praktijken. Obama probeerde de bijkomende politieke schade te verzachten, maar kon niet voorkomen dat het vertrouwen tussen politieke leiders en de Amerikaanse burger ernstig geschaad was;.
- de CIA op last van de Directeur John Brennan penetreerde het netwerk van de Senaats Commissie, omdat de organisatie vermoedde dat een of meerdere leden inzage hadden gekregen in een intern CIA evaluatie rapport over het gevoerde detentie programma. Een rapport dat nooit in handen van de Senaat zou moeten komen. De CIA verzocht DOJ om actie te ondernemen, maar dat is er nooit van gekomen.
Er zijn nog meer incidenten op dat gebied geweest en mede daardoor werd gesproken over “the Obama Administration´s Long History of Shady Surveillance”. De Associated Press (AP), John Rosen en leden van de Senaat Inlichtingen Commissie kunnen erover mee praten.
De beschreven ontwikkelingen aangevuld met de tegenstand van door Obama aangestelde rechters tegen de inreis beperkingen, de trage acceptatie van voorgestelde ministers en de toepassing van het filibuster instrument, lijkt in overeenstemming te zijn met de beginselen die Saul Alinsky heeft vastgelegd in zijn boek Rules for Radicals[7] dat in 1971 is gepubliceerd. Dit boek is zoals Alinsky het zelf uitdrukte geschreven en gepubliceerd voor de have not´s on how to take power away of the have´s. Sturende Democraten als Hillary Clinton en Barack Obama waren gepassioneerde aanhangers van de inmiddels overleden, maar middels zijn boeken voortlevende Salinsky[8]. En dat betekent twee dingen: beiden zijn linkse intellectuelen die er op zijn om het huidige Constitutionele Stelsel in Amerika om ver te werpen en zij zullen tot het gaatje gaan om hun linkse idealisme voor het grote publiek te verbergen.
In de USA beseffen de politici blijkbaar niet dat de huidige ontwikkelingen in de kaart spelen van Russische Federatie, Iran, Noord Korea en China. Hun leiders zitten tevreden te kijken hoe die gekke Amerikanen hun eigen democratische stelsel overhoop gooien en de USA als grootmacht in de coulissen drukken. Welkom in het Amerika van 2017.
—————————————————————
[1] Een volume van 11,5 miljoen documenten waarin gedetailleerde financiële en klant-advocaat informatie staat. De informatie onder de titel “de geheimen van vuil geld” komt uit de archieven van de Panamese advocaten kantoor Mossack Fonseca en via de Süddeutsche Zeitung in april 2016 in de openbaarheid is gekomen.
[2] In 1998 opgericht door de broers John en Tony Podesta.
[3] Rademaker en Adams zijn reeds plaatsvervangend staatssecretaris van Buitenlandse zaken in de regeringen van Clinton en Obama geweest. Het is voor velen duidelijk dat deze heren bij een eventuele overwinning van de Democraten, vooraanstaande posities zullen krijgen in de regering van Hillary Clinton.
[4] Dochterondernemingen van de SBER bank zijn ondoorzichtige firma’s als de Troika Dialog Group gevestigd op de Kaaimaneilanden, SBGB Cyprus limited gevestigd op Cyprus, en de in Luxemburg geregistreerde SBER Bank International. De bank kwam in 2014 in grote moeilijkheden toen de USA de SBER bank op de sanctielijst zette.
[5] Adam Housley van Fox en Bloomberg
[6] Eind 2015 is vastgesteld dat de CIA Obama, Clinton en Rice al snel na de aanslag op de hoogte had gesteld dat het een terroristische aanslag van een aan Al Qaeda in the Maghreb (AQIM) gelieerde splinter groep was geweest.
[7] Een gids voor de toekomstige community organizers om segmenten van de samenleving met een laag inkomen te verenigen teneinde de macht van de have´s weg te nemen en in handen te geven van de Have not´s.
[8] Zie o.m. “ The Shadow Party: How George Soros, Hillary Clinton and Sixties Radicals Siezed Control of the Democratic Party” van Richard Poe en David Horowitz (april 2007).
Geachte Heer Brantz,
Het lijkt erop dat Trump beetje bij beetje gelijk begint te krijgen en dat sommige democraten de onaangename sensatie van een strop om de nek beginnen te ervaren, in het bijzonder Susan Rice die haarleugens van vorige week niet meer recht kan breien :
Enkele ex-NSC topmensen nagelen haar aan het kruis : http://dailycaller.com/2017/04/03/susan-rice-ordered-spy-agencies-to-produce-detailed-spreadsheets-involving-trump/#ixzz4dPRb4KMU
Michael Doran, former NSC senior director, told TheDCNF Monday that “somebody blew a hole in the wall between national security secrets and partisan politics.”
“ This “was a stream of information that was supposed to be hermetically sealed from politics and the Obama administration found a way to blow a hole in that wall,” he said.”
Als u de link opent komt er een schat aan info ter beschikking.
Dat Susan Rice al voor de verkiezingen opdracht gaf om volledige namen in de misbruikte afluisterrapporten te publiceren had slechts één – politieke, dus strafbare – intentie: “lekken”.
Ook Evelyn Farkas heeft, voor zij het Pentagon verliet, al van de daken lopen schreeuwen dat er zoveel mogelijk info moest worden verzameld voor Obama’s afscheid om te “lekken”.
Let wel, in beide gevallen is de inhoud der rapporten al door FBI’s Director Comey omschreven als niet strafbaar vanuit een mogelijke optiek van spionage, reden waarom Susan Rice niet weet hoe snel zij nu haar tegenstrijdige, zo niet leugenachtige, verhalen van de laatste 10 dagen moet verdraaien.
Want hoewel de inhoud van die rapporten niets strafbaars oplevert voor de Republikeinen, is het bekend maken van namen en het “lekken” een strafbaar feit, iets waarvoor veel Democraten nu èrg koude voeten beginnen te krijgen.
De linkse agitator Obama was trouwens één der trouwste discipelen van Saul Alinsky, samen met Hillary Clinton die dermate onder de invloed was van deze communist dat zij als studente in Wellesley een these onder Alinsky’s supervisie schreef.
De inhoud hiervan was dermate subversief dat het Witte Huis o.l.v. Bill Clinton de deken van Wellesley heeft gedwongen om die – publiek toegankelijke – thesis achter slot en grendel te bewaren omdat deze, bij de reeds tegen Bill lopende impeachment procedure, hem wel eens de das kon omdoen….
De Democratische hysterie over de verloren verkiezingen anno 2016 gaat voorbij aan enkele simpele feiten waar Rusland niets mee van doen heeft :
In 2010 verloren de Democraten the House of Representatives,
in 2012 verloren zij de Senate,
in 2016 verloren de Democraten het Witte huis
en in 2017 verloren zij hun verstand.
Het gaat niet om Rusland maar om de hysterie der Democraten!